Abstract

The establishment of a sustainable land use system is crucial in Hungary (SE Europe) where 30% of croplands lie on former floodplains, and 40–45% of arable lands are drought-prone. We calculated and compared the monetary value of the main wetland ecosystem services, the profitability of land use and the additional costs of grain producer system on land at risk from groundwater inundation on the Hungarian Plain. We show that orchards and forestry generate a much higher profitability in former wetlands than cropland farming.

Using the replacement cost method, we prove that the reservoir capacity of restored wetlands with an ecologically optimal 0.5 m water depth could replace 2150 €ha−1 flood protection investment cost. The calculated costs of protecting land under the two highest groundwater risk categories between 1999–2005 was 37.2 €ha−1 y−1 and 14.9 €ha−1 y−1, respectively. Although the flood protection benefits of former wetlands may provide an appropriate value base for restoration per se, combined with the potential advantages of land use change from cropland to forest in former wetlands and the carbon sequestration benefit provide ‘win-win’ solutions for land users and institutional actors interested in flood prevention, environmental protection and climate mitigation.

نمونه ترجمه مقاله:

1. مقدمه

با افزایش تعداد بشر، فشارهای فزاینده‌ای بر مناطق طبیعی که قابل‌تبدیل به کاربردهای سازنده هستند وجود دارد (Gliessman, 2015). رویکردهای تولید محور در نظر می‌گیرند که تبدیل مقیاس بالای زیستگاه‌های طبیعی مزایای بسیار زیادی دارد یا حداقل غیرقابل‌اجتناب هستند و در کل برای مردم مفید هستند. این درک منجر به تبدیل زیستگاه مقیاس بزرگی شده است که در طی قرن 20 ام با مکانیزه شدن مقیاس بالای خود، سرعت کسب کرده است. به‌عنوان بخشی از این فرایند، بسیاری از رودخانه‌های قاره تعدیل‌شده‌اند، مسیرهایشان کوتاه شده است و به مزارع تبدیل‌شده‌اند (Pfadenhauer and Grootjans,1999). همین امر در بخش مرکزی آبگیر کارپات[1] (جنوب شرقی اروپا) رخ داده است که از نظر تاریخی تا 25% ناحیه خود تحت طغیان موقتی یا دائمی قرار داشت اما تقریباً 98% این تالاب‌ها به مزارع تبدیل شدند (Koncsos, 2011).

با این حال، تدارک خدمات (مثلاً تولید غذا؛ جدول 3 را ببینید) تنها یک دسته از خدمات اکوسیستم هستند (de Groot et al.,2002) و برای کسب پایداری، عملکردها و خدمات دیگری نیز ارزیابی شدند. فعالیت‌های کاربری زمین انسانی از جمله کشاورزی، جنگلداری و تولید انرژی، ساطع کننده‌های بزرگ گاز گلخانه‌ای (GHG) توسط انسان هستند (IPCC, 2014). این اثر باعث می‌شود که زیستگاه‌هایی که می‌توانند کربن را جذب و حفظ کنند (سینک کربن ) بسیار مهم شوند. تالاب‌ها زیستگاه‌هایی با ظرفیت ذخیره کربن بسیار بالای برآورد شده 830 Tg  y^-1 هستند  (Mitsch et al., 2012) اما از نظر جهانی در طی تغییر اخیر کشاورزی، ضررهای شدیدی داشته‌اند. تبدیل آن‌ها به زمین‌های قابل زرع، مراتع یا سطوح مصنوعی، مسئول انتشار جهانی کربن کاربری زمین است  (Watson et al., 1995). درنتیجه، رشد آسیب‌پذیری آب‌وهوایی، افزایش دما و بدتر شدن خشک‌سالی‌ها در دشت‌های معتدل، چالش بزرگی برای ایمنی غذا و سیاست کاربری زمین ارائه می‌کند  (Ray et al., 2015). با افزایش آگاهی و پذیرش مشارکت خدمات اکوسیستم در رفاه انسانی (اقتصاد اکوسیستم‌ها و تنوع زیستی (TEEB) 2010)، ارزش مناطق طبیعی سابق را، اکنون می‌توان مفهوم‌سازی ، تفسیر و بهتر ارزیابی کرد. در این کار، ما از مثال مزارع در مناطقی که سابقاً در نواحی پست مجارستان تحت طغیان قرار داشته‌اند استفاده می‌کنیم تا نشان دهیم که رویکردهای مدل‌سازی یکپارچه می‌توانند ارزیابی پایداری سیستم‌های مزدوج اقتصادی- اکولوژیکی را بهبود بخشند. به‌طور خاص، ما استدلال خواهیم کرد که از طریق بازیابی تالاب‌های سابق که در حال حاضر تحت کشاورزی غیر سودآور مزارع هستند، می‌توان در اکثر هزینه‌های سرمایه‌گذاری یک ابر پروژه محافظت در برابر سیل میلیارد یورویی در دشت مجارستان صرفه‌جویی

[1] Capathian Basin