1- مقدمه

مولتیپل­اسکلروزیس (ام اس) یک بیماری مزمن، التهابی، مخرب سلول­های عصبی است که خانم ها را بیشتر درگیرمی­کند و نسبت ابتلای زنان درمقایسه با مردان بیشتراست. شروع شاخص آن بین دهه­ی سوم و چهارم زندگی شخص است که بر دوره­ی بارداری اکثریت زنان مبتلا سایه­می­افکند. لهستان کشوری با شیوع بسیار بالای ام اس با نرخ تخمینی ابتلای 109 در هر 100000 نفر درحال­حاضر است.

سیر طبیعی مولتیپل­اسکلروزیس اغلب بسته به فرم بیماری فرق­می­کند. شدت ناتوانی معمولاً با مقیاس وضعیت ناتوانی گسترده- EDSS سنجش می­شود که شامل ارزیابی هرمی، مخچه، ساقه مغز، حسگری، روده، مثانه و کارکردهای ذهنی است. پیشروی شاخص ام اس به آسیب شدید منجرمی شود که با نمره­ی EDSSی 6.0 (نیاز به استفاده از عصا) با متوسط زمان 28 سال تعریف می­شود. ام اس روی شانس باروری خانم های مبتلا تاثیر قوی دارد – اکثر آنها پس از تشخیص از بچه دارشدن منصرف­می­شوند.

صنعت داروسازی درطی 20 سال گذشته بیش از دوازده درمان دارویی جدید تعدیل­کننده­ی بیماری (DMT) عرضه کرده است که با کاهش تعداد عودها، انتظارمی رود پیشروی نهایی بیماری را کُندکنند. بعلاوه، درطی دهه­های اخیر اثبات­شده است که پیامدهای پیرازایشی  در بارداری های درگیرشده به ام­اس با جمعیت­های عمومی فرقی ندارد.

باتوجه به موارد فوق الذکر، موضوعات جدید سلامت باروری خانم های مبتلا به ام اس پیش­می­آید. بنظرمی­رسد که برنامه­ریزی برای آبستنی باید آسانتر شود و بارداری­های همراه با ام اس احتمالا دورازدسترس نیست. بااینحال، بارداری در خانم های مبتلا به ام اس مستلزم مراقبت­های تخصصی است که از قبل بارداری شروع می شود و مشاوره های مراقبتی توصیه­می­شود.

بعلاوه، باتوجه به اینکه امید به زندگی این جمعیت زیادمی­شود، مشکلات سلامتی نه مرتبط با ام اس، بلکه مربوط به سن بیشتر بروزمی­کنند، ازجمله بیماری هایی همچون نئوپلاسماهای مجاری تناسلی.