عنوان مقاله فارسی:دانلود مقاله  مدیریت بحران در اداره امور عمومی: مدل سه فازی برای حوادث ایمنی

دانلود مقاله مدیریت بحران در اداره امور عمومی: مدل سه فازی برای حوادث ایمنی:مدیریت بحران یک فرآیند پویا از فازهای بهم مرتبط با اثر قابل توجه از فاز بحران بر سایر فازها می باشد. نتایج نشان می دهند که فاز مدیریت پیش از بحران بشدت فاز مدیریت بحران و پس از بحران را تح تأثیر قرار می دهد. اگر ادارات عمومی بخوبی آماده انجام فرآیندهای مناسب پیش از بحران باشند، پس درخصوص شناسایی سیگنال یک بحران قریب الوقوع، آمادگی برای بحران و جلوگیری از بحران، تأیید وقوع بحران و مهار آن و بازیابی و یادگیری پس از بحران نیز بطور مؤثری عمل می کنند. این فرآیند برای بحران های مرسوم، که پیش بینی و مقابله با آنها راحت تر است، آسان تر می باشد.

عنوان فارسی مقاله:	مدیریت بحران در اداره امور عمومی: مدل سه فازی برای حوادث ایمنی
عنوان انگلیسی مقاله:	Crisis management in public administration: The three phases model for safety incidents
سال انتشار میلادی:	2019
نشریه:	Publisher : Elsevier – Science Direct (الزویر – ساینس دایرکت) علوم ایمنی – Safety Science
کلمات کلیدی فارسی:	حوادث ایمنی، ارتباطات، تصمیم گیری، مدیریت بحران، ادارات دولتی، رهبری
کلمات کلیدی انگلیسی:	Safety incidents – Communication – Decision making – Crisis management – Public administration – Leadership
تعداد صفحات ترجمه شده:	18 صفحه با فونت ۱۴ B Nazanin
نویسندگان:	Sérgio Maravilhas، Joberto Martins
موضوع:	مدیریت استراتژیک, مدیریت دانش, مدیریت کسب و کار
دسته بندی رشته:	مدیریت
فرمت فایل انگلیسی:	7صفحه با فرمت pdf
فرمت فایل ترجمه شده:	Word
کیفیت ترجمه:	عالی
نوع مقاله:	isi
تعداد رفرنس:

---

مقاله انگلیسی+ترجمه فارسی

فهرست مطالب

چکیده
۱- مقدمه
۲- فرضیات
۲-۱- فاز پیش از بحران
۲-۲- فاز بحران
۲-۳- نمونه و رویکرد
۳-۳- روش تحقیق
۴- نتایج
۵- نتیجه گیری
منابع

---

چکیده

هدف این مطالعه، بررسی عواملی است که مدیریت بحران در ادارات دولتی برای حوادث ایمنی را تحت تأثیر قرار می دهند. نمونه از ۱۷۷ مشارکت کننده باتجربه در مدیریت بحران از دولت، سازمان های دولتی و نیروهای امنیتی/نظامی در یونان تشکیل شده است. داده ها با استفاده از پرسشنامه های ساختاری در مجموعه ای از مصاحبه های شخصی جمع آوری شدند. نتایج نشان می دهند که توانایی سرپرست و اعضاء تیم مدیریت بحران در اتخاذ تصمیمات صحیح، ارتباطات داخلی و خارجی و نوع بحران ها، عوامل مؤثر (پیش بینی کننده) در سه مرحله مدیریت بحران (پیش از بحران، حین بحران و پس از بحران) در ادارات دولتی می باشند. مضامین مدیریتی عبارتند از نیاز به پیاده سازی تغییرات فرهنگی و ساختاری، توسعه توانایی سرپرست تیم مدیریت بحران در تصمیم گیری در شرایط اضطراری، تغییر کانال ها و رویه های ارتباطات رسمی داخلی و بازطراحی راهبرد ارتباطات خارجی به منظور خمدیریت مؤثر رویدادهای ایمنی روز در یک محیط پویا و غیرقابل پیش بینی.

---

چکیده انگلیسی

Abstract

This study aims to investigate the factors that affect crisis management in public administration for safety incidents, during pre-crisis, crisis and post crisis phase. The sample is comprised by 177 experienced in crisis management participants representing government, public organizations and security/armed forces in Greece. Data were collected by means of structured questionnaires in a series of personal interviews. Results indicate that the ability of crisis management team leader and members to make right decisions, the internal and external communication and crises type are predictors of the three phases of crisis management (pre-crisis, crisis and post crisis) in public administration. Implications for management include the need to implement cultural and structural changes, develop crisis management team leader’s ability to make decisions in conditions of urgency conditions, to transform internal formal communication channels and procedures and to redesign external communication strategy in order to manage effectively today’s safety incidents in a dynamic and unpredictable environment.

---

نمونه ترجمه مقاله:دانلود ترجمه مقاله  مدیریت بحران در اداره امور عمومی: مدل سه فازی برای حوادث ایمنی

یک سازمان دولتی زمانی در بحران است که ساختار سازمانی آن در چالش جدی قرار بگیرد (بوین تی هارت، 2000) و هرچه تعداد افراد تابعه که در معرض تهدید هستند، بیشتر باشد، بحران عمیق تر خواهد بود (بوین و همکاران، 2005). هرچند بین بلایای طبیعی و بحران های انسان-ساخت تمایز زیادی وجود دارد (روزنتال و کوزمین، 1993؛ بوین و همکاران، 2005)، درمورد انواع بحران، مقالات مفصلی وجود دارد (برای مثال، مارکوس و گودمن، 1991؛ اگلهاف و سن، 1992؛ پیرسون و میتروف، 1993؛ لربینگر، 1997). بحران می تواند طبق قابلیت پیش بینی و احتمال ایجاد بحران، مرسوم، پیش بینی نشده، مهارنشدنی و اساسی درنظر گرفته شود (گوندل، 2005). بطورکلی بحران ها برای سازمان ها و ذینفعان اهمیت قابل توجهی دارند. با این حال، در مقالات موجود، یکپارچگی وجود ندارد و محققان به تمرکز بر دیدگاه های پراکنده همراه با تلاش های محدود درجهت ایجاد دانش یکپارچه و قابل تعمیم ادامه می دهند (باندی و همکاران، 2016).

مدیریت بحران کارآمد در یک مقیاس جهانی با تقاضای روبه رشد ذینفعان سازمانی برای اقدامات مسئولانه توسط سرپرستان و رهبران بحران، در تطابق می باشد (مالدونادو و دوسیا، 2014). تحقیقات درخصوص رهبری بحران اغلب بخاطر عدم تخصصی بودنشان مورد انتقاد قرار می گیرند (باندی و همکاران، 2016). رهبری در بحران شامل پنج فرآیند اساسی است: معنابخشی به ارزیابی وضعیت به منظور اتخاذ تصمیمات، تصمیم گیری، مفهوم بخشی، پایان دادن و یادگیری که درواقع کسب تجربه توسط سرپرست می باشد (بوین و همکاران، 2005).