Abstract

While investors and regulators value the timely release of audited financial information, recent changes in the regulatory environment have increased the difficulty of providing timely audited financial information. In this paper we examine the association between auditor-client geographic proximity and external audit report delay, since identifying the factors that influence audit delay remains an important issue. We find strong evidence that audit reports are more timely for geographically proximate auditors and clients. Further, we show that the improvement in audit report timeliness is more pronounced for non-accelerated filers relative to accelerated filers. These results are robust to controls for potential self-selection bias.

نمونه ترجمه مقاله:

۱. مقدمه

به موقع بودن اطلاعات یک کیفیت مهم در ارزیابی سودمندی گزارش ‌های مالی حسابرسی شده است و نگرانی دیرینه قانون گذاران، سهامداران، تحلیلگران، مدیران، و حسابرسان بوده است. پژوهش موجود یک واکنش بازاری تشدید شده را به گزارشات مالی حسابرسی شده (چمبرز و پنمن، ۱۹۸۴)، و جریمه ها برای شرکت های دارنده گزارشات مالی حسابرسی شده تاخیردار (به عنوان مثال آلفورد، جونز و زیمیاوکی، ۱۹۹۴؛ بارتوف و کنچیچکی، ۲۰۱۷؛ گریفین، ۲۰۰۳)، مستند سازی می نماید. نگرانی قانون گذاران در این مورد که سرمایه گذاران به گزارشات مالی به موقع دسترسی دارند در طرح های ابتکاری از قبیل نهاد EDGAR (جمع آوری، تحلیل و بازیابی داده الکترونیکی)، تسریع موعدهای مقرر ثبت 10-K/10-Q برای شرکت های بزرگتر و اتخاذ XBRL (زبان توسعه پذیر گزارشگری تجاری) منعکس گشته اند. از آنجایی که به موقع بودن صورت های مالی حسابرسی شده، تابعی از بهنگام بودن گزارش حسابرسی است، بهبود در به موقع بودن گزارش حسابرسی می ‌تواند تاثیر قابل توجهی بر به موقع بودن گزارش ‌های مالی حسابرسی داشته باشد. با این حال تغییرات اخیر در محیط گزارش دهی قانونی و شرکتی، دشواری ارائه گزارشهای مالی حسابرسی شده به موقع را افزایش داده است (برانسون، هوگان، جانسون، و رامش، ۲۰۱۱؛ ​​كريشنان و یانگ، ۲۰۰۹)، بنابراین برجستگی پژوهش شناسایی کننده عواملی که یر به موقع بودن گزارش حسابرسی تاثیر می گذارند را افزایش می دهد.

در این مطالعه ما ارتباط بین نزدیکی جغرافیایی حسابرس و مشتری و تاخیر حسابرسی را بررسی می‌ کنیم، که به عنوان تعداد روزهای تقویمی از پایان سال مالی تا تاریخ گزارش حسابرسی تعریف شده‌ است (أشتون، ويلينگهام، و الیوت، ۱۹۸۷؛ برانسون و همکاران، ۲۰۱۱؛ ​​كريشنان و یانگ، ۲۰۰۹؛ ويتورث و لامبرت، ۲۰۱۴). تمرکز ما بر به موقع بودن گزارش حسابرسی، بیشتر با شواهد از پژوهش موجود برانگیخته می شود که تاخیرات گزارش دهی حسابرسی طولانی تر با کیفیت گزارش دهی مالی پایین تر مرتبط هستند (بلانكلي، هورت، و مکگریگور، ۲۰۱۴؛ كيني جی ار و مكدانيل، ۱۹۹۳).

حسابرسان محلی احتمالا دارای مزیت اطلاعاتی هستند که عدم تقارن اطلاعات بین حسابرس محلی و مشتری را کاهش می ‌دهند، زیرا حسابرسان محلی می‌ توانند راحت تر دانش خاص مشتری را نسبت به حسابرسان غیر محلی به دست آورند (چوی، کیم، کیو و زنگ، ۲۰۱۲؛ جنسن، کیم و یی، ۲۰۱۵). علاوه بر این، حسابرسان محلی می ‌توانند بیشتر با مشتری تعامل داشته باشند و اخبار خاص مشتری را از رسانه ‌های محلی دریافت کنند که توانایی آنها برای نظارت موثر بر مشتری را افزایش می ‌دهد (اگراوال و هوسوالد، ۲۰۱۰؛ چوی و همکاران، ۲۰۱۲؛ کانگ و کیم، ۲۰۰۸؛ پیترسن و راژان، ۲۰۰۲). راحتی نسبی دسترسی به اطلاعات مشتریان، همچنین آگاهی بیشتر از محیط اقتصادی و نظارتی در منطقه و تاثیر آن بر مشتری، باید کارایی حسابرسی محلی را افزایش دهد، از این رو تاخیر حسابرسی را کاهش می ‌دهد.