دانلود ترجمه مقاله مداخلات روانشناسی مثبت برای افراد دارای صرع – الزویر ۲۰۱۸
20,000 تومان
اکثر مشارکت کنندگان جلسه گروهی را بر جلسه فردی ترجیح دادند و یک طول مدت کوتاه تر (30 دقیقه) توس اکثر افراد ترجیح داده شد. نتیجه گیری : این مطالعه تمایل خود گزارشی برای مشارکت کردن در مداخلات روانشناسی را در بر می گرفت. یافته ها پیشنهاد کردند که مداخلات روانشناسی توزیع شده در جلسه گروهی کوتاه بطور زیادی مرجح هستند. مطالعه آینده نیاز دارد تا امکان پذیری چنین طراحی برای بیماران دارای صرع را تعیین کند.
عنوان فارسی:دانلود مقاله مداخلات روانشناسی مثبت برای افراد دارای صرع: یک سنجش روی عوامل مرتبط با مشارکت مداخله
دانلود مقاله مداخلات روانشناسی مثبت برای افراد دارای صرع – الزویر ۲۰۱۸: اکثر مشارکت کنندگان جلسه گروهی را بر جلسه فردی ترجیح دادند و یک طول مدت کوتاه تر (30 دقیقه) توس اکثر افراد ترجیح داده شد. نتیجه گیری : این مطالعه تمایل خود گزارشی برای مشارکت کردن در مداخلات روانشناسی را در بر می گرفت. یافته ها پیشنهاد کردند که مداخلات روانشناسی توزیع شده در جلسه گروهی کوتاه بطور زیادی مرجح هستند. مطالعه آینده نیاز دارد تا امکان پذیری چنین طراحی برای بیماران دارای صرع را تعیین کند.
| عنوان فارسی مقاله: |
مداخلات روانشناسی مثبت برای افراد دارای صرع: یک سنجش روی عوامل مرتبط با مشارکت مداخله
|
| عنوان انگلیسی مقاله: | |
| سال انتشار میلادی: | 2018 |
| نشریه: |
Database: Elsevier – ScienceDirect (ساینس دایرکت) Journal: Epilepsy & Behavior – Volume 80, March 2018, Pages 90-97
|
| کلمات کلیدی فارسی: |
|
| کلمات کلیدی انگلیسی: |
Epilepsy; Feasibility; Intervention; Positive psychology; Preferences; Wellbeing
|
| تعداد صفحات ترجمه شده: | 25 صفحه با فونت ۱۴ B Nazanin |
| نویسندگان: |
Siew-Tim Lai, Kheng-Seang Lim, Venus Tang, Wah-Yun Low,
|
| موضوع: | علوم اعصاب رفتاری |
| دسته بندی رشته: | |
| فرمت فایل انگلیسی: | 8 صفحه با فرمت pdf |
| فرمت فایل ترجمه شده: | Word |
| کیفیت ترجمه: | عالی |
| نوع مقاله: | isi |
| تعداد رفرنس: |
مقاله انگلیسی+ترجمه فارسی
فهرست مطالب
چکیده کلمات کلیدی
1مقدمه
2. روش ها
:1.2 طراحی
:2.2 مشارکت کنندگان و بکار گیری
:2.3همه مشارکت کنندگان واجد شرایط در کلینیک توسط یک معاون پژوهشی
1.3.2 اطلاعات بالینی و اجتماعی –جمعیت شناسی
:2.3.3 پرسشنامه مختصر ادراک بیماری (IPQ مختصر)
3.3.2مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستان (HADS)
:4.3.2 تمایل برای مشارکت کردن :5.3.2 ترجیحات PPI:
6.3.2. اولویت و طراحی مداخله
7.3.2. موانع درک شده در رفتار کمک جویی
:4.2 تحلیل
:3. نتایج
:1.3 مشخصه های اجتماعی- جمعیت شناسی و بالینی :
جدول 1 مشخصه های اجتماعی –جمعیت شناختی و بالینی افراد دارای صرع (n=154)
2.3 تمایل در مشارکت کردن در مداخلات روانشناسی
:1.2.3 رابطه با مشخصه های جمعیت شناختی :
شکل 1.بکارگیری نمودار جریان 2.2.3 رابطه با مشخصه های بالینی:
3.2.3 رابطه با عوامل روانشناسی
3.3 ترجیحات درباره مداخلات روانشناسی برای مشارکت کنندگانی که تمایل برای مشارکت نشان می دهند
4.3 موانع درک شده در مشارکت در مداخلات روانشناسی:
4. بحث
1.4 رابطه با عوامل روانشناسی :
جدول 2 تفاوت های زیرگروهی درباره تمایلشان برای مشارکت کردن در مداخلات روانشناسی (N=154)
جدول 3 همبستگی بین مشخصه های مشارکت کننده و تمایل برای مشارکت در مداخله روانشناسی (N=154)
2.4 رابطه با مشخصه های اجتماعی –جمعیت شناسی
1.2.4 اشتغال
2.2.4 قومیت
3.4 رابطه با عوامل بالینی
4.4 ترجیحات و موانع در مشارکت PPI4
جدول 4 ترجیحات در انواع PPI و قالب مداخله (n=154)
جدول 5 موانع درک شده برای مشارکت در مداخله روانشناسی
5. محدودیت ها
6. نتیجه گیری
پیوست AA.1 توصیفات مداخلات روانشناسی مثبت:
ترجمه چکیده
اکثر مشارکت کنندگان جلسه گروهی را بر جلسه فردی ترجیح دادند و یک طول مدت کوتاه تر (30 دقیقه) توس اکثر افراد ترجیح داده شد. نتیجه گیری : این مطالعه تمایل خود گزارشی برای مشارکت کردن در مداخلات روانشناسی را در بر می گرفت. یافته ها پیشنهاد کردند که مداخلات روانشناسی توزیع شده در جلسه گروهی کوتاه بطور زیادی مرجح هستند. مطالعه آینده نیاز دارد تا امکان پذیری چنین طراحی برای بیماران دارای صرع را تعیین کند.
Abstract
BACKGROUND:
Positive psychological interventions (PPI) are increasingly employed as a coping strategy with physical and mental conditions, including neurological diseases. Its effectiveness on improving wellbeing in people with epilepsy (PWE) has been shown in a few studies. This study aimed to explore factors related to participants’ willingness to engage in psychological interventions from the perspective of patients with epilepsy.
METHODS:
Participants answered a needs assessment questionnaire eliciting information about their illness perception (Brief Illness Perception Questionnaire (Brief-IPQ)), emotions (Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS)), willingness to participate in psychological interventions, preferences in types of PPI and intervention designs, as well as barriers in seeking mental health services.
RESULTS:
A total of 154 patients with epilepsy participated, with a mean age of 37.3years (range 16-86years). Most patients had focal epilepsy (68.2%), and drug-resistant (59.1%). Majority (71.4%) of them indicated a strong willingness to participate in PPI. Out of nine types of PPI, character strengths, mindfulness-based and expressive-based interventions were highly preferred. Those with negative illness perception (p=0.001), anxiety (p=0.004), and being unemployed (p=0.048) were more willing to participate in PPI. Most participants preferred group rather than individual session, and a shorter duration (30min) was favored by most.
CONCLUSION:
This study captured the self-report willingness to participate in psychological interventions. Findings suggested that psychological interventions delivered in short-group session were highly preferred. Future study is required to determine the feasibility of such design for patients with epilepsy.
نمونه ترجمه مقاله:
- مقدمه :
رخداد اختلالات روانشناسی در افراد دارای صرع(PWE) بالاتر است[1]. برآورد شده است که 20-30% افراد دارای صرع(PWE) دارای اختلالات روان پریشی نیز هستند، در افراد با صرع مقاوم در برابر دارو این درصد حتی بالاتر نیز است[2]. عواقب کامل جسمی، روانشناسی و اجتماعی صرع می تواند روی کیفیت زندگی (QOL) به دلایل مختلف تاثیر گذارد که شامل اثرات جانبی دارو، اختلالات شناختی و غیرقابل پیش بینی بودن حمله ، ماهیت داغ کنندگیش و اِشکالات آکادمیک و شغلی هستند[3.4].
تلاش های قابل توجهی صورت گرفته برای اینکه مداخلات روانشناسی برای PWEکه هدفش بهبود کیفیت زندگی و دیگر پیامدهای سلامتی است را توسعه دهند. این درمان ها شامل مداخلات آموزشی [5]، درمان شناختی-رفتاری یا رفتاری[6]، مداخله مدیریت خود[7] و مداخله ذهن-بدن [8-10] هستند اکثر آنها شواهدی در کاهش دادن علائم روان پریشی، اصلاح کردن باورهای سوء تطبیقی و نگرش ها نسبت به تشخیص را نشان می دهند. یک تعدادی از مطالعات اخیر همچنین شواهدی از استفاده کردن درمان روانشناسی در افزایش دادن کیفیت زندگی خلاصه کردند[13].
مطالعات نشان داده است که مردم دارای صرع و افسردگی کیفیت زندگی بدتری دارند اگر همراه با درک منفی بیماری باشد[14]. بر طبق مدل خود تنظیمی لونتال(SRM) رفتار در رابطه با بیماری به درک فرد از مسائل سلامتیشان بستگی دارد. او 5 مولفه در SRM را پیشنهاد کرد یعنی موارد زیر را پیشنهاد کرد: هویت بیمار، دلایل، خط زمانی، عواقب و درمان/قابلیت کنترل [15]. باورهای نگه داشته شده توسط بیماران درباره بیماریشان ، حساسیت شان به افسردگی ها و تاثیرش روی کیفیت زندگی را تعیین می کند. بعلاوه اضطراب در صرع مخصوصاً نگرانی حمله پی برده شد که مهمترین عامل اثرگذار روی کیفیت زندگی است[14]. بر طبق یک مطالعه توسط کوتواس و همکاران درباره خودکنترلی و حملات صرعی، سلامتی و کیفیت زندگی افراد توسط کنترل خود درکی بر حملاتشان و سلامتشان تحت تاثیر قرار می گیرد. افراد دارای کنترل بیشتر ، انعطاف پذیری بیشتری نشان دادند و کیفیت زندگی بالاتری را گزارش دادند[14]. بنابراین درک کردن ادراک بیماری در رابطه با مشارکت مداخله شاید به طراحی آینده مداخلات روانشناسی کمک کند. گفته شده است افزایش دادن قدرتهای روحی افراد(یعنی پتانسیل های درونی) برای بهبود دادن و حفظ کردن سلامت شخصی یک موضوع مهم است مخصوصاً وقتی صرع در برابر دارو مقاوم باشد. اکثر تکنیک های روان درمانی فعلی برای افراد دارای صرع البته به سوی تسکین های علائمی سوگیری داشتند؛ ارتقای تعقیب کردن خوبی روانشناسی و مثبت گرایی زیاد تاکید نمی شد.
| دسته بندی رشته های تحصیلی | |
|---|---|
| فرمت فایل | |
| فیلتر بر اساس موضوع | |
| نشریه | |
| سال انتشار میلادی | |
| تعداد صفحات انگلیسی | |
| تعداد صفحات فارسی | |
| موضوع |
محصولات مرتبط
