OBJECTIVE:

Type D personality, as with formal mental disorders, is linked to increased mortality in coronary heart disease (CHD). Our aim was to determine the prevalence of mental disorders among depressed CHD patients with and without Type D personality.

METHODS:

Depressive symptoms (HADS, HAM-D), Type D personality (DS-14) and mental disorders based on DSM-IV (SCID I and II) were assessed. Results were calculated by Kruskal-Wallis tests, Fisher’s exact tests and logistic regression analyses.

RESULTS:

570 CHD patients were included (age 59.2±9.5years; male 78.9%, HADS-D depression 10.4±2.5; HAM-D 11.3±6.6; Type D 60.1%). 84.8% of patients with Type D personality and 79.3% of non-Type D patients suffered from at least one mental disorder (p=0.092), while 41.8% of Type D positives and 27.8% of Type D negatives had at least two mental disorders (p=0.001). Patients with Type D personality significantly more often had social phobia [odds ratio (95% confidence interval): 3.79 (1.1 to 13.12); p=0.035], dysthymia [1.78 (1.12 to 2.84); p=0.015], compulsive [2.25 (1.04 to 4.86); p=0.038] or avoidant [8.95 (2.08 to 38.49); p=0.003] personality disorder.

CONCLUSIONS:

Type D personality among depressed CHD patients is associated with more complex and enduring mental disorders. This implies higher treatment demands.

نمونه ترجمه مقاله:

۱. مقدمه

ساختار شخصیت “نوع D” (پریشان) بوسیله Denollet در سال ۱۹۹۵ معرفی شده بود. این مقوله بوسیله ترکیب دو ویژگی پایه پایدار ، “تاثیر پذیری منفی” (مانند بی قراری ، اضطراب ، تحریک پذیری) و “بازداری اجتماعی” (مانند رفتار منع شده در خلال تعامل اجتماعی) مشخص شده است. این دو رفتار پایه ، بصورت روان سنجی بروی دو مقیاس پرسشنامه DS-14 خود ارزیابی ذخیره شده بود. اگرچه گونه D بعنوان عامل ریسک برای پریشانی روانی و بیماری جسمانی در نظر گرفته شده ، این مقوله برابر با اختلال روانی مشخص ، همچون افسردگی ، نمی باشد. در عوض ، ساختار بر “نقش عادی ویژگی ها نسبت به روانپزشکی” تاکید دارد. شخصیت نوع D ، در زمانی که جفت مقیاس های DS-14 در بالای  میانه نمونه اعتباری Denollet قرار می گیرند ، افراض شده است. بنابراین نوع D ، تنها بخش بالایی توزیع تجربی در جمعیت را نسبت به وضعیت بالینی منعکس می نماید. شیوع شخصیت نوع D در جمعیت عمومی به میزان ۲۱٪ در بلژیک و ۳۱٪ در آلمان گزارش شده بود. در میان بیماران آلمانی ، شیوع نوع D برابر با ۲۵٪ در تخصص قلب (کاردیولوژی) و ۶۲٪ در طب داروشناسی بوده است.

مطالعات متعدد و دو تجزیه و تحلیل متا نشان داده اند که شخصیت نوع D ، پیشگوی مستقل خروجی ضعیف برای بیماری های قلبی مختلف می باشد. اگرچه مطالعات تازه تر ، رابطه مابین الگوی نوع D و پیش بینی قلبی و عروقی ضعیف تر را نشان نداده ، و بررسی صورت گرفته توسط Grande et al نتیجه گرفته که نوع D دارای اثر پیش بینی کلی قابل ملاحظه ای بوده ، اگرچه ممکن است که اندازه این تاثیر در مطالعات اولیه دست بالا گرفته شده باشد. اکثریت مطالعات قبلی شخصیت نوع D را به روانپزشکی اندازه گیری شده در جفت گونه D و ساختارهای مرتبط همچون افسردگی یا خستگی – با مقیاس خود ارزیابی – پیوند می دهند. (ارتباط می دهند). تنها دو مطالعه از رتبه دهی مشاهده گر معتبر برای بررسی ارتباط مابین شخصیت نوع D و افسردگی یا اختلال هراس استفاده نموده و هیچ کدام به طیف وسیع تری از بیماری های روانی مطابق با ICD یا DSM در بیماران با (درمقابل) بدون شخصیت نوع D نگاه ننموده اند.