دانلود ترجمه مقاله حالت خشم و پرخاشگری: یک مدل واسطه تعدیل شده از نشخوار خشم و انزوای اخلاقی – الزویر ۲۰۱۸

Abstract

Although trait anger has been shown to play an important role in aggression, little is known about mediating and moderating mechanisms underlying this relation. Based on the general aggression model, we investigated the mediating role of anger rumination in the association between trait anger and aggression and the moderating role of moral disengagement. Four hundred and sixty-four Chinese young adults completed the measures of trait anger, anger rumination, moral disengagement, and aggression. The results indicated that trait anger was significantly and positively associated with aggression and anger rumination mediated this relation. Moral disengagement moderated the relation between anger rumination and aggression and the relation between trait anger and aggression. Specifically, the significant relation between anger rumination and aggression only existed among high moral disengagement individuals and the relation between trait anger and aggression became weaker for high moral disengagement individuals.

نمونه ترجمه مقاله:

1. مقدمه

پرخاشگری و تجاوز، یک مئسله اجتماعی و سلامت عمومی است که ممکن است به آسیب فیزیکی، مشکلات روانی و رفتاری منجر گردد (ونگ، لی، یانگ، گائو و زائو، 2017). آن به عنوان هر رفتاری تعریف می شود که با انگیزه آسی و صدمه فوری، در حق فردی انجام می شود (اندرسون، و بوشمن، 2002). با توجه به عواقب منفی آن، بررسی عواملی که ممکن است در افزایش پرخاشگری و تجاوز، نقشی داشته باشند، از نظر تئوری و عملی، دارای اهمیت است. خشم، به خوبی به عنون یکی از پیش بینی کننده ترین متغیرهای پرخاشگری، مستند شده است (اندرسون و بوش من، 2002، شوری، کرونلیس، و ایدما، 2011؛ ویلوسکی و رابینسون، 2008، 2010). خشم همچنین به عنوان حالت و خصیصه در ادبیات موضوعی تعریف شده است (دیفنباچر و همکاران، 1996؛ ویلوسکی و رابینسون، 2010). به عنوان یک حالت گرایشی، حالت خشم شامل تفاوت های فردی پایدار در تعداد تکرار، مدت، و شدت حالت خشم، می شود (اسپیلبرگر، 1999؛ ویلوسکی و رابینسون، 2008، 2010). مهم تر اینکه، برخی محققان، متوجه شده اند که حالت خشم، پیش بینی کننده قوی تری از پرخاشگریو تجاوز نسبت به حالت خشم است (دیفنباچر و همکاران، 1996). بنابراین، هدف این مطالعه، تکرار رابطه بین حالت خشم و پرخاشگری و تجاوز برای بسط ادبیات موضوعی قبلی با بررسی و تحقیق درباره نقش نشخوار خشم و انزوای اخلاقی (از این پس MD) در این رابطه می باشد.

1.1. حالت خشم و پرخاشگری و تجاوز

حالت خشم، یک ساختار شخصیتی است که به تفاوت های فردی در گرایش به تجربه خشم به عنوان یک حالت عاطفی، اشاره دارد (اون، 2011؛ ویلوسکی و رابینسون، 2008، 2010). افراد با خشم، به محرک های مختلف، در دفعات بیشتری، واکنش پرخاشگرانه نشان می دهند و احتمال بیشتری به درگیری در پرخاشگری و تجاوز که شامل تجاوز فیزیکی، تجاوز کلامی، و تجاوز غیرمستقیم، می شود، در آنها وجود دارد (کلاستان، زوفیانو؛ و مالتی، 2015؛ گرشام، ملوین، و گولون؛ 2016؛ لی و همکاران، 2016؛ ویکوف، 2016). به طور مشابه، بر اساس مدل رویکرد برداشت، حالت خشم، به انگیزه رویکرد مربوط است (هارمون-جونز و هارمون-جونز، 2010) و به طور خاص انگیزه رویکرد اضافی ممکن است به پرخاشگری و تجاوز منجر شود، که در زندانیان خشمگین دیده شده است (کوئن و همکاران، 2012). علاوه بر این، حمایت رو به رشدی در بین محققان از این عقیدده وجود دارد که افراد با حالت خشم بالا، به احتمال بیشتری مستعد تجاوز و پرخاشگری هستند (بتنکورت، تالی، بنجامین، و ولنتاین، 2006؛ بوندو و ریچتر، 2016؛ شوری و همکاران، 2011؛ ویلوسکی و رابینسون، 2010).