پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی شغلی باندورا (1977)

پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی شغلی توسط باندورا  در سال (1977) طراحی شد و دارای 9 سوال در یک مولفه می باشد. شیوه نمره گذاری بر اساس طیف لیکرت (کاملا موافقم تا کاملا مخالفم) از نمرات 1 تا 7 نمره گذاری شده است.ودر پژوهش سارجی(2015) پایایی پرسشنامه به روش آلفای کرونباخ 87/ درصد ذکر شده است.

تعریف مفهومی متغیر پرسشنامه

خودکارآمدی

پرسشنامه باورهای افراد نسبت به توانایی شان برای انجام وظایف محوله(سارجی،2015).

خودکارآمدی به معنی قضاوت های هر فرد در مورد توانایی هایش در جهت سازمان دهی و انجام کارها و فعالیت های مشخص است که ریشه در باورها و انتظارات عمیق اجتماعی دارد که توسط تجربه های یادگیری شکل می گیرد و تجربه های یادگیری نیز حاصل پیشینه تجربی، ویژگی های شخصیتی و توانایی های زمینه ای هر فرد می باشد.

تجربیات یادگیری نتایج مورد انتظار ما را در سه زمینه مادی (به طور مثال میزان درآمد)، اجتماعی (به طور مثال پذیرش و تشویق اجتماع) و خودارزیابی (به طور مثال رضایت از عملکرد خویش) شکل می دهد و این نتایج مورد انتظار به همراه احساس خودکارآمدی، تعیین کننده اهداف و مقاصد فردی هستند که دستیابی به آنها موجب رضایت مندی کامل شخص می شود.

خودکارآمدی

بنابراین، هرچه نتایج مورد انتظار و احساس خودکارآمدی با یکدیگر متناسب تر و در سطح بالاتری باشند، به تبع آن اهداف فرد نیز بلندمدت و همه جانبه تر خواهد بود که در مطلبی دیگر راهکارهای تقویت و افزایش باورهای خودکارآمدی بیان شده است. توانمندسازی در حیطه خودکارآمدی شغلی با افزایش عزت نفس و اعتماد به نفس کارکنان به آنها اطمینان لازم برای رشد حرفه ای و محقق کردن اهداف فردی و سازمانی را می دهد.

مفهوم خودکارآمدی حول نظریه‌ی شناختیِ اجتماعی (social cognitive theory) متعلق به یک روان‌شناس به نام آلبرت باندورا (Albert Bandura) شکل گرفته است که در آن بر نقش یادگیریِ دیداری، تجربه‌ی اجتماعی و جبرگرایی متقابل در رشد شخصیت تاکید می‌شود.

خودکارآمدی

بنابر نظریه‌ی باندورا، نگرش و طرز برخورد، توانایی‌ها و مهارت‌های شناختی یک فرد همگی اجزای یک سیستم به نام خود-نظام (self-system) را تشکیل می‌دهند. این سیستم در چگونگی ادارک و همچنین نحوه‌ی تعامل ما در موقعیت‌های مختلف نقش مهمی ایفا می‌کند. خودکارآمدی یکی از اجزای اساسی و حیاتی سیستم خود-نظام را تشکیل می‌دهد.

از دیدگاه باندورا، خودکارآمدی باوری است که شخص به قابلیت‌های خود برای سازمان‌دهی و اجرای اقدامات لازم در موقعیت‌های پیش رو دارد. به‌ عبارت دیگر، خودکارآمدی ایمان شخص به توانایی‌های خود برای موفقیت در یک موقعیت مشخص است. باندورا چنین ایمانی را عامل تعیین‌کننده‌ی طرز فکر، نحوه‌ی رفتار و احساسات مردم می‌‌داند.

از زمانی که باندورا مقاله‌ی خود را با عنوان «خودکارآمدی: به سوی نظریه‌ی یکپارچه‌سازی تغییرات رفتاری» در سال ۱۹۹۷ به چاپ رساند، این موضوع به یکی از مشهورترین مباحث در روان‌شناسی تبدیل شده و تحقیقات زیادی پیرامون آن صورت گرفته است.

اما چرا خودکارآمدی در بین روان‌شناسان و مربیان از چنین اهمیتی برخوردار است؟ زیرا همان‌طور که باندورا و سایر پژوهشگران نشان داده‌اند، خودکارآمدی روی همه چیز تاثیر می‌گذارد، از حالت‌های روان‌شناختی گرفته تا رفتاری که منجر به ایجاد انگیزه و تحرک می‌شود.

تعریف مفهومی متغیر :

تعریف عملیاتی: 

مولفه:1

سوالات:9

تحلیل بر اساس میزان نمره پرسشنامه: 

روایی  پرسشنامه: 

 پایایی پرسشنامه:

منبع: 

فرمت:word

تعداد صفحات:5