1. Introduction

to strategic knowledge management Strategic knowledge management (SKM) can be thought of as the concept of strategically codifying and personalizing aspects of knowledge (explicit and tacit) across an organization for increasing overall performance. Related studies reveal that the management of strategic knowledge invariably demands ‘codification’ (capturing valuable know-how in documents/systems and fostering people-to-documents link) and ‘personalization’(fostering peopleto-people connection and linking to timely experts) (Hansen, Nohria, & Tierney, 1999; Li, Chai, & Nebus, 2013; Liu, Ray, & Whinston, 2010; Wallace, Van Fleet, & Downs, 2011). Codification in SKM can be supported via online information infrastructure such as intranets, organizational wikis, shared databases, document management systems, and enterprise information portals. Today, even a modest organization intranet can contain tens of thousands of web pages.

It is too often the case that employees are drowning in information, yet starved of accessible and timely codified knowledge (Brown & Duguid, 1991; Kimble & Bourdon, 2008; Reihlen & Nikolova, 2010). A codification strategy should thus be underpinned with effective organization-wide knowledge taxonomies and related search technologies to enable individuals to locate relevant and related content in an efficient manner across a variety of systems and repositories in the organization for higher work productivity (Hansen et al., 1999; Nicolas & Cerdan, 2011; Xu and Quaddus, 2005).

نمونه ترجمه مقاله:دانلود ترجمه مقاله مدیریت دانش استراتژیک

1-مقدمه ای بر مدیریت دانش راهبردی

مدیریت دانش راهبردی (SKM) می تواند به عنوان مفهوم تدوین راهبردی و جنبه های شخصی دانش ( آشکار و تاکتیکی ) در یک سازمان برای افزایش عملکرد نهایی در نظر گرفته شود.تحقیقات مربوطه مشخص کردند که مدیریت دانش راهبردی به صورت ثابت نیازمند ” تدوین ” ( به دست آوردن اطلاعات با ارزش در اسناد/سیستم ها و تقویت ارتباط مردم بااسناد ) و شخصی سازی ( تقویت ارتباط افراد با افراد و ارتباط با کارشناسان ) می باشد ( هانسن ،نوهریه و تیرنی 1999- لی،چای و نبوس 2013 – لیو ،رای، وینستون 2010- وتاتنس ،ون فلیت و داونس 2011). تدوین در SKM می تواند از طریق زیرساختار اطلاعات آنلاین مثل اینترانت – ویکی های سازمانی –پایگاه اطلاعات مشارکت – سیستم های مدیریت اسناد –و پرتال های اطلاع رسانی شرکت حمایت شوند.امروزه، حتی یک سازمان متوسط اینترانت می تواند ده ها وب سایت داشته باشد . در این موارد با اینکه تعداد زیادی از کارکنان به اطلاعات متعدد دست می یابند اما از وجود دانش تدوین شده کم بهره هستند( برون – دوگوئید 1991، کیمبل –بوردن 2008 – ریحان – نیکولوا 2010).یک راهکار قانون گذاری باید با توجه به واژگان موثر و گسترده و فناوری های تحقیق مرتبط مطرح شود تا افراد را قادر سازد که محتوای مرتبط را به صورت موثر در چندین سیستم و مخزن درسازمان موقعیت یابی کنند تا بازده کار بیشتر داشته باشند( هانسن و همکاران 1999- نیکلاس & سردان 2011 – زو &کوادوس 2005).

به عبارت دیگر ، شخصی سازی دانش راهبردی می تواند توسط یک عامل ساده مثل ایمیل یاابزار پیام رسانی برای کاربری های پیشرفته تر مثل صفحات سازمانی ثبت مهارت – صفحات آنلاین – بحث های گروهی – بلاگ ها و حتی شبکه های اجتماعی ( مثل ثوئیتر – فیسبوک –اسکایپ – اینستاگرام –ریسرچ گیت –گوگل پلاس ) هنگ اوت – لینکد لین – واتس آپ در روزگار مدرن انجام شود.این نوع برنامه ها امکان تبادل اطلاعات – نظرات – مهارت و تجربه بین کاربران – کارکنان –مشتریان و عرضه کنندگان رافراهم می آورد. به هر حال ،برای انتشار این گونه برنامه ها ، فرهنگ آزاد تبادل دانش لازم است ( برون & دوگوئید 1991 – نوناکا 1994 –تاکوچی 1995).مسئولان اجرایی می توانند نقش کلیدی در این فرایند بازی کنند و افراد مردد را با استفاده از رویکرد شخصی سازی و علیرغم زمان بر بودن آموزش دهند تا ظرفیت نوآوری آنها افزایش یابد.