دانلود ترجمه مقاله قرار گرفتن در معرض پارابن ها در دوران بارداری و دیابت بارداری – الزویر ۲۰۱۹:تا جایی که می دانیم، این تحقیق اولین تحقیقی است که برای ارزیابی ارتباط قرار گیری در معرض پارابن و دیابت حاملگی انجام شده است. قرارگیری چندین مرتبه در معرض پارابن در میان زنان بارداررواج بیشتری دارد. ارتباط مثبت بین قرار گیری در معرض EtP و خطر دیابت حاملگی مشاهده شده است. ارتباط افزایش EtP ادرار با خطر دیابت حاملگی در میان آن دسته از زنانی قوی تر است که قبل از بارداری مسن تر و چاق تر هستند.

مقاله انگلیسی+ترجمه فارسی

فهرست مطالب

چکیده

۱ مقدمه

۲ روشها

۲-۱ جمعیت شرکت کنندگان

۲-۲ جمع آوری نمونه ادرار و اندازه گیری پارابن

۲-۳ گردآوری اطلاعات

۲-۴ تشخیص GDM

۲-۵ تحلیل آماری

۳- نتایج

۳-۱ ویژگی های عمومی

۳-۲ مقدار پارابن ادرار

۳-۳ مقدار پارابن و GDM

۳-۴ تحلیل تشریحی

۴- بحث

۵- نتیجه گیری

چکیده

پیش زمینه: قرارگیری گسترده در معرض پارابن ها بخصوص در میان زنان باردار تبدیل به یک نگرانی شده است. فقط در یکی از تحقیقات انجام شده به ارتباط بین پارابن ها و میزان گلوکز در زنان باردار اشاره شده است.به هر حال، تحقیقات انجام شده در مورد قرارگیری در معرض پارابن و دیابت حاملگی (GDM) محدود می باشند.

اهداف: این تحقیق به بررسی این موضوع می پردازد که آیا قرارگیری در معرض پارابن در اوایل بارداری با GDM ارتباط دارد.

روش ها: ما یک تحقیق آِینده نگرانه از ۱۰۸۷ زن باردار حاضر در یک مرکز پزشکی در وهام چین در بازه بین سال های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ انجام دادیم . غزظت پارابن ها (متیل پارابن Mep – اتیل پارابن Etp – پروپیل پارابن (Prp ) – بوتیل پارابن (Bup ) و بنزل پارابن (Bzp ) ) در نمونه های ادرار جمع آوری شده در هفته های ۸ و ۱۶ بارداری اندازه گیری شدند. GDM با توجه به پیشنهادات انجمن بین المللی و تحقیقات دیابت و بارداری (IADPSG ) اندازه گیری شد. ما از رگرسیون پوآسون با واریانس خطا همراه با معادلات ارزیابی تعمیم یافته (GEE ) برای ارزیابی ارتباط بین قرارگیری در معرض پارابن و خطر GDM استفاده کردیم.

نتایج: تعداد ۱۰۳ زن (۹٫۵%) مبتلا به GM تشخیص داده شدند. ما ارتباط خطر GDM را با Mep – Etp و Prp ادرار ارزیابی کردیم. ( میزان تشخیص ۹۰% < ) اما این ارزیابی برای Bup – Bzp به دلیل تشخیص پایین تر از ۵۰ درصد کمتر ارزیابی شده است. بعد از تنظیم مقادیر احتمالی، Etp ادرار با GDM مرتبط در نظر گرفته می شود.نسبت خطر (< 50.)1.12=(RRS) برای چهارهفته دوم وRRs=1.11 (95% CI: 0.64, 1.93)برای چهار هفته سوم RRs=1.70 (95% CI: 1.02, 2.82)برای بالاترین چهار هفته مطرح می شود. شواهدی برای بیان ارتباط بین Mep یا Prp و GDM وجود ندارد.

نتیجه گیری: تا جایی که می دانیم، این تحقیق اولین گزارش در مورد ارتباط بین میزان پارابن ادرار در اوایل بارداری و GDM است. نتایج تحقیق ما بیان می کند که قرارگیری در معرض Etp می تواند خطر GDM را افزایش دهد.

Abstract

Background Widespread exposure to parabens has been a concern, especially among pregnant women. Only one study reported that parabens are associated with glucose levels among pregnant women. However, studies on parabens exposure and gestational diabetes mellitus (GDM) are lacking.

Objectives This study investigated whether exposure to parabens in early pregnancy is related to GDM. Methods We conducted a prospective study of 1087 pregnant women from a single tertiary medical center between 2014 and 2015 in Wuhan, China. Parabens [methyl paraben (MeP), ethylparaben (EtP), propylparaben (PrP), butylparaben (BuP), and benzylparaben (BzP)] concentrations were measured in spot urine samples collected between 8 and 16 gestational weeks. GDM was diagnosed according to the International Association of Diabetes and Pregnancy Study Groups Consensus Panel (IADPSG) recommendations. We used the Poisson regression with a robust error variance with generalized estimating equations (GEE) estimation analyses to evaluate associations between parabens exposure and GDM risk.

Results A total of 103 (9.5%) women were diagnosed with GDM. We evaluated the associations of GDM risk with urinary MeP, EtP, and PrP (detection rate: >90%), but not with BuP and BzP due to the relatively low detection rate (<50%). After adjustment for potential confounders, urinary EtP was associated with GDM. The risk ratios (RRs) = 1.12 (95% CI: 0.63, 2.01) for the second quartile, RRs = 1.11 (95% CI: 0.64, 1.93) for the third quartile, and RRs = 1.70 (95% CI: 1.02, 2.82) for the highest quartile, compared with the lowest quartile. There was no evidence of associations between urinary MeP or PrP and GDM.

Conclusions To the best of our knowledge, this is the first report of an association between urinary paraben levels in early pregnancy and GDM. Our findings suggest that exposure to EtP may increase the risk of GDM.

نمونه ترجمه مقاله:

دیابت حاملگی (GDM ) به عنوان عدم مقاومت در برابر گلوکز تعریف می شود که برای اولین بار در ابتدای بارداری تشخیص داده می شود (انجمن دیابت آمریکا 2011). تحقیقات انجام شده نشان دهنده افزایش میزان شیوع GDM در چین ( ژانگ و همکاران ) و سایر کشورهای جهان از جمله آمریکا  (آلبرکت و همکاران 2010 – لاوری و همکاران 2017) و استرالیا ( آنا و همکاران 2008 ) در دهه های اخیر می باشد. GDM می تواند منجر به عوارض جدی برای مادر و نوزاد شود که از جمله آنها می توان به افزایش عمل سزارین – تولد زودرس – سندروم اختلال تنفسی نوزاد – تشنج بارداری و کم شدن قند خون در  نوزادان اشاره کرد ( پوئل و همکاران 2012 – وندلند و همکاران 2012). فاکتورهای خطر شناخته شده برای GDM شامل رفتارها و عادات غذایی می شود. به هر حال، َشواهد روزافزون دلالت بر این دارد که میزان قرارگیری در معرض مواد شیمیایی محیطی می تواند تا حدودی عامل رشد GDM باشد (آکرللیک و همکاران 2016 – لیو و همکاران 2018 – شاپیرو و همکاران). بعضی از تحقیقات شیوع شناسی به ارتباط بین مواد شیمیایی محیطی و GDM مثل کادمیوم ( لیو و همکاران 2018 ) – تریکلوسان ( شاپیرو و همکاران 2018) و آرسنیک ( شاپیرو و همکارام 2015 )، اما تحقیقات کافی در این زمینه برای بیان نتیجه گیری وجود ندارد.

پارابن ها از مواد مختل کننده غدد ترشح کننده داخلی هستند (بیرگ و همکاران 2010). طیف گسترده ای از مواد آنتی میکروبی در پارابن ها باعث شده تا در محصولات درمانی – دارویی و غذا به کار گرفته شوند (هامان و همکاران2015- پیک و همکاران 2015). انسان ها از طریق غذا، تنفس  و جذب به دفعات زیاد در معرض پارابن قرار می گیرند (اسمیت و همکاران2013). تجزیه سلول های بتا در بررسی جنین ماهی به صورت  روزانه 250 Nm BuP مشاهده شده است (برون و همکاران2018). این مطلب بیانگر این است که پارابن ها می توانند باعث صدمه به سلول