در این مقاله ما هماهنگی زنجیره تأمین و طرح قرارداد اختیار معامله را تحت مدل واریانس میانگین تحلیل کردیم. در این مدل هر طرف قصد دارد سود مورد انتظار خود را با توجه به محدودیت های اعمال شده ریسک به حداکثر برساند. نتایج اصلی ما چهارسویه هستند. ابتدا زنجیره تأمین همیشه تحت قراردادهای اختیار معامله با محدودیت های ریسک هماهنگ شده نیستند. با افزایش قیمت مصرف، تأمین کننده تنها زمانی به هماهنگی کانال می رسد که آستانه ریسک گریزی فروشنده در وقفه های معینی قرار گیرد.