ادبیات نظری بانکداری الکترونیک

ادبیات نظری بانکداری الکترونیک:بانكداري الكترونيك، نوعي خدمت بانكي است كه نخستين بار در سال 1995 د ر آمريكا مورد استفاده قرار گرفت و پس از آن به سرعت در ميان كشورهاي توسعه يافته و پس از آن دركشورهاي در حال توسعه گسترش يافت(وندی و همکاران،2005). در مورد بانكداريالكترونيكي تعاريف گوناگوني ارائه شده است كه از آن جمله مي توان به موارد ذيل اشاره نمود:

– فراهم آوردن امكان دسترسي مشتريان به خدمات بانكي با استفاده از واسطه هاي ايمن و بدون حضور فيزيكي(دنیلا و همکاران،2005).

استفاده مشتريان از اينترنت براي سازماندهي، آزمايش و يا انجام تغييرات در حسا ب هاي بانكي خود و يا سرماي هگذاري در بانك ها براي ارائه عمليات و سرويس هاي بانكي(نکسمی،2004).

ارائه مستقيم خدمات و عمليات بانكي به مشتريان از طريق كانال هاي ارتباطي متقابل الكترونيك(ابراهیمی،2002).

بانكداري الكترونيكي، كليه خدمات بانكي ر ا بصورت الكترونيكي و از طريق واسطه هاي ايمن، ارائه مي دهد و نياز به ح ض ور فيزيكي مشتري در بانك را مرتفع م ي سازد . بانكداري الكترونيكي، خدماتي چون اطلاعات حساب و استعلام آن، حواله يا انتقال وجوه بين حساب ها، سپرده گذاري، تبديل ارز و پرداخت صورتحساب و آب، برق و … را بصورت فهرست بندي و زمان بندي شده در اختيار مشتري قرار مي دهد. بانكداري الكترونيكي مزاياي بسياري چون افزايش مشتري و پايين آمدن هزينه معاملات بانكي را به دنبال دارد و در ضمن بانك ها مي توانند از اين طريق، خدمات را با كارايي بيشتر و با هزين ه هاي پايين تري ارائه داده و به حفظ و افزايش سهم بازارخود بپردازند(سعیدی،2003)

بازار نامحدود از لحاظ مكاني ، تمركز بر كانال هاي توزيع جديد رقابت نام هاي تجاري ، بهبود مديريت بر روابط، ارائه خدمات گسترده و متنوع، تمركز بر هزينه و رشد درآمد ، كاهش هزينه هاي معاملاتي و تداركاتي، وجود رابطه نزديك و تنگاتنگ بين بانكي ، كاهش آلودگي محيط زيست از ديگر مزاياي بانكداري الكترونيكي است(کولودنسکی و همکاران؛2004)
دانلود ادبیات و مبانی نظری بانکداری الکترونیک