دانلود ترجمه مقاله نشانگرهای زیستی پروتئومیکس در نارسایی قلبی – الزویر ۲۰۱۸

دانلود ترجمه مقاله نشانگرهای زیستی پروتئومیکس در نارسایی قلبی – الزویر ۲۰۱۸:یک طیف گسترده ای از بیومارکرهای قلبی مبتنی بر پروتئین، موفقیت در کاربردهای تشخیصی و پیش گویانه را نشان داده اند، به طوری که چندین مورد به عنوان اندازه گیری های روتین در آزمایشگاه های بالینی تایید شده اند. تلاش های پژوهشی گسترده اخیرا برای افزایش دانش اخیر در مورد برهم کنش های بیماری قلبی عروقی – پروتئین در حال انجام هستند که توسط سازمان های پروتئومی محور هدایت می شود مانند سازمان پروتئوم انسانی (HUPO). گل سر سبد آن ها، پروژه ی پروتئومی انسانی (HPP) بود که در حال کار برای نقشه ریزی کامل پروتئوم انسانی برای درک بیشتر بیولوژی سیستم های پروتئین ها…

مقاله انگلیسی+ترجمه فارسی

فهرست مطالب

نکات کلیدی

مقدمه

کشف بیومارکرهای پروتئومی

مارکرهای فشار قلبی

پپتید نوع B ناتریورتیک / پپتد ناتریورتیک نوع B پرو N ترمینال

اشکال مولکولی پپتید ناتریورتیک نوع B

پپتید ناتریورتیک دهلیزی

ST2

پروآدرنومدولین میانجیگر

مارکرهای التهاب یا آسیب دیدگی

تروپونین

پروتئین اتصال به اسید چرب نوع قلبی

پروتئین واکنشی C

اینترلوکین ۶

مارکرهای فعالیت عصبی هورمونی

کوپپتین

ماتریکس متالوپروتئیناز

مارکرهای بازسازی مجدد

گالکتین – ۳

فاکتور تمایز رشد – ۱۵

مارکرهای بیماری های همراه مرتبط

سیستاتین C

لیپوکالین مرتبط با – نوتروفیل ژلاتیناز

پروکلسی تونین

بیومارکرهای پروتئومی همزمان

خلاصه

منابع

مقدمه

تخمین زده شده است که بیشتر از ۲۰۰۰۰ ژن کد کننده ی پروتئین، مسئول حضور بیشتر از ۱ میلیون پروتئین دیده شده در ماتریس های زیستی هستند. ۱ اندازه گیری این پروتئین ها، معمولا در نمونه های پلاسما، سرم، ادرار، بزاق و بافت ، پیشرفت های مهمی را در علوم پزشکی از طریق توسعه ی آزمایش های تشخیصی و پیش گویانه برای بیماران دارای و یا در معرض خطر یک گروهی از بیماری ها فراهم کرده است. ۳ استفاده از سنجش های پروتئینی به ویژه برای ارزیابی بیماری قلبی عروقی سودمند است، به طوری که به ترتیب، شمول قابل توجهی از پپتیدهای ناتریورتیک و ایزوفرم های تروپونین در تصمیم گیری بالینی برای نارسایی قلبی (HF)4 و سندرم های کرونر حاد (ACS)5، وجود دارد.

سنجش های بالینی مواد بیولوژیک درون زاد، مانند پروتئین ها، لیپیدها، و متابولیت ها معمولا تحت عنوان بیومارکرها اشاره می شوند و اطلاعات پاتوفیزیولوژیکی را از طریق یک برهم کنش انجمنی یا مکانیکی مستقیم با سیستم، اندام یا بافت بیمار فراهم می کنند. ۶ روابط بیومارکرهای پروتئین با بیماری به پزشکان اجازه می دهند تا حضور، شدت، و یا بهبودی از یک شرایطی را با بهبود صحت و دقت ارزیابی کنند

INTRODUCTION

It is estimated that in excess of 20,000 proteincoding genes are responsible for the presence of more than 1 million proteins found in biological matrices.1 The measurement of these proteins, commonly in plasma, serum, urine, saliva, and tissue samples,2 has provided critical advancements in medical science through the development of diagnostic and prognostic assays for patients presenting with, or at risk of, a multitude of diseases.3 The use of protein measurements has been particularly beneficial for the assessment of cardiovascular disease, with the notable inclusion of natriuretic peptides and troponin isoforms in clinical decision making for heart failure (HF)4 and acute coronary syndromes (ACS),5 respectively.

Clinical measurements of endogenous biological substances, such as proteins, lipids, and metabolites, are commonly referred to as biomarkers and provide pathophysiologic information through an associative or direct mechanistic interaction with the diseased system, organ, or tissue.6 The relationships of protein biomarkers with disease allow physicians to assess the presence, severity, and/ or prognosis of a condition with improved precision and accuracy.

نمونه ترجمه مقاله:دانلود ترجمه مقاله نارسایی قلبی

مقدمه

تخمین زده شده است که بیشتر از 20000 ژن کد کننده­ی پروتئین، مسئول حضور بیشتر از 1 میلیون پروتئین دیده شده در ماتریس­های زیستی هستند. ¹ اندازه گیری این پروتئین­ها، معمولا در نمونه­های پلاسما، سرم، ادرار، بزاق و بافت­، پیشرفت­های مهمی را در علوم پزشکی از طریق توسعه­ی آزمایش­های تشخیصی و پیش گویانه برای بیماران دارای و یا در معرض خطر یک گروهی از بیماری­ها فراهم کرده است. ³ استفاده از سنجش­های پروتئینی به ویژه برای ارزیابی بیماری قلبی عروقی سودمند است، به طوری که به ترتیب، شمول قابل توجهی از پپتیدهای ناتریورتیک و ایزوفرم­های تروپونین در تصمیم گیری بالینی برای نارسایی قلبی (HF)⁴ و سندرم­های کرونر حاد (ACS)⁵، وجود دارد. سنجش­های بالینی مواد بیولوژیک درون زاد، مانند پروتئین­ها، لیپیدها، و متابولیت­ها معمولا تحت عنوان بیومارکرها اشاره می­شوند و اطلاعات پاتوفیزیولوژیکی را از طریق یک برهم کنش انجمنی یا مکانیکی مستقیم با سیستم، اندام یا بافت بیمار فراهم می­کنند. ⁶ روابط بیومارکرهای پروتئین با بیماری به پزشکان اجازه می­دهند تا حضور، شدت، و یا بهبودی از یک شرایطی را با بهبود صحت و دقت ارزیابی کنند. ⁷

پیشرفت در تشخیص و درمان پزشکی HF، به شدت توسط شمول آنالیز بیومارکرهای پروتئینی تحت تاثیر قرار گرفته است به طوری که سنجش پپتیدهای ناتریورتیک معمولا در بیمارستان­ها در سرتاسر دنیا مورد استفاده قرار می­گیرد. ⁸ HF یک اپیدمی جهانی مهم مرتبط با مرگ و میر و ناخوشی بالا می­باشد و هزینه­های بهداشت و درمان، بیشتر از 23 میلیون فرد را تحت تاثیر قرار داده­ است، به ویژه آن­هایی که 65 ساله یا مسن­تر بودند؛ ⁹ بنابراین، هر گونه بهبود در تشخیص، پیش گویی، و نظارت­های درمانی با استفاده از سنجش­های پروتئینی، بهبودهای مستقیمی را در مراقبت و بهبودی بیمار و همچنین بار اقتصادی فراهم می­کند.