شهر الکترونیک

 شهرالکترونیک اصطلاحی است که اولین بار توسط موشویتس در سال ۱۹۸۶ مطرح شد. «مالون» و «دیویدو» اولین کسانی بودند که به‌ طور دقیق و سازگار در کتاب خود ایده «بنگاه الکترونیک» را مطرح کردند.

شهر الکترونیک حیطه وسیعی از فعالیتهای سازمانی اقتصادی و غیراقتصادی را می‌پوشاند. کسب و کار الکترونیکرا در بر دارد.  شامل کار در خانه، صنایع کوچک و متوسط الکترونیک تا شبکه‌های بزرگ کسب وکار در حیطه فعالیتهای اقتصادی قرار می‌گیرد.

از سوی دیگر، در سایر بخشها نیز شهر الکترونیک خصوصا در همکاری میان موسسات علمی، گروهها و شهر غیرانتفاعی و غیردولتی دارای کاربرد وسیعی است.

شهر الکترونیک

شهر الکترونیک با توسعه کامپیوتر و تکنولوژی اطلاعات، به صورت نوع جدید سازماندهی مطرح گردید. شهر الکترونیک شکلهایی از واحدهای سازمانی پراکنده از نظر جغرافیایی, نیمه مستقل (قسمتی مستقل و قسمتی وابسته) و نیمه جاودان (دارای عمر محدود) هستند که عملکرد کلی خودشان را جهت پاسخگویی برروی نیازهای بازار و ظرفیت های تکنولوژی ارتباط اطلاعات بوسیله تطبیق دادن پیوسته شکل سازمانی خود توسعه داده اند.

خیلی از شرکتهای معروف جهان این نوع سازماندهی را به منظور از عهده رقبا برآمدن, استفاده نموده اند. در شهر الکترونیک فرآیندهای عملیات کسب و کار و فرآیندهای مربوط به محصول در شرکتهای هم پیمان (شریک) مختلف, پراکنده شده است. این شرکتهای مختلف در کشورهای مختلف با همکاری بسیار نزدیک به شکل مشترک المنافع توزیع شده اند.

در این نوع مخصوص از شهر هر شرکت قصد دارد مزیت اصلی رقابتی خود، مانند محصولات اصلی، فرآیندهای اصلی، شایستگی های اصلی و غیره را در تصرف خویش داشته باشد. تمام شهر الکترونیک از شرکتهای مستقل مختلفی بوجود آمد ه اند که این شرکتها با هم می­توانند از مزیت های اصلی رقابتی شان برای برنده شدن در بازار بزرگ فرصتها استفاده کنند.

شهر الکترونیک

بطوریکه، هیچکدام از شرکتها به تنهایی قادر به بدست آوردن این فرصتها نیستند. این نوع از شهر می­تواند به سرعت برای پاسخگویی به فرصتهای سریعا متغیر بوجود آید و از بین برود. این خصوصیت، شهرالکترونیک را در قرن بیست و یکم بسیار خوش آتیه می­سازد.

شهرالکترونیک باید بر پایه کامپیوتر و سیستم های شبکه ای بنا نهاده شود.

تکنولوژی ارتباطات و اطلاعات، بستر نرم افزاری را برای شهرالکترونیک ایجاد نموده است در شهرالکترونیک هر یک از شرکا با تکنولوژیهای مختلف از قبیل اینترنت، اینترانت و سیستم های کامپیوتری با یکدیگر در ارتباط می­باشند.

 از سه زاویه می­توان به شهر الکترونیک نگاه کرد:

بعد اول: از این بعد شهرالکترونیک، شهرشامل یک گروه از افراد است که هرکدام در رشته خود متخصص هستند و شاخه کاری هر گروه افراد از یکدیگر متفاوت است و نتیجه فعالیتهایشان منجر به ارائه خدمات به مشتریان می شود.

به عبارتی هر فرد یا هر همکاروظیفه خاص خود را دارد. آنها همه دارای مهارتهای ارتباطی قوی هستند. و سطح بالایی از اعتماد بین آنها برقرار است. شهروندانء معمولا از طریق پست الکترونیک، تلفن، فاکس یا ویدئو کنفرانس با یکدیگر ارتباط دارند.

بعد دوم: در اینگونه شهر الکترونیک، گروهی از افراد از شرکتهای شریک یا همکار که همه اکثرا در یک شاخه خاص و یا وظیفه خاص مهارت دارند، کنار یکدیگر جمع می­شوند تا بتوانند یک شهر موقت یا یک شهردائمی را که بتواند خدمات خاص ارائه دهد رابه وجود بیاورند.

وظایف خاص آنها عبارتند از: عرضه، تولید، سیستم های اطلاعاتی، توزیع و غیره .معمولا ارتباطات نیز مانند بعد اول از طریق پست الکترونیک، تلفن، فاکس و یا حضوری خواهد بود و همچنین به سطح بالایی از اعتماد نیاز دارد.

بعد سوم: شهرالکترونیک می­تواند یک شهربزرگی باشد که برون دادهای شهرخود را ازمیان تعداد زیادی از عملیات مهم شهر دیگر انتخاب می­کند مانند تولید یا توزیع .

اینگونه شرکتها فعالیتهای خود را با ریسک بالا، از طریق عرضه کنندگان یا به وسیله مشارکت کردن با دیگر شرکتهای متخصص در یک زمینه خاص انجام می­دهند. مزیت اینگونه سازمانها اینست کهمی­توانند روی بهترین فعالیتها تمرکز کنند.