Abstract

Attentional capacity can vary amongst individuals, along several dimensions. Currently available questionnaires confound distinct dimensions of attention, such as top-down versus bottom-up attentional processes, and the orientation of these processes towards internal versus external objects of attention. This study proposes a novel questionnaire that measures the attentional style of an individual by taking into account both the type and orientation of attention. The structure of the questionnaire was first explored in an exploratory factor analysis, which yielded two factors representing externally and internally oriented attention. This factor structure was validated in a second study using confirmatory factor analysis, and its construct was validated in a third study using attention-related questionnaires. This study proposes a new questionnaire allowing to characterize an individual’s attentional style according to top-down/bottom-up and internal/external dimensions of attention, and provides further insights into the subdivisions of functionally relevant attentional dimensions.

نمونه ترجمه مقاله:

محرک هایی که از دنیای خارجی و داخلی می آید بر فرد وارد می شوند، می توانند غافلگیرکننده باشند. توجه کردن به ما کمک می کند تا مقدار زیادی اطلاعاتی را که با آن روبرو هستیم پردازش کنیم و به صورت گزینشی روی اطلاعاتی که به اهداف مان مربوط هستند، تمرکز کنیم (Chun، 2011؛ ​​Desimone & Duncan، 1995؛ Pashler، Johnston & Ruthruff، 2001). این ظرفیت توجهی با حداقل دو فرآیند آنتاگونیستی که توجه بالا به پایین و پایین به بالا نامیده می شوند، هدایت می شود. توجه بالا به پایین به فرایندهای توجه کنترل شده و هدف محور اشاره می کند، در حالی که توجه پایین به بالا را از روی معطوف کردن همزمان توجه به محرک های جدید، مهم و غیر منتظره می شناسیم (Corbetta & Shulman، 2002؛ Steve Majerus et al.، 2012) . مطالعات نشان داده اند که وقتی فرایندهای توجه بالا به پایین به چالش کشیده می شوند، همانطور که در مورد وضعیت حافظه کوتاه مدت با فشار بالا اتفاق می افتد، فرآیندهای توجه پایین به بالا کاهش می یابد، که این موضوع در کاهش حساسیت نسبت به محرک های منحرف کننده و نامربوط به کار نمود می یابد (Steve Majerus et al., 2012;
Shulman, Astafiev, McAvoy, D’Avossa, & Corbetta, 2007; Todd, Fougnie, & Marois, 2005).

فرایندهای توجه بالا به پایین و پایین به بالا می تواند گرایش به سمت خارجی (بیرونی) یا داخلی (درونی) داشته باشد (Posner، 1980). توجه خارجی بالا به پایین و بیرونی به پردازش عمدی و مستقیم ناشی از محیط خارجی است، در حالی که شناخت درونی بالا به پایین در درک عمدی و هدف محور درونی درگیر است (Christoff, 2012; Gilbert, Simons, Frith, & Burgess, 2006). توجه خارجی پایین به بالا نیز شامل جلب توجه ناگهانی و غیر منتظره محرک در محدوده فوری است (به عنوان مثال، شنیدن ناگهانی صدای استارت موتور چمن زنی همسایه). از همه مهم تر، توجه پایین به بالا نیز می تواند درونی باشد، به عنوان مثال، وقتی که توجه فرد به یک تفکر غلط جلب می شود، مانند این که ناگهان به قرار پیش رویی فکر کنید که کاملا آن را فراموش کرده بودید. افکار مزاحم ناخواسته است، اغلب با فعالیت مداوم تداخل دارند و کنترل آنها دشوار است (کلارک و پوردن، 1995). مهم است که توجه داشته باشیم که جهت گیری درونی در مقابل بیرونی و ماهیت توجه از بالا به پایین و پایین به بالا می تواند به شیوه های مختلف با هم تعامل داشته باشند. برای مثال، هنگام انجام یک کار تشخیصی بصری (توجه بالا به پایین) افکار یک شخص می تواند در نتیجه سر و صدای ناگهانی (توجه پایین به بالا) یا یک فکر مبهم (پایین به بالای داخلی) پریشان شود. به طور مشابه، زمانی که قصد برنامه ریزی آینده را داریم (توجه بالا به پایین داخلی)، در نتیجه سر و صدای ناگهانی و یا یک فکر مزاحم به هم خواهیم ریخت.

علی رغم اهمیت بالقوه ابعاد مختلف توجه برای کارهای روزمره شناختی انسان، در حال حاضر ابزارهایی برای اندازه گیری تفاوت های فردی در این ابعاد وجود دارد. پرکاربردترین پرسشنامه ای که تلاش می کند تفاوت های فردی را در