ABSTRACT

Despite the growing research evidence on the effect of powerful CEOs on organizational outcomes, their role in shaping the firm’s innovation agenda has received little scholarly attention. This study examines the effect of CEO power on exploratory and exploitative innovation. Drawing from core arguments of Behavioral Agency Theory, this study proposes that firms led by powerful CEOs are likely to pursue more exploratory and less exploitative innovations. Furthermore, these relationships are significantly strengthened by CEO Outsider Status.

Using data from 150 U.S. firms, the results reveal a significant positive relationship between CEO power and explorative innovation. Contrary to predictions, firms led by powerful CEOs engage in more not less exploitative innovation when the CEO is appointed from outside the firm. Overall, the findings provide a more nuanced explanation of the link between CEO power and organizational innovation. Implications for research and practice are discussed.

نمونه ترجمه مقاله:دانلود ترجمه مقاله قدرت مدیرعامل

1-       مقدمه

آیا    مدیران عاملی قدرتمند  بر  استراتژی های مشارکتی و عملکرد سازمانی تأثیر می گذارند؟ اگر چنین است، این تأثیرگذاری چگونه اتفاق می افتد؟ آیا   مدیرعامل  های قدرتمند  جذب استراتژی های مشارکتی جدید و پرخطر می شوند؟ یا اینکه اعمال سنجیده تر و محافظه کارانه تر را ترجیح می دهند؟ این سؤالات همواره توجه دانشمندان و متخصصان بسیاری را به خود جلب کرده است. موضوع مطالب چاپ شده به بحث درباره  مدیرعامل  های قدرتمند و جرأت آنها در اعمال سازمانی پیوند خورده است. پژوهشگران عرصه حاکمیت شرکتی، این موضوع را با استفاده از  سنت پژوهش پله ای در چارچوب گسترده تر”اثرات اجرایی”  بررسی کرده اند. به طور خاص تر، بحث آکادمیک و عالمانه روی این موضوع به طور تجربی ارتباط بین قدرت  مدیرعامل  و عملکرد سازمانی را مورد بررسی قرار داده است. همچنین  در مطالعات اخیر یک رابطه مهم بین قدرت مدیرعامل  و انتخاب استراتژی های شرکتی مختلف نظیر ادغام و تملک تشخیص داده شده است. تا کنون، رشد مدارک تجربی اثر قدرت  مدیرعامل  روی انتخاب استراتژی های شرکتی و عملکرد سازمانی مشاهده شده است (Tang et al., 2011).

علی رغم شواهد و مدارک پیش رو درمورد اثر  مدیران عاملی قدرتمند بر عملکرد و تصمیم گیری سازمانی، نقش آنها در شکل دهی برنامه کاری نوآوری شرکت، چندان روشن نیست. در حالی که کار آکادمیک و عالمانه کنونی حاکی از وجود یک ارتباط مهم بین  مدیران عامل و انتخاب استراتژی شرکتی مشخص است، نه آثار مرتبط با حاکمیت شرکتی و نه نوآوری سازمانی به طور ویژه به این موضوع نپرداخته اند که چگونه  مدیران عاملی قدرتمند روی فعالیتهای نوآوری سازمانی تأثیر می گذارند. واکاوی و بررسی نقش قدرت  مدیرعامل در نوآوری سازمانی به چند دلیل مهم است: اول اینکه،  مدیران عامل یک موقعیت ساختاری برجسته در رده های بالا دارند و  در شکل دهی به تصمیمات استراتژیک، نقش مهمی را ایفا می کنند. دوم این که، در عین اینکه سایر اعضای تیم مدیریت و هیأت مدیره درگیر تصمیم سازی استراتژیک هستند، از  مدیران عامل انتظار می رود که نقشی فعال و موثر را در فرمولبندی استراتژی داشته باشد.  ذینفعان مهم اغلب از  مدیران عامل انتظار دارند که معماران اصلی  برنامه کاری نوآوری شرکت باشند. هدف این مقاله، بررسی ارتباط بین قدرت  مدیرعامل  و انتخاب استراتژی های نوآوری سازمانی است. به طور ویژه، ارتباط بین قدرت مدیرعامل و دو نوع از استراتژی های نوآوری سازمانی (نوآوری اکتشافی و انتفاعی ) به شکل تجربی بررسی شده است.  با استفاده از استدلال های اصلی نظریه نمایندگی رفتاری، اثرات متمایز مدیران عامل قدرتمند بر فعالیت نوآوری سازمانی توسعه می یابد و به صورت تجربی آزمایش و تست می شود تا اصول کلیدی این نظریه با تاکید بر استعداد ریسک پذیری که سراسر استراتژی های نوآوری را فراگرفته است، به پژوهش نوآوری بسط داده شود. پژوهش پیش رو، پیشنهاد می دهد که احتمال اینکه شرکتهایی که تحت راهبری مدیران عامل قدرتمند هستند، به جای  نوآوری انتفاعی، سراغ نوآوری های اکتشافی بروند، بیشتر است. به علاوه، این مطالعه روی این موضوع بحث می کند که وقتی یک مدیرعامل کع قبلا خارج از سازمان بوده، منصوب می شود، ارتباط بین قدرت  مدیرعامل و استراتژی های نوآوری سازمانی به میزان زیادی تقدرتمندت می شود.