این مطالعه نشان می دهد که مدیرعامل های قدرتمند با وجود “ساختمان امپراطوری” جاه طلبی ها و گرایش های ریسک پذیر، نوآوری های اکتشافی را بیشتر و نوآوری های انتفاعی را کمتر دنبال می کنند. به علاوه، این مطالعه روی این موضوع بحث می کند که این روابط به طور خاص، قابل رؤیت هستند اگر مدیرعامل به عنوان یک عنصر خارجی به شرکت بپیوندد. نتایج نشان دادند که مدیرعامل های قدرتمند در حقیقت گرایش به دنبال کردن ریسک بالاتر (اکتشافی) دارند. با کمال تعجب، این مطالعه نشان داد که هنگامی که مدیرعامل از خارج به کار گرفته شود، در حقیقت قدرت مدیرعامل با نوآوری های کم‌ریسک تر (انتفاعی) ارتباط مثبت پیدا می کند.

به طور کلی، یافته های این مطالعه، توضیح متنوع‌تری از مکانیزمها ارائه می دهد که در این توضیح، قدرت مدیرعامل دستور کار شرکت را شکل می دهد. از دیدگاه عملی مدیریتی این یافته ها پیامدهای مهمی برای جانشینی اجرایی و توسعه دستور کار نوآوری دارند.