پرسشنامه دنیای مجازی لی و همکاران(2005)

پرسشنامه دنیای مجازی لی و همکاران(2005) : دنیای مجازی به یک محیط کامپیوتری اطلاق می‌شود که واقعیت فیزیکی را شبیه‌سازی می‌کند یا قلمروهای کاملاً تخیلی را ایجاد می‌کند که اغلب از طریق رابط‌های دیجیتالی مانند واقعیت مجازی (VR) یا دستگاه‌های واقعیت افزوده (AR) تجربه می‌شوند. این شامل طیف متنوعی از تجربیات فراگیر، تعاملی و دیجیتالی است که کاربران را قادر می‌سازد تا با محیط‌های مصنوعی، تعاملات اجتماعی و محرک‌های حسی درگیر شوند. در اینجا یک نمای کلی و کامل از دنیای مجازی آورده شده است:

‏1. واقعیت مجازی (VR):
‏ – فناوری VR محیط های سه بعدی و غوطه وری ایجاد می کند که کاربران می توانند با آنها کاوش کنند و با آنها تعامل داشته باشند. با استفاده از هدست‌ها و لوازم جانبی VR، افراد می‌توانند حس حضور در دنیای کامپیوتری را تجربه کنند، اغلب با توانایی دستکاری اشیا و حرکت در فضاهای مجازی.

‏2. واقعیت افزوده (AR):
‏ – AR محتوای دیجیتال را روی محیط واقعی کاربر قرار می دهد و عناصر مجازی را با محیط فیزیکی اطراف ترکیب می کند. برنامه‌ها و دستگاه‌های AR درک کاربر را با قرار دادن گرافیک، اطلاعات یا عناصر تعاملی تولید شده توسط رایانه بر روی دنیای واقعی افزایش می‌دهند.

‏3. محیط های مجازی و شبیه سازی:
‏ – جهان های مجازی طیف گسترده ای از محیط های شبیه سازی شده را در بر می گیرد، از جمله شهرهای مجازی، مناظر، بازسازی های تاریخی، شبیه سازی های آموزشی و قلمروهای فانتزی. این محیط‌ها اهداف مختلفی مانند سرگرمی، آموزش، آموزش و تحقیقات تجربی را انجام می‌دهند.

‏4. پلتفرم های مجازی اجتماعی:
‏ – پلتفرم های مجازی اجتماعی کاربران را قادر می سازد تا با دیگران در فضاهای دیجیتال تعامل داشته باشند، ارتباطات اجتماعی، فعالیت های مشترک و تجربیات مشترک را تقویت کنند. این پلتفرم ها ممکن است دارای گردهمایی های مجازی، رویدادها، اقتصادهای مجازی و محتوای تولید شده توسط کاربر باشند.

‏5. تجربیات همهجانبه:
‏ – هدف تجارب فراگیر در دنیای مجازی، درگیر کردن حواس و ادراک کاربران از طریق محرک های سمعی و بصری، بازخورد لمسی، صدای فضایی، و رابط های تعاملی است. فناوری‌های فراگیر حس حضور را ایجاد می‌کنند و کاربران را به محیط‌های دیجیتالی منتقل می‌کنند.

‏6. تجارت و اقتصاد مجازی:
‏ – جهان های مجازی اغلب میزبان بازارهای دیجیتال، ارزهای مجازی و اقتصادهایی هستند که در آن کاربران می توانند به تجارت، تجارت کالاهای مجازی و شرکت در معاملات مجازی بپردازند. این محیط ها از تبادل دارایی ها، خدمات و تجربیات دیجیتال پشتیبانی می کنند.

‏7. بازی و سرگرمی:
‏ – جهان‌های مجازی به‌عنوان تنظیماتی برای تجربه‌های بازی تعاملی، محتوای سرگرمی، و روایت‌های داستان‌گویی عمل می‌کنند. آنها به بازیکنان فرصت هایی برای کاوش، جستجو، نقش آفرینی و گیم پلی رقابتی در محیط های تخیلی و بصری غنی ارائه می دهند.

‏8. برنامه های آموزشی و شبیه سازی:
‏ – دنیای مجازی برای شبیه سازی آموزشی در زمینه های مختلف مانند مراقبت های بهداشتی، هوانوردی، آموزش نظامی، واکنش اضطراری و عملیات صنعتی استفاده می شود. این شبیه سازی ها محیط های امن و کنترل شده ای را برای توسعه مهارت، یادگیری مبتنی بر سناریو و آموزش رویه ای فراهم می کند.

‏9. کاربردهای آموزشی و فرهنگی:
‏ – در آموزش و فرهنگ، جهان های مجازی محیط های یادگیری همهجانبه، بازسازی های تاریخی، نمایشگاه های موزه، تجربیات غوطه وری زبان و فعالیت های آموزشی مشترک را ارائه می دهند. آنها فرصت هایی را برای یادگیری تجربی و تبادل فرهنگی فراهم می کنند.

‏10. ملاحظات اخلاقی و اجتماعی:
‏ – دنیای مجازی ملاحظات اخلاقی مربوط به حریم خصوصی، هویت، شهروندی دیجیتال، آزار و اذیت سایبری، حقوق مالکیت معنوی، و تاثیر غوطه وری طولانی مدت دیجیتال بر سلامت و رفاه روانی را مطرح می کند. بحث های اجتماعی پیرامون استفاده مسئولانه از فناوری های مجازی ادامه دارد.

‏در نتیجه، دنیای مجازی مجموعه‌ای غنی از فناوری‌های فراگیر، محیط‌های شبیه‌سازی شده، تعاملات اجتماعی، تجربیات سرگرمی، برنامه‌های آموزشی، ابزارهای آموزشی، اکوسیستم‌های اقتصادی و ملاحظات اخلاقی را در بر می‌گیرد. همانطور که فناوری‌های مجازی به تکامل خود ادامه می‌دهند، فرصت‌های متنوعی را برای خلاقیت، نوآوری، همکاری و مشارکت انسانی در حوزه‌های دیجیتالی واسطه ارائه می‌کنند.

پرسشنامه دنیای مجازی

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *