زمان تغییر سریع تکنولوژیکی برای بسیاری از سازمان ها همان زمان مبارزه مستمر برای حفظ یک مزیت رقابتی است. واضح است که دانش به آرامی در حال تبدیل شدن به مهم ترین عامل تولید پس از نیروی کار، زمین و سرمایه است. با این که برخی از شکل های سرمایه ذهنی (فکری) قابل انتقال است، اما دانش درون سازمانی به آسانی قابل انتقال و نسخه برداری نیست. این به معنای آن است که دانش قرار گرفته در ذهن کارکنان قابل از دست رفتن است در صورتی که آن ها تصمیم بگیرند که سازمان را ترک کنند. مروری بر ادبیات عامل مهم موفقیت مدیریت دانش در بهره وری و رقابت پذیری سازمان را نشان می دهد.