پرسشنامه خود دلسوزی فرم بلند (SCS-LF)

پرسشنامه خود دلسوزی  :پرسشنامه ۲۶ ماده‌ای خود دلسوزی فرم بلند (SCS-LF) که گاهی اوقات مقیاس شفقت خود نیز خوانده شده است توسط نف در سال ۲۰۰۳ ساخته شده است. این پرسشنامه که معادل انگلیسی آن Self-  Compassion Scale-Long Form است، شامل ۶ عامل دو وجهیِ مهربانی با خود در مقابل قضاوت در مورد خود، احساس مشترکات انسانی در مقابل انزوا و ذهن‌آگاهی در مقابل فزون ‌همانندسازی است. پاسخ‌دهندگان می‌بایست در طیف لیکرت ۵ درجه‌ای (۱= تقریباً هرگز، ۵= تقریباً همیشه) به عبارات پاسخ دهند.

پرسشنامه استاندارد در ادامه دست‌یابی به یافته‌ هایی متناقض در زمینه عزت نفس بالا و انتقاد از جنبش افزایش عزت نفس، خود دلسوزی یا شفقت خود به عنوان راه حلی برای رفع مشکلات، ارائه شد. خود دلسوزی به این موضوع اشاره دارد که فرد در مواجه با شکست‌ها، نقص‌ها و عیوب خود به پذیرش آن‌ها، نه نادیده گرفتن یا غرق شدن در آن‌ها می‌پردازد. همچنین او در مواجهه با شکست‌ها به مهربانی و عطوفت نسبت به خود، نه انتقاد و سرزنش خود، پرداخته و این کاستی‌ها و ضعف‌ها را ملازمات مشترکی میان تمامی انسان‌ها، نه احساس تنها بودن در نقص‌ها و عیوب، بداند.

ضريب، پايايي بازآزمايي مقياس خود دلسوزي 93/0 است. (نف، 2003). در تحقیق ابوالقاسمی و همکاران ضریب پایایی این پرسشنامه 81/0 بدست آمد.

منبع

Neff, K.D. (2003). “Development and validation of a scale to measure selfcompassion”. Self and Identity, 2,223- 250.

ابوالقاسمی، عباس، تقی پور، مریم و نریمانی، محمد. (1390). ارتباط تيپ شخصيتي D، خود – دلسوزي و حمايت اجتماعي با رفتارهاي بهداشتي در بيماران كرونر قلبي. فصلنامه علمی پژوهشی روانشناسی سلامت، شماره 1، بهار 91.

خود دلسوزی

دانلود پرسشنامه خود-دلسوزی (به انگلیسی: self-compassion) تعمیم احساس دلسوزی به خود فرد در مواقع شکست، احساس نالایق بودن یا به‌طور کلی در رنج و سختی است. کریستین نف خود-دلسوزی را متشکل از سه مؤلفه اصلی می‌داند: مهربانی به خود، انسانیت مشترک و ذهن آگاهی.^[۱]

• مهربانی با خود: خود-دلسوزی مستلزم محبت نسبت به خود در هنگام مواجهه با درد و کاستی به جای نادیده گرفتن آن یا ناراحت کردن خویش با انتقاد از خود است.
• انسانیت مشترک: خود-دلسوزی همچنین شامل قبول این است که درد و رنج و شکست بخشی از تجربه مشترک انسانی است.
• ذهن آگاهی: خود-دلسوزی نیازمند در نظر گرفتن یک رویکرد متعادل به احساسات منفی است به طوری که احساسات نه سرکوب و نه بزرگنمایی شوند. افکار منفی و احساسات بدون هیچ مانعی توسط تفکر آگاه درک می‌شوند. ذهن آگاهی یا حضور در لحظه، یک حالت ذهنی پذیرا بدون جانب داری یا قضاوت است که در آن فرد، افکار و احساسات خود را همان گونه که هست، بدون سرکوب یا انکار آن درک می‌کند.^[۲] به عبارت دیگر، ذهن آگاهی نیازمند آن است که فرد هویت خود را بیش از اندازه در گروی یک پدیده ذهنی یا عاطفی نبیند و خود را با واکنش‌های مقابله جویانه نرنجاند.^[۳] این نوع از پاسخ، مستلزم تمرکز دقیق و بازبینی احساسات منفی است