Abstract

Complexity in organizations and their environments, and the rapid development of globalization has generated new interest in developing an understanding of how working individuals are satisfied with their jobs. Job satisfaction, which is a complicated multi-dimensional concept, has been a popular topic of research for many decades. The interest in this topic has been embraced by psychologists, management scholars, and more recently even economists. Unfortunately, in existing studies job satisfaction is investigated using only exact data not taking into account uncertainty and vagueness of obtained initial information.

In this paper we suggest a fuzzy logic approach to the evaluation of job satisfaction taking into account that it is not always possible to deal with exact data or data with sharply defined boundaries. More specifically, we propose a fuzzy rule-based approach to evaluate the job satisfaction in an organization. The factors/facets of job satisfaction were collected through interviews. Due to the qualitative aspect of job satisfaction, we used linguistic choices in the questionnaires. The results are used to compose fuzzy rules as a model of the relationship between job satisfaction levels and the affecting factors/facets. A real-world job satisfaction evaluation problem is used to illustrate the suggested approach.

نمونه ترجمه مقاله:دانلود ترجمه مقاله رضایت شغلی

1. مقدمه

رضایت شغلی احتمالاً یکی از گسترده‌ترین موضوعات مورد بحث در رفتار سازمانی، مدیریت منابع انسانی و مدیریت سازمانی می‌باشد (Giannikis و همکاران، 2011؛ Markovits و همکاران، 2014؛ Mohr و همکاران، 2007). روانشناسان، محققان مدیریت و اخیراً حتی اقتصاددانان هم علاقمندی خود را به این عنوان نشان داده‌اند. این به دلیل این واقعیت است که بیشتر افراد بخش قابل توجهی از زندگی خود را صرف کار کردن می‌کنند و داشتن شناخت درست از رضایت شغلی یک امر کلیدی در بهبود رفاه افراد شاغل می‌باشد. بنابراین درست است که بگوییم تمامی مدیران، ناظران، متخصصان منابع انسانی و کارکنان به روشهای بهبود رضایت شغلی اهمیت می‌دهند. رضایت شغلی به طرق مختلفی تعریف شده است. تعریف ارائه شده توسط Locke (1976) یک “حالت عاطفی مثبت یا لذت بخش است که از ارزیابی تجارب شغلی یک فرد ناشی می‌شود” احتمالاً گسترده‌ترین تعریف مورد استفاده در مقالات رضایت شغلی است. به هر حال بطور کلی می‌توان گفت که رضایت شغلی یک واکنش مؤثر نسبت به یک شغل است که از مقایسه نتایج واقعی یک فرد با نتایج مطلوب، پیش بینی شده یا شایسته بوجود می‌آید (Oshagbemi، 2000).

کاربرد منطق فازی برای ارزیابی رضایت شغلی در یک سازمان توسط Mahdavi و همکاران (2011) مورد نظر قرار گرفت. نویسندگان تلاش کردند تا از تکنیک STRATA، قوانین فازی و ماتریس رضایت شغلی برای ارزیابی رضایت شغلی استفاده کنند. به هر حال، هیچ مبنای قانونی واقعی، روش استدلال یا روند محاسباتی در این مطالعه مورد استفاده قرار نگرفت. Rasmani و همکاران (2007) استفاده از مجموعه‌های فازی را برای ارائه اصطلاحات زبانی برای مقیاس لیکرت پیشنهاد کردند و این تکنیک را با استفاده از روش همبسته فازی در ارزیابی رضایت شغلی بکار گرفتند. استفاده از منطق فازی برای مسائل رضایت شغلی توسط Gupta و همکاران (1998) نیز مورد نظر قرار گرفت. عملکرد آکادمیک دانشجویان توسط قوانین فازی IF…THEN توسط Rasmani و همکاران (2006) مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفت. Yuzainee و همکاران (2013) استفاده از مجموعه‌های فازی را برای ارائه اصطلاحات زبانی در مقیاس لیکرت توصیه کردند. روش همبسته فازی به منظور ارزیابی سطوح رضایت شغلی کارکنان نسبت به عملکرد فارغ التحصیلان، توسط Crocetta و همکاران (2007) مورد استفاده قرار گرفت. نویسندگان یک رویکرد فازی را برای ارزیابی میزان رضایت فارغ التحصیلان در رابطه با تناسب تحصیلات دانشگاهی آنها با اهداف شغلی مطرح کردند. در مطالعه انجام شده توسط Battisti و همکاران (2013)، نظریه مجموعه فازی برای تعریف یک مقیاس از رضایتمندی شخصی مربوط به هر ویژگی اجتماعی بکار برده شد ( کیفیت زندگی، شغل، خدمات و غیره). Souza-Poza و همکاران (2003) بررسی کردند که چگونه افراد رضایت شغلی خود را بر مبنای تغییرات در عوامل موقعیتی مورد بررسی قرار دادند. یک مدل شبیه سازی با استفاده از نظریه مجموعه فازی و دینامیکهای سیستم مورد استفاده قرار گرفت.