پرسشنامه ارتباط گریزی (مک کراسکی ؛1982)

پرسشنامه ارتباط گریزی توسط مک کراسکی در سال 1982 ساخته شد و شامل 24 گویه است و به سنجش سطوح ارتباط گریزی می پردازد و توسط مک کراسکی مورد در سال ۱۹۸۲ طراحی و با آلفای کرونباخ بالای 9/0 مشخص شد که به عنوان پرسشنامه استاندارد برای سنجش میزان ارتباط گریزی افراد است و مدارک قابل قبولی برای روایی و اعتبار محتوایی این ابزار وجود دارد (مک کراسکی و همکاران، ۱۹۸۵).

تعریف مفهومی متغییر پرسشنامه :

تعریف اصلاح شده ای از پرسشنامه استاندارد ارتباط گریزی ، سطح ترس و تشویش فرد را نشان می دهد که با توجه به ارتباطات واقعی یا آتی وی با شخص یا اشخاص دیگر نمود می یابد (مک کراسکی، ۱۹۷۷، ص ۷۸).

تعریف عملیاتی متغییر پرسشنامه

در این فایل نمره ای است که مشارکت کنندگان در پژوهش از پاسخگویی به پرسشنامه 24 گویه ای ارتباط گریزی مک کراسکی (۱۹۸۲) به دست آورده اند. نمره بالاتر بیانگر ارتباط گریزی بیشتر می باشد.

مولفه های پرسشنامه :

در این پرسشنامه سه سطح از ارتباط گریزی پیش بینی شده که شامل سطح ارتباط گریزی پایین، متوسط و بالاست. همچنین پرسش ها در 4 زمینه مختلف است که برای هر زمینه 6 پرسش مجزا طراحی شده است.

زمینه های مورد بررسی شامل: ارتباط گروهی (۳ تا ۷ نفر) سؤالات 1 تا 6، جلسات گروهی (بیش از ۷ نفر) سؤالات ۷ تا ۱۲، ارتباطات میان فردی (یک نفر) سؤالات ۱۳ تا ۱۸ و سخنرانی عمومی یا در ملاء عام سوالات ۱۹ تا 24 است.

در زمینه جلسات گروهی (بیش از ۷ نفر): گویه های ۷ تا ۱۲؛ ارتباطات میان فردی (یک نفر): گویه های ۱۳ تا ۱۸ پرسشنامه 24 گویه ای و در زمینه سخنرانی عمومی ( در ملاء عام): گویه های ۱۹ تا 24 پرسشنامه ارتباط گریزی مک کراسکی (۱۹۸۲) می باشد.