پرسشنامه مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی (IARS)(زاده محمدی؛1390)

پرسشنامه مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی داراي 38 سوال بوده و هدف آن سنجش میزان خطرپذیری در نوجوانان از ابعاد مختلف (گرایش به مواد مخدر، گرایش به الکل، گرایش به سیگار، گرایش به خشونت، گرایش به رابطه و رفتار جنسی، گرایش به رابطه با جنس مخالف، گرایش به رانندگی خطرناک) مي باشد. شيوه نمره دهي  آن بر اساس طيف ليكرت پنج گزينه اي بوده   است.

تعریف مفهومی متغییر پرسشنامه :

هدف سنجش میزان پرسشنامه استاندارد خطرپذیری در نوجوانان از ابعاد مختلف (گرایش به مواد مخدر، گرایش به الکل، گرایش به سیگار، گرایش به خشونت، گرایش به رابطه و رفتار جنسی، گرایش به رابطه با جنس مخالف، گرایش به رانندگی خطرناک)

تعریف عملیاتی متغییر پرسشنامه

در این پژوهش مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی نمره­اي است كه کارکنان به سوالات 28سوال پرسشنامة مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی می­دهند

مولفه های پرسشنامه :

پرسشنامه مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی

خطر پذیری به رفتار هایی اطلاق می شود که احتمال نتایج منفی و مخرب جسمی، روان شناختی و اجتماعی را برای فرد افزایش دهد. جسور(1987) با ارائه اصطلاح سندرم رفتار مشکل ساز، مقولات رفتار های پر خطر را شامل سیگار کشیدن، مصرف مواد مخدر، الکل، رانندگی خطرناک و فعالیت جنسی زود هنگام دانسته است. خطر پذیری و انجام رفتار های پر خطر دقیقا معادل یکدیگر نیستند.

خطر پذیری علاوه بر این که انجام رفتار های پر خطر را در بر می گیرد، به آسیب پذیری و در معرض خطر بودن فرد از سوی محیط و نزددیکان و نیز گرایش ها، تمایلات و باور های نادرست و تهدید کننده فرد درمورد رفتار های پر خطر اشاره دارد(زاده محمدی و همکاران، 1387). مصرف مواد مخدر، خشونت و رفتار های جنسی عامل بسیاری از مرگ و میر های سنین نوجوانی و اوایل بزرگسالی است(لیندبرگ و همکاران، 2000).

بسیاری از رفتار های پر خطر از قبیل سیگار، الکل، مواد مخدر و روابط جنسی نامطمئن در سنین قبل از 18 سالگی اتفاق می افتد(برگمن و اسکات، 2001).