آزمون دویدن 12 دقیقه ای کوپر

پرسشنامهآزمون دویدن 12 دقیقه ای کوپر:معرفی آزمون، مبانی نظری، روش اجرا، نمره گذاری و تفسیرنتایج
استقامت قلبی – تنفسی به عواملی چون: کارایی ششها، قلب، رگهای خونی، کیفیت و کمیت خون (حجم و تعداد گلبولهای قرمز) و اجزای سلولی (که به مصرف اکسیژن بدن به هنگام تمرین، کمک می کنند) بستگی دارد. چون توانایی فرد در بهره برداری از اکسیژن به هنگام کار طاقت فرسا به این عوامل وابسته است، اکسیژن مصرفی بیشینه (بیشترین مقدار اکسیژنی که می توان مصرف کرد)، آزمون قابل قبولی از استقامت قلبی – تنفسی و نشانه ای از توانایی فعالیت در آینده به شمار می رود (آکسم 1980). اغلب افراد در حدود سن 15 تا 17 سالگی به توان هوازی بیشینه خود خواهند رسید. آستراند و رودال (1970) بیشترین اکسیژن مصرفی را بهترین شاخص آمادگی جسمانی معرفی کرده اند.
انواع مختلفی از آزمون های میدانی وجود دارد که می تواند برای برآورد آمادگی قبلی تنفسی استفاده شود. برای اجرای این آزمون ها به وسایل خاصی نیاز نیست ، در هر جا انجام می شود و می توان از فعالیت های ساده ای مانند راهپیمایی و یا دویدن بهر جست. در آزمون های میدانی بر اساس سرعت حرکت و مسافت طی شده به ارزیابی آمادگی قلبی تنفسی می پردازیم.
در این آزمون آزمودنی سعی می کند با استفاده از دویدن و راه رفتن بیشترین مسافت ممکن را در مدت زمان 12 دقیقه طی نماید. میزان مسافت طی شده در مدت زمان مذکور تعیین کننده امتیاز آزمودنی است.

 پرسشنامه استاندارد