نمونه ترجمه مقاله:

• مقدمه:

افراد معمولا ارزیابی مثبت از خود دارند (Bosson، Swann، & Pennebaker، 2000)  . علاوه بر این، صراحت خود ارزیابی می تواند به هر موضوع شخصی از طریق اثر مالکیت منتقل شود (Nuttin، 1985). اگر چه اثر مالکیت صرفا برای اندازه گیری اعتماد به نفس ضمنی مورد استفاده قرار گرفت (Koole، Dijksterhuis، & van Knippenberg، 2001)  تحولات اخیر در زمینه ارزیابی  یادگیری بررسی شده است که آیا می توان از آن برای تغییر نگرش ها از طریق کار خود ارجاع استفاده کرد (SRT – Perkins، Forehand، & Greenwald، 2005)

Srt  (Perkins et al., 2005) یک پارادایم یادگیری ارزشمند است که به تازگی علاقه محققان را به خود جلب کرده است . بر خلاف سایر پارادایم های شناخته شده یادگیری، مشخصه SRT این است که از “خود” به عنوان محرک  برای تغییر ارزش محرک های خنثی قبلی استفاده می کند. اگر چه ابتدا یک فرم خاص از شرایط شرط سازی مطرح شد،  تحولات نظری اخیر نشان داد که SRT ممکن است که براساس نظم متقاطع نوع جدیدی از اثر یادگیری ارزشمند باشد (Hughes، De Houwer، & Perugini، 2016) در متاآنالیز اخیر 53 مطالعه، Mattaveli، Richetin، Gallucci و Perugini (2017) گزارش دادند که SRT در شکل گیری یا تغییر نگرش نسبت به محرک های جدید در سطوح ضمنی و صریح موثر است.

تمام مطالعات قبلی خود را با محرک های خنثی مرتبط می کنند و با هدف نشان دادن این که ارزش مثبت “خود” را می توان به این محرک ها منتقل کرد. با توجه به این که اثر SRT ثابت و قابل اعتماد است (Mattawelli و همکاران، 2017)، در تحقیق حاضر، ما علاقه مند به بررسی این هستیم که آیا درخواست برای طبقه بندی “خود” و دیگر محرک ها در همان دسته می تواند ارزش را از محرک به خود منتقل کند.به طور خاص، پس از مرتبط کردن srt  با محرک های ارزش مثبت ما علاقه مند شدیم ببینیم آیا ارزش “خود” می تواند افزایش یابد.

اگر محرک های جدید واکنش های عاطفی مثبت و شدید ایجاد کنند، ما انتظار یک انتقال معکوس از ارزش (یعنی از محرک ها به خود) را داریم .