پرسشنامه سبک رهبری فیدلر و چمرز (LPC)

پرسشنامه سبک رهبری  : پرسشنامه سبک رهبری (LPC) توسط فیدلر[1] و چمرز[2] (1984) ساخته شده است که از 18 گویه تشکیل شده است و به منظور ارزیابی سبک رهبری افراد (کارگرا – انسانگرا) بکار می رود.

[1] . Fiedler

[2] . Chemers

هدف: ارزیابی سبک رهبری افراد (کارگرا – انسانگرا)

مبانی نظری

پرسشنامه استاندارد قدمت واژه رهبری بنا بر تحقیقات انجام شده به 1300 سال قبل از میلاد مسیح بر می‏گردد و سابقه­ای دیرینه دارد. درطول ساليان دراز، رهبري در شكل هاي مختلف تعريف و خلاصه شده است. تعاریفی که از رهبری ارائه شده است به تعداد کسانی است که در صدد ارائه تعریفی از آن بر آمده اند (افجه، 1385،ص367).

سبک رهبری یا مدیریت تعیین کننده جو فرهنگ و راهبرد های حاکم بر سازمان است. سبک رهبری مجموعه ای از نگرش ها، صفات و مهارت های مدیران است که بر پایه 4 عامل نظام ارزش ها، اعتماد به کارمندان، تمایلات رهبری و احساس امنیت در موقعیت های مبهم شکل می گیرد. محققان ثابت کرده اند که رهبران می توانند عامل تمایز در سازمان باشند.

رهبري تحول گرا و رهبري خدمتگزار دو تئوري متضاد و در مقابل هم نيستند. بلکه آنها ايدئولوژي هاي مکمل هستند. زيرا هر دو آنها شکلهاي عالي رهبري را معرفي مي کنند (استون و ديگران، 2004، ص359). اما اين دو مفهوم تفاوتهايي نيز دارند، در حالي که هر دو رهبري خدمتگزار و رهبري تحول گرا بر تاثير گذاشتن و نفوذ تاکيد مي‌کنند، رهبري خدمتگزار به شيوه‌‌اي غير سنتي يعني قرار گرفتن در مقام خدمتگزاري به اين تاثير دست مي يابد. رهبري خدمتگزار تاکيد بيشتري بر خدمت کردن به پيروان دارد و همچنين آزادي بيشتر و اعتماد بيشتري به زيردستان نشان داده مي شود. رهبري تحول گرا بيشتر بر اهداف سازماني تاکيد دارد در حالي که رهبري خدمتگزار بر افراد که پيروان او هستند تاکيد و تمرکز دارد (استون و ديگران، 2004، ص 359).

دانلود پرسشنامه رهبری به عنوان فرایند استفاده از نفوذ بدون زور برای هدایت و هماهنگی فعالیت های اعضای یک گروه در جهت تحقق هدف است (گریفین، 1386: 350) که نحوه استفاده از قدرت و نفوذ را سبک رهبری می گویند (رضائیان، 1386: 422). به عبارتی سبک رهبری بیانگر روشی است که رهبر در برخورد با مرئوسان به آن متوسل می شود (رابینز، 1378: 645).

سبك رهبري مجموعه اي از نگرش ها، صفات و مهارت هاي مديران است كه بر پايه چهار عامل نظام ارزش ها، اعتماد به كارمندان، تمايلات رهبري و احساس امنيت در موقعيت هاي مبهم شكل مي گيرد. طبق تعريف لينكن استونر از رهبري، رهبران سازمان ها جهت دستيابي به هدف هدايت و خصوصاً اعمال نفوذ بر افراد و فعاليت هاي آنها سبك ها و رويه هاي مختلفي را در پيش گرفته اند (شکور و همکاران، 1390).

سبك رهبري تركيبي است از خصايص مهارت ها و رفتارهاي رهبران كه بعنوان مداخله و پي گيري از آن استفاده مي كنند. فيدلر سبك هاي رهبري را براساس تصميم گيري گروهي و يا تصميم گيري فردي به سه گروه دموكراتيك، آمرانه و بي بند و بار تقسيم بندي مي كند(شکور و همکاران، 1390).