پرسشنامه احساس گرفتاری (گیلبرت و آلان،1998)

پرسشنامه احساس گرفتاری 16 ماده که توسط گیلبرت و آلان  (۱۹۹۸) ساخته شده است و دارای دو خرده مقیاس احساس گرفتاری بیرونی  و احساس گرفتاری درونی  می باشد که به منظور سنجش گرفتاری و حالت های به تله افتادن و تمایل به فرار از آن بکار می رود.

گرفتاری بیرونی مربوط به وقایع و یا شرایط بیرونی و محیطی است و از سوال ۱ تا ۱۰ را شامل می شود و گرفتاری درونی مربوط به شرایط داخلی مانند افکار درونی و احساسات بوده و سوالات ۱۱ تا ۱۶ را شامل می شود. شرکت کنندگان بر اساس حالات و هیجاناتی که طول یک هفته گذشته داشته اند باید به مقیاس پاسخ دهند، که به صورت لیکرت پنج درجه ای (از صفر تا 4) می سنجد. نمره یبالاتر در این مقیاس نشان دهنده احساس گرفتاری بیشتری است. .نظریه احساس گرفتاری در ابتدا به منظور تبیین اختلال افسردگی و سایر رویدادهای استرس زا مطرح شد، اما با این وجود، در سالهای اخیر شواهدی مبنی بر ارتباط احساس گرفتاری، با سایر اشکال اختلالات روانی به دست آمده است. در این راستا، ارتباط احساس گرفتاری با خودکشی، اختلال استرس پس از سانحه و سایر اختلالات اضطرابی به تأیید رسیده است.

تعریف مفهومی متغییر پرسشنامه :

گرفتاری یا احساس به تله افتادن، نوع خاصی از تفکر و احساس است که به تله یا دام افتادن انسان در موقعیتی که تمایل به دوری از آن دارد، اطلاق می شود. گرفتاری بیرونی مربوط به وقایع و یا شرایط بیرونی و محیطی و گرفتاری درونی شرایط داخلی مانند افکار درونی و احساسات را در بر گرفته است (گیلبرت و آلن، 1988: ص 589).

تعریف عملیاتی متغییر پرسشنامه

در این پژوهش، منظور از احساس گرفتاری، تمره ایست که فرد در مقیاس احساس گرفتاری (گیلبرت و آلن، ۱۹۹۰)، به دست می آورد.

مولفه های پرسشنامه :