Abstract

Examines innovation, ESE and human capital as predictors of restaurant performance.• Implementing innovation increases restaurant performance.• ESE of the restaurant owner contributes to enhanced restaurant performance.• Human capital indirectly affects performance through innovation and ESE.Drawing on theories from hospitality, innovation, and entrepreneurship, this study examines a higher-order structural model investigating business innovation, the owners’ entrepreneurial self-efficacy (ESE), and human capital as drivers of restaurant performance. The theoretically derived model was tested on data from 198 café and restaurant owners in Australia. The PLS-SEM analysis found restaurant innovation activities and the owner’s ESE to positively influence restaurant performance. Furthermore, the six ESE dimensions had varying effects on restaurant performance, with ‘Developing new product and market opportunities’ having the strongest effect. In contrast, the entrepreneur’s ‘human capital’, representing their levels of business ownership experience and entrepreneurship/industry education, did not significantly affect restaurant performance. However, human capital indirectly affected performance through innovation and ESE. The findings of this study advance theories in restaurant entrepreneurship and performance and present important implications for industry authorities to develop a successful and sustainable restaurant sector.

نمونه ترجمه مقاله:

1. مقدمه

بخش رستوران استرالیا بیشترین سهم نیروی کار در صنعت گردشگری را به خود اختصاص می دهد و در عین حال درآمدی 22.1 میلیارد دلاری برای اقتصاد ملی به ارمغان می آورد (رستوران و کترینگ استرالیا، 2014؛ تحقیقات گردشگری استرالیا، 2011). کمپین بازاریابی اخیر «استرالیای رستورانی» که توسط گردشگری استرالیا، سازمان دولتی مسئول جذب بازدیدکنندگان بین المللی برگزار شد (گردشگری استرالیا، 2014) نشان از نقش حیاتی بخش رستوران برای گردشگری استرالیا دارد. کمپین «استرالیای رستورانی» قصد دارد تا استرالیا را به عنوان بزرگترین مرکز رستورانی جهان معرفی کند و تجارب منحصر به فردی را در زمینه غذا و نوشیدنی ارائه دهد. با این حال، بخش رستوران در این کشور با چالش های زیادی مواجه است، و در آن کسب و کارها در تلاش برای موفقیت در میان رقبا، موانع کوچک ورود، مصرف کنندگان آگاه از قیمت، افزایش قیمت مواد غذایی، مقررات دولتی و هزینه های نیروی کارنیز مشکلاتی ایجاد می کند (آساف، دیریو جاگو ، 2011 ؛ رستوران و کتیرینگ در استرالیا، 2014). این بخش نیز تحت تأثیر شرکت های کوچک و متوسط (SME) قرار دارد که بیش از 99 درصد از کارخانجات رستوران ها به عنوان SME ها طبقه بندی می شوند (ABS، 2014). یک مطالعه اخیر توسط رستوران و کتیرینگ در استرالیا (2013)، گروه اصلی انجمن صنعت، اعلام کرد 63 درصد از کسب و کارهای رستوران، تنها پس از پرداخت مالیات 2 درصد سود خالص به دست می آورند. در نتیجه، نرخ بقا در صنعت کم است و تنها نیمی از شرکت هایی که در سال 2009 در سال 2009 فعالیت داشتند هنوز هم در سال 2013 به فروش ادامه می دهند (ABS، 2014). بنابراین، درک عملکرد رستوران تمرکز اصلی این مطالعه است، زیرا این کسب و کار برای موفقیت صنعت گردشگری و هتل داری و برای معیشت مناطق وابسته به درآمد گردشگری حیاتی است.