INTRODUCTION:

Prescription rates for antidepressants (ADs) are high and continue to increase, despite evidence of significant adverse effects, including withdrawal symptoms, and marginal benefit relative to placebo only for short-term treatment of major depression. Such high rates seem to be explicable more in terms of long term usage and repeat prescribing rather than by increases in depression or new patients.

METHOD:

This paper reports the responses of a convenience sample of 752 people who had taken antidepressants, but no other psychiatric drugs, ‘within the last two years’ and completed the Medications for Mental Health Survey online in the UK.

RESULTS:

Most participants had either come off antidepressants (34%) or had tried and failed (36%). Of those still taking them 76% had been doing so for at least a year and 36% for five years or more. 26% expected to take them forever. About half (48%) did not have their drugs reviewed at least every three months. Most (65%) had never had a discussion with the prescriber about coming off. Nearly half (45%) of those who had stopped the drugs had done so without consulting their doctor. However, of those who came off after consulting their doctor, the majority (65%) experienced the doctor to be supportive.

CONCLUSIONS:

The findings are consistent with the idea that high rates are largely explicable by chronic usage, which in turn is partially explained by withdrawal symptoms. Prescribers should strive to establish collaborative relationships in which patients are fully informed about withdrawal effects and their views, about starting and finishing medication, should be explored and valued.

نمونه ترجمه مقاله:

1. معرفیمیزان مصرف داروهای ضد افسردگی (AD) بسیار زیاد و رو به افزایش است (Ilyas و Moncrieff، 2012؛ O.E.C.D.، 2016). در سال 2012 از هر هشت بزرگسال در ایالات متحده آمریکا یک نفر، AD مصرف می کرد (Kantor و همکاران، 2015). در انگلیس تجویز این دارو ها از سال 2000 به میزان 170 درصد افزایش یافته است که این میزان 7.1 میلیون نفر بزرگسال AD را فقط در انگلستان در سال 2016/17 مصرف می کنند. که این یعنی 16.3٪ (یک ششم) جمعیت بزرگسال انگلیسی (NHSBSA، 2018).این نرخ فوق العاده بالا به لحاظ سودمندی به سختی توجیه می شود. تفاوت بین داروهای ضد افسردگی و پلاسبو کوچک و مشکوک به ارتباط بالینی است (Moncrieff و Kirsch، 2016). با اينكه بررسی اخیر، مطالعات کوتاه مدت بدون توجه به غیر موثر ها نتیجه گرفت که AD برای درمان افسردگی شدید بهتر از پلاسبو است (Cipriani و همکاران، 2018)، کمتر از نیمی از آزمایشات، AD ها را بهتر از پلاسبو یافتند (Khan و همکاران، 2002). مطالعات غیر بصری به طور خاص هیچ تفاوتی با پلاسبو پیدا نکردند (Khan و Brown، Moncrieff، 2015). دو متاآنالیز یافته اند که اندازه اثر به “اهمیت بالینی” نمی رسد (Jakobsen  و همکاران، 2017؛ Kirsch و همکاران، 2008). یکی از این بررسی ها نتیجه گرفت که “اثرات مضر SSRIs در مقایسه با پلاسبو برای اختلال افسردگی عمده به نظر می رسد با هر گونه اثرات مفید بالقوه کوچک مهم تر است “(Jakobsen و همکاران، 2017، ص 23). این اثرات مضر بسیار رایج است و نه تنها در حوزه ی بیولوژیکی، بلکه در حوزه های روانشناختی و بین فردی و همچنین شامل علائم سندروم محرومیت می باشد (Read  و همکاران، 2014، 2018؛ Read و Williams، 2018).