دانلود ترجمه مقاله ارتباط قابلیت مدیریتی و مدیریت درآمد واقعی – الزویر ۲۰۱۷

دانلود ترجمه مقاله ارتباط قابلیت مدیریتی و مدیریت درآمد واقعی – الزویر ۲۰۱۷:در این مطالعه، به بررسی رابطه بین توانایی مدیریتی و REM و تاثیر توانایی مدیریتی بر رابطه بین REM و کارایی آتی شرکت می پردازیم. برای دستیابی به REM، با پیروی از Roychowdhury (2006) و Kothari et al. (2016)، هزینه های تولید غیر عادی و مخارج اختیاری غیر عادی را برآورد می کنیم. نتایج بدست آمده نشان می دهد که مدیرانی با توانایی بالاتر، از مدیریت سود مبتنی بر فعالیتها کمتر استفاده می کنند. نکته جالب توجه تراینکه، تشخیص می دهیم مدیرانی با توانایی بالاتر، تاثیر منفی REM بر کارایی آتی شرکت را بهتر کاهش می دهند. در تستهای اضافی، این گونه استنباط می کنیم که مدیرانی با توانایی بالا، مدیریت سود تعهدی یا مدیریت از طریق جابجایی طبقه بندی را بر REM ترجیح می دهند.

مقاله انگلیسی+ترجمه فارسی

فهرست مقالات

چکیده

۱- مقدمه

۲- مروری بر ادبیات و توسعه فرضیه

۱- ۲- رابطه بین مدیریت سود واقعی و کارایی شرکت

۲- ۲- رابطه بین سبک مدیریت و توانایی مدیریتی

۳- ۲- توسعه فرضیات

۳- طرح تحقیق

۱- ۳- اندازه گیری REM

۲- ۳- اندازه گیری توانایی مدیریتی

۳- ۳- خصوصیات تجربی

۴- انتخاب نمونه و آمار توصیفی

۵- نتایج

۶- تستهای اضافه

۱- ۶- معیارهای جایگزین برای توانایی مدیریتی

۲- ۶- رابطه بین توانایی مدیریتی و انتخاب مدیریت سود

۳- ۶- تاثیر توانایی مدیریتی بر رابطه بین اشکال دیگر مدیریت سود و کارایی آتی شرکت

۷- نتیجه گیری

دسترس پذیری داده ها

ضمیمه ۱- تعریف متغیر

چکیده

مطالعات قبلی، عوامل تعیین کننده و پیامدهای مدیریت سود واقعی (REM) را به صورت تابعی از ویژگیهای مختص شرکت، مورد پژوهش قرار می دهند. در این مطالعه، رابطه بین توانایی مدیریتی با کاربرد REM و کارایی آتی شرکت را مورد بررسی قرار می دهیم. این گونه استنباط می کنیم که مدیرانی با سطح توانایی بالاتر، کمتر جذب REM شده و اینکه مدیریتی با توانایی برتر، تاثیر منفی REM بر کارایی آتی شرکت را کاهش می دهند. این مسئله با مطالعات قبلی سازگاری دارد، که بین مدیرانی با سطح توانایی بالاتر با مدیریت بهتر منابع شرکت و نتایج مثبت تر، ارتباط برقرار می کنند.

Abstract

Prior studies investigate the determinants and consequences of real earnings management (REM) as a function of firm-specific characteristics. In this study, we examine how managerial ability relates to the use of REM and future firm performance. We find that higher-ability managers engage in less REM. Furthermore, we find that managers with superior ability reduce the negative impact of REM on future firm performance. This is consistent with prior studies, which link higher-ability managers to better management of firm resources and more positive outcomes.

نمونه ترجمه مقاله:دانلود ترجمه مقاله قابلیت مدیریتی  

1. مقدمه

این مطالعه به بررسی نقش توانایی مدیریتی در مدیریت سود واقعی (REM) می پردازد. REM، عمل هدفمند مدیر است که برای تغییر سودهای گزارش شده در یک جهت خاص، از شیوه بهینه کسب و کار منحرف می شود (Roychowdhury, 2006). مطالعات قبلی ( مثلاً (Roychowdhury, 2006) بر ویژگیهای سطح شرکت تمرکز می کنند ( مثلاً هزینه ها و محدودیت های نسبی REM و مدیریت سود تعهدی (مبتنی بر اقلام تعهدی)) که منجر به انتخاب REM از سوی مدیر می گردند. اما، علاوه بر ویژگیهای سطح شرکت، ویژگیهای اجرایی نیز کاربرد REM را تحت تاثیر قرار می دهند. مطالعه حاضر رابطه بین توانایی مدیریتی و کاربرد REM را مورد پژوهش قرار می دهد. به علاوه، مطالعات قبلی  Bhojraj, Hribar, Picconi, & McInnis, 2009; Cohen & Zarowin, 2010) به این مسئله اشاره می کنند که REM یک فعالیت مخرب ارزش بوده و تاثیر منفی برکارایی آتی اعمال می نماید. مطالعه حاضر نقش توانایی مدیریتی در رابطه بین REM و کارایی آتی شرکت را مورد بررسی قرار می دهد.

پیش بینی می کنیم به دلایل زیر بین توانایی مدیران برای تبدیل کارآمد منابع شرکت به فروش با REM ارتباط وجود داشته باشد. اولاً، برای مجموعه منابع داده شده شرکت، مدیرانی با توانایی بالاتر، قابلیت تولید درآمد حاصل از فروش بالاتری را داشته و به همین خاطر کمتر احتمال دارد که تحت فشار مدیریت سود قرار بگیرند. در ادامه، مدیرانی با توانایی بالا، تاثیر منفی REM بر کارایی آتی شرکت را درک کرده Bhojraj, Hribar, Picconi, & McInnis, 2009; Cohen & Zarowin, 2010) و به همین خاطر کمتر در REM شرکت می کنند. بالاخره، یکی از عوامل مهم در مدل تصمیم گیری مدیران، هزینه های فرصت است. از آنجایی که مدیران از زمان و تلاش محدودی برخوردار هستند، در نتیجه مدیران با استعدادتر، بیشتر تلاششان را صرف عملیات های عادی می نمایند تا REM.

اما بین توانایی مدیریتی و کاربرد REM ، رابطه منفی وجود ندارد. اولاً، در صورت مساوی بودن همه چیز، همه مدیران با فشار تامین یا غلبه بر محک های سود مواجه می شوند. با توجه به هزینه های بالای شهرت مدیرانی با توانایی بالا، در صورت از دست دادن محک های سود، با فشار حتی بیشتری مواجه می شوند. بنابراین، در هنگام مواجهه با محک های سود، مدیران با استعدادتر جذب  REM می شوند. ثانیاً، مدیرانی با توانایی بالاتر، از دانش برتری راجع به محیط عملیاتی شرکتهایشان برخوردارند 2013) (Demerjian, Lewis, Lev, & McVay, ، که به آنها امکان همراستایی REM با استراتژیهای عملیاتی شان را می دهد. ثالثاً، اگربیشترین تغییر REM برگرفته از ویژگیهای شرکت باشد که در ادبیات علمی قبل شناسایی گردید، آنگاه نمی توانیم به اثر معنادار توانایی مدیریتی بر REM پی ببریم. جمعاً، رابطه بین توانایی مدیریتی و REM یک سئوال تجربی به شمار می رود.

برخی از مطالعات  رابطه منفی بین REM و کارایی آتی شرکت را به ثبت می رسانند. انتظار می رود مدیرانی با توانایی بالا، اثر منفی REM بر کارایی آتی شرکت را به دو دلیل زیر کاهش دهند. اولاً، با توجه به درک برتر شرکت ها و محیط عملیاتی آنها، مدیرانی با توانایی بالاتر، می توانند تصمیمات عملیاتی شرکت ها را با استراتژیهای گزارشگری مالی همراستا نموده و بدین طریق REM را انتخاب نمایند که کمتر به تخریب ارزش می پردازد. ثانیاً، طبق ادبیات علمی قبل، REM وظیفه پیچیده ای است که مستلزم پیش بینی سودهای آتی شرکت و آستانه های ایده آل توسط مدیران است .