Abstract

The Kandivalasa River Sub Basin near Cheepurupalli town of Vizianagaram district, Andhra Pradesh, India was monitored for groundwater levels at 41 observation wells during 2013–2015. Along with groundwater levels, the daily rainfall data is also collected for these years. A continuous decrease in groundwater levels was observed during the study period more particularly in the year 2015 which also had minimum rainfall. Groundwater depletion is observed mostly in the Eastern and South Western part of the basin where pumping wells are more. Groundwater balance studies have indicated that 11.3 MCM of groundwater can be utilized in the basin annually. However, the net annual groundwater draft has been found to be 16.6 MCM. Hence, over abstraction of 5.66 MCM is the main cause for depletion of groundwater levels. The water conservation and groundwater recharge measures have to be taken up at Chinnanadipally and Dummeda villages in the basin to have sustainable groundwater utilization in the basin.

نمونه ترجمه مقاله:

1. مقدمه

امروزه هند بزرگترین مصرف کننده آب در جهان است و بیش از دوبرابر مقدار آب زیرزمینی که توسط ایالات متحده از چاه ها کشیده می شود، آب مصرف می کند (شاه 2005). در طول سال ها، افزایش وابستگی به آب های زیرزمینی باعث ایجاد عدم تعادل در دسترسی به آب زیرزمینی شده است و برداشت بلند مدت آب زیرزمینی از باز انباشت مجدد آب ها تجاوز کرده است که منجر به تخلیه سطج آب زیرزمینی می شود. از آن جایی که زراعت شغل اصلی در منطقه مطالعاتی است که نزدیک حوزه آبخیز اصلی رود کاندیوالاسا (KRSB) در نزدیکی شهر چیپوروپالی ناحیه ویزینگرام در آندرا پرادش هند است، کشاورزان اساسا به آب زیرزمینی برای آبیاری در دوره های غیر از موسم بارندگی (نوامبر تا می) وابسته هستند. برای رویارویی با چالش تخلیه سطوح آب زیزمینی و در نتیجه خشک شدن چاه های حفر شده در فصل های غیر بارندگی، مدیریت و توسعه منابع آب زیرزمینی در ناحیه مطالعاتی ضروری است. از این رو، دانستن درباره میزان بازانباشت طبیعی آبخوان های منطقه، دارای اهمیت است. علاوه بر این، تخمین بازانباشت آب زیرزمینی یک جزء کلیدی در مدل های انتقال یا جریان آب زیرزمینی است.

ساتیش چاندرا و ساکسنا (1975)، آتاوال و همکاران (1992)، کومار و سیتاپاتی (2002) مطالعاتی درباره تعادل آب زیرزمینی انجام داده اند و منابع آب زیرزمینی را در مناطق با سنگ های سخت مختلف در هند، درجه بندی کرده اند. ناگا راجانی و همکاران (2006) از حسگر های از راه دور و تکنیک های GIS برای بررسی آب زیر زمینی و شناسایی سایت های بازانباشت مصنوعی در حوزه آبریز کورماپالی  در ناحیه نالگوندا و رانجا ردی در تلانگانای هند، استفاده کردند. رانجاراجان و همکاران (2009) بازانباشت طبیعی و رابطه آن را با پارامتر های آبخوان نزدیک شهر توتیکورین در تامیلنادو هند، تخمین زدند. ورالاکشمی و همکاران (2014) مطالعاتی درباره بازانباشت آب زیرزمینی با استفاده از راهنماهای  GEC-1997 در مناطق حوضچه ای عثمانسگار و هیمایاتساگار در ناحیه تلانگانا انجام دادند که شامل زمین های بازالتی و گراتنیتی بود. این مطالعه به این نتیجه رسید که درصد بارشی که به پر شدن منابع آب زیرزمینی می انجامد حدود 22% در حوزه آبخیز است. خدری و مهاریر (2015) نوسانات فصلی آب زیرزمینی را با اشاره به بارش دریافتی حوزه آبخیز رود مان در ماهاراشرا هند، تحلیل کردند. این مطالعه این طور تفسیر کرد که برداشت زیاد از آب زیرزمینی در طول دوره غیر بارندگی موسمی برای اهداف آبیاری منجر به نوسانات شدید آب زیرزمینی در ناحیه مطالعاتی می شود.

هدف اصلی در این مطالعه ارزیابی منابع آب زیرزمینی موجود و مرحله توسعه (درصد آب زیزمینی تجدیدپذیر استفاده شده سالانه) در حوزه آبخیز رود کاندیوالاسا با استفاده از روش کمیته تخمین آب زیرزمینی (GEC) است (GEC, 1997). برای توسعه پایدار منابع آب زیرزمینی، تخمین های کمی از منابع آب در دسترس امری ضروری است. این مطالعات برای توسعه کلی حوزه های آبخیز بر اساس توسعه پایدار، مفید است.