Abstract

The effort to build an EPR system for waste electrical and electronic equipment (WEEE) in China has created unexpected niches for innovation in business models for post-consumer recycling of e-waste as well as other recyclables in recent years. This study used action research to evaluate the performance of emerging business models for post-consumer recycling in urban China in recent years.

We identified three categories of emerging models:

(1) community-based programs targeting the garbage sorting behavior of consumers for all household waste, (2) reverse logistic systems with automatic vending machines attached to traditional commercial chains, and (3) pure internet solutions to bridge the transactions between the consumers and recyclers. All these business models share the common characteristic that they use internet technology, which is aggressively promoted in China as “Internet +” by both government policies and venture capital investment.

The various business models serve as the link between the firm and the system level and reflect the diverse possibilities for the future evolution of the recycling system in China. We developed a qualitative evaluation framework with five elements including convenience for consumers, traceability for producers, profitability for recyclers, hybridity for collection, and reliability of the information used by the public to address the various values pursued by different actors involved in the recycling chains. The results reveal the dilemmas facing each business model in balancing among all the elements and highlight the governance challenge of integrating the EPR scheme with the municipal waste management system.

نمونه ترجمه مقاله:دانلود ترجمه انواع مدل کسب و کار برای بازیافت مصرف کننده نهایی در چین

یک مدل کسب و کار توصیف می کند که چگونه یک سازمان ممکن است در زمینه های مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایجاد، ارائه و ارزش گذاری شود  پیگنر و استروالدر 2010). یک  بدنه رو به رشد تحقیقاتی ممکن است اهمیت فهم اینکه  چگونه توسعه پایدار برای دستیابی به پایداری سازمانی عملی می شود را برجسته کند (کوکلاین و استابز 2008). این تحقیق مدل کسب و کار را به عنوان یک وسیله کلیدی برای پایداری شرکت ها با ایجاد، ترسیم و به اشتراک گذاری پیشنهادات ارزش مند برای پایداری شرکت به مشتریان و دیگر سهامداران ، در داخل یا از مرزهای سازمانی (کرامر و پورتر  2011) مدل کسب و کار را مشخص می کند. مطالعات معمول در این زمینه از تئوری مورد محور در سطح سازمانی برای ایجاد “نوع ایده آل” مدل کسب و کار مبتنی بر پایداری (شالتگر، هانسن و لودک 2016) استفاده کردند. همانطور که بونز و واگنر (2009) اشاره کرده است، نقش اساسی یک مدل کسب و کار پایدار، پیوند نوآوری های نوین در سطح خرد به چشم انداز اجتماعی-فنی در سطح کلان است تا تعادل بین عملکرد اقتصادی و محیطی/ اجتماعی پایداری در سطح شرکت و سیستم در رقابت بازار بوجود آید. با توجه به عدم قطعیت و تنوع در نوشتار های مرتبط با نوآوری، مهم است بدانیم که چگونه تغییرات در تنظیمات نهادی می تواند بر تکامل مدل های کسب و کار در عمل تاثیر بگذارد.

بیشتر کردن مسئولیت گسترده تولید کننده (EPR) فرصتی را برای تقویت نوآوری سبز و مدل کسب و کار جدید با تغییر ساختار سازمانی در زمینه زباله شهری (روسن، توجو و همکاران  2006) فراهم می کند. به عنوان یک رویکرد سیاستی محیطی در نظر گرفته شده برای ایجاد انگیزه برای نوآوری محصول با اثرات زیست محیطی کمتر در طول چرخه عمر، EPR مسئولیت تولید کننده،  به صورت فیزیکی و یا مالی را برای یک محصول گسترش می دهد و  پرداخت هزینه مدیریت ضایعات از دولت محلی به مصرف کنندگان و تولید کنندگان را  تغییر می دهد. این استراتژی نه تنها به خواص فیزیکی یک محصول اشاره دارد، بلکه به شیوه های مصرف و تولید نیز مرتبط است. اینها شامل تشویق به ارائه عملکرد های محصولات با یک روش کارآمدتر، تغییر به سوی سیستم خدماتی محصول و علاقه به فعالیتهای مجدد در صنایع تولید و ارائه محصولات پیچیده (لیندویست  2000) دارد. با این حال، عمل EPR در برخی از بخش ها، به عنوان مثال، از بین بردن تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی (WEEE)، نشان می دهد که روابط علی ساده بین  رفتار تنظیمی و رفتار سازنده که توسط سیاست گذاران فرض شده است، نتوانسته است به تعاملات پیچیده بین سهامداران مختلف  کمک کند (لوریدسن و  یورگنسن 2010.).