عنوان فارسی:دانلود مقاله سازمان شخصیت و ارتباط آن با خصوصیات بالینی در اختلال شخصیت مرزی

دانلود مقاله سازمان شخصیت و ارتباط آن با خصوصیات بالینی در اختلال شخصیت مرزی – الزویر ۲۰۱۸:با توجه به اطلاعات ما، این اولین تحقیقی است که بطور تخصصی ارزیابی می‌کند کدامیک از حوزه‌های مدل ساختار شخصیت ساختارمند با عملکرد در بیماران مبتلا به BPD ارتباط دارد. اهمیت ارزیابی عملکردی بیماران مبتلا به BPD مورد تأکید مولفین بسیاری قرار گرفته است.

آسیب عملکردی این بیماران، که شبیه به بیماران مبتلا به سایر بیماری‌های روانی جدی ا ست، اغلب مورد بی‌توجهی خود بیماران و درمانگرشان قرار می‌گیرند، در نتیجه، نوعی خوش‌بینی گمراه‌کننده در ارزیابی قابلیت‌های تطبیقی‌شان ایجاد می‌کند. در مطالعه ما، حوزه «هویت» و مقیاس فرعی «حس یکپارچه و پیوسته از خود» پس از لحاظ کردن متغیرهای مداخله‌کننده احتمالی تنها متغیرهای پیش‌بین معنادار عملکرد بین حوزه‌ها و مقیاس‌های فرعی استیپو بودند.

مقاله انگلیسی+ترجمه فارسی

فهرست مطالب

چکیده

۱ مقدمه

۲ روش‌ها

۲-۱ شرکت‌کنندگان و گردآوری داده‌ها

۲-۲ مواد

۲-۲-۱ ارزیابی ساختار شخصیت

۲-۲-۲ ارزیابی عملکرد روانی-اجتماعی

۲-۲-۳ ارزیابی بالینی

۲-۳ تحلیل آماری

۳ نتایج

۴ بحث

چکیده

بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی (BPD) در طی زندگی روزمره‌شان عملکرد روانی ضعیفی دارند. تا کنون، عوامل پیش‌بینی‌کننده عملکرد در این بیماران عمدتاً بدون بررسی رها شده‌اند. در این مطالعه، درصددیم تا ارتباط میان ساختار شخصیت و ویژگی‌های بالینی و کارکردی در نمونه‌ای آماری متشکل از ۵۰ بیمار مبتلا به BPD، که کلینیک بیماران سرپایی اختصاصی نامگذاری شده است، ارزیابی کنیم. ما از مصاحبه ساخت‌یافته ساختار شخصیت (STIPO) برای ارزیابی ساختار شخصیت و از مقیاس ارزیابی کلی عملکرد (GAF) برای سنجش کارکرد استفاده می‌کنیم.

روابط بالینی و آماری با ساختار شخصیت نیز بررسی شد. مقیاس‌های استیپو با مقیاس‌های GAF همبستگی منفی داشتند (یعنی، امتیازات بالا در ابعاد استیپو، که آسیب شخصیتی بیشتری را نشان می‌دادند، با عملکرد روانی همبستگی منفی داشتند). پس از لحاظ متغیرهای مداخله کننده احتمالی، حوزه «هویت» استیپو به طور معناداری ۲۶.۷ درصد واریانس مقیاس GAF را در بر می‌گرفت، در حالی‌که مقیاس فرعی استیپو، یعنی «حس یکپارچه و پیوسته از خود»، بطور معنادار ۳۱.۲٪ از واریانس را در بر می‌گرفت. این نتایج نشان می‌دهند که هویت و متغیر همبسته روانی آن، یعنی پراکندگی هویت، نقش کلیدی در پیش‌بینی عملکرد بیماران مبتلا به BPD دارد.

Abstract

Patients with borderline personality disorder (BPD) show poor psychosocial functioning over the course of their lives. To date, predictors of functionality in BPD patients have remained mostly unexplored. In this study, we aimed to assess the association between personality organization and clinical and functional features in a sample of 50 patients with BPD referred to a specialized outpatient clinic. We used the Structured Interview of Personality Organization (STIPO) to assess personality organization and the Global Assessment of Functioning (GAF) scale to measure functionality.

Clinical and demographic associations with personality organization were also explored. STIPO scores were negatively correlated with GAF scores (i.e. higher scores in the STIPO dimensions, which reflected greater personality pathology, were significantly associated with lower psychosocial functioning). After controlling for potential confounders, the STIPO domain “identity” significantly accounted for 26.7% of the variance in the GAF, while the STIPO subscale “sense of self” significantly accounted for 31.2% of the variance in the GAF. These findings suggest that identity and its pathological correlate, identity diffusion, may play a key role in the functional prognosis of BPD patients.

نمونه ترجمه مقاله:

1. مقدمه

این باور جامعه روانپزشکی که اختلال شخصیت مرزی اختلالی پایدار و مزمن است که بزرگسالان را تحت تأثیر قرار‌ می‌دهد در سالیان اخیر زیر سوال رفته است. امروزه، شواهد با اطمینان به آغاز زودرس و دوره بسیار ناهمگن‌تر همراه با نرخ‌های بالای بهبودی علائم بیماری و آسیب عملکردی ماندگار اشاره‌ می‌کنند. بطور همزمان، تشخیص قطعی فعلی بیماری BPD توسط مولفین مختلفی به چالش کشیده شده است که افزودن مدل‌های شخصیت ابعادی به تشخیص بیماری BPD و در نظر گیری آن در بخش ۳ استاندارد DSM-5 مدل ترکیبی جایگزین مبتنی بر معیار برای اختلالات شخصیتی را پیشنهاد‌ می‌کنند که در آن عملکرد شخصیتی نقش تشخیصی اصلی را دارد.

مطالعات پیش‌نگرانه بلندمدتی که در دهه اخیر در امریکا انجام شده‌اند نشان داده‌اند که ۷۸ تا ۹۹ درصد از بیماران مبتلا به BPD با گذر زمان نرخ بهبودی علائم ماندگاری بدست آوردند، گرچه تقریباً نیمی از آنها عملکرد روانی خوبی داشتند. در مطالعه طولی مشارکتی اختلالات شخصیتی (CLPS) مشخص شد که تنها ۲۱٪ از بیماران مبتلا به BPD عملکردشان بازگشت و طبق مقیاس ارزیابی کلی عملکرد (GAF)، پس از پیگیری ۱۰ ساله، امتیاز ۷۱ یا بالاتر را بدست آوردند. مطالعه مک لین در مورد رشد بزرگسالان (MSAD) با بکارگیری حد نهایی ۶۱ یا بالاتر در مقیاس GAF، نشان داد که تنها ۴۱-۶۰ درصد از بیماران مبتلا به BPD پس از پیگیری ۱۶ ساله عملکردشان بهبود‌ می‌یابد.

تحقیقات محدودی در زمینه عوامل پیش‌بینی عملکرد در بیماری BPD انجام گرفته است. تا کنون، ویژگی‌های آماری نظیر سن پائین‌تر و سطح تحصیلات بالاتر ارتباط سازگاری با عملکرد روانی بهتر داشته‌اند، حال آنکه، ویژگی‌های بالینی نظیر عدم بستری کردن پیش از بستری اصلی (شاخص)، بهره هوشی بالا، عملکرد حرفه‌ای خوب سابق،نبود بیماری جانبی دسته C، برون‌گرایی شدید و سازگاری بالا متغیرهای پیش‌بین بهبودی شناخته شده‌اند. با این حال، رابطه بین نتیجه عملکردی BPD و ویژگی‌های اتیولوژیکی اصلی اختلال براساس سه مدل اصلی درمان مبتنی بر شواهد (گاندرسون ۲۰۱۶) – بی‌نظمی هیجانی، نقایص ذهنی سازی و سندروم پراکندگی هویت – اغلب بررسی نشده‌ است. از دیدگاه تئوری زیست اجتماعی، سطوح بالای بی‌نظمی هیجانی با عملکرد روانی-اجتماعی ضعیفتر ارتباط داشته ، در حالی‌که از دیدگاه ساختار شخصیت ساختارمند،سطوح پائین ساختار شخصیت با شدت بالینی بیشتر اختلال مرتبط بوده است.

مفهوم ساختار شخصیت ساختارمند اساساً مدلی ابعادی از شخصیت است که ۴ نوع گسترده ساختار شخصیت را مطرح‌ می‌کند (نرمال، روان رنجور، مرزی و بیمار روانی). در این مدل، ساختار شخصیت مرزی براساس سندروم پراکندگی هویت، استفاده فراگیر از مکانیزم‌های دفاعی اولیه و واقعیت‌آزمایی کامل با تغییرات استثناء مرتبط با شرایط تنش‌زا و همچنین جلوه‌های متعدد ضعف خود (ضمیر) تعریف‌ می‌شود. از نظر بالینی، BPO برخی از