پرسشنامه بهره وری نیروی انسانی

پرسشنامه بهره وری نیروی انسانی : هدف: ارزیابی میزان بهره وری نیروی انسانی در سازمان از ابعاد مختلف (تونایی، درک و شناخت، حمایت سازمانی، انگیزش، بازخورد، اعتبار، سازگاری)

روش نمره گذاری

این پرسشنامه دارای 26 سوال بوده و هدف آن ارزیابی میزان بهره وری نیروی انسانی در سازمان از ابعاد مختلف (تونایی، درک و شناخت، حمایت سازمانی، انگیزش، بازخورد، اعتبار، سازگاری) است. طیف پاسخگویی آن از نوع لیکرت بوده که امتیاز مربوط به هر گزینه در جدول زیر ارائه گردیده است:

 پرسشنامه استاندارد

 دانلود پرسشنامه

پرسشنامه فوق دارای هفت بعد بوده که سوالات مربوط به هر بعد در جدول زیر ارائه گردیده است:

برای بدست آوردن امتیاز مربوط به هر بعد، مجموع امتیازات سوالات مربوط به آن بعد را با هم جمع نمایید. برای بدست آوردن امتیاز کلی پرسشنامه، مجموع امتیازات همه سوالات را با هم جمع کنید. امتیاز بالاتر نشان دهنده بهره وری بیشتر نیروی انسانی در سازمان مورد نظر خواهد بود و برعکس.

روایی و پایایی

در پایان نامه شهسواری (1391) روایی سازه این پرسشنامه مورد تایید قرار گرفت و همچنین پایائی پرسشنامه یا قابلیت اعتماد آن با استفاده از روش اندازه­گیري آلفاي کرونباخ محاسبه شد. معمولاً دامنه ضریب اعتماد آلفاي کرونباخ از صفر (0) به معناي عدم پایداري، تا مثبت یک (1+) به معناي پایائی کامل قرار می­گیرد و هر چه مقدار بدست آمده به عدد مثبت یک نزدیکتر باشد قابلیت اعتماد پرسشنامه بیشتر می­شود. آلفای کرونباخ برای پرسشنامه پرسشنامه بهره وری نیروی انسانی در جدول زیر ارائه شده است:

تعریف بهره وری

بهره وری عبارت است از به حداکثر رساندن استفاده از منابع، نیروی انسانی و تمهیدات به طریق علمی به منظور کاهش هزینه ها و رضایت کارکنان، مدیران و مصرف کنندگان. تعاریف دیگر، بهره وری نیروی انسانی را حداکثر استفاده مناسب از نیروی انسانی به منظور حرکت در جهت اهداف سازمان با کمترین زمان و حداقل هزینه داشته اند. تر اساس دیدگاه سازمان بهره وری ملی ایران، بهره وری یک نگرش عقلانی به کار و زندگی است. این مشابه یک فرهنگ بوده که هدف آن هوشمندانه تر کردن فعالیتها برای یک زندگی بهتر و متعالی است. بهره وری عبارت است به دست آوردن  حداکثر سود ممکن از نیروی کار، توان، استعداد و مهارت نیروی انسانی، زمین، ماشین، پول، تجهیزات زمان، مکان و … به منظور  ارتقاء رفاه جامعه، به گونه ای که افزایش آن به عنوان یک ضرورت، در جهت ارتقاء سطح زندگی انسانها و ساختن اجتماعی همواره مدنظر صاحبنظران سیاست، مدیریت و اقتصاد قرار دارد.