پایداری به پذیرش نگرش های بخش تولید برای دستیابی به فرایندهای تولید پاکیزه بستگی دارد. زمین منابع لازم برای زندگی را فراهم می کند، اما مفهوم انسانی بقا برای پاسخگویی به تقاضا که مانع دستیابی به پایداری می شود، در اعمال مصرف و تولید وارد شده است. از سوی دیگر، هر دو زنجیره عرضه و مصرف کننده به اطلاعات نیاز دارند که ممکن است به تصمیم گیری در مورد خرید محصولاتی که به محیط زیست آسیب نمی رسانند کمک کند. مصرف آگاهانه یک عمل رو به رشد در سراسر جهان است و تولیدکنندگان باید یک روش پیشگیرانه را برای نظارت بر آلودگی و تأثیرات ناشی از محصولاتشان اتخاذ کنند. سمیت زیست محیطی آبزیان می تواند سطوح مختلف تغذیه را تحت تاثیر قرار دهد و كیفیت آب را برای هر دو مورد مصرف انسان و تنوع زیستی اکوسیستم از بین می برد.

از آنجا که آب یک منبع ضروری برای زندگی است، این مطالعه یک روش برای محاسبه اثرات سمیت زیست محیطی آب محصولات ارائه می دهد و یک مثال نمونه ای از برنامه را برای رسیدن به یک شاخص واحد که می تواند در ارزیابی های مقایسه یا معیار سنجش استفاده شود، مطرح می کند.

با توجه به بدست آوردن مقدار متغیرهای ملموس در یک سیستم نظارت و مدیریت استفاده از آب و دفع پساب (فاضلاب) در محیط های صنعتی و کشاورزی، این شاخص ممکن است با هدف کمک به روند تصمیم گیری در جهت پایداری به عنوان یک برچسب اطلاع رسانی بر روی بسته بندی هر محصول زده شود تا به این سوال پاسخ داده شود: “چقدر این محصول در سمیت زیست محیطی آبزیان دخالت دارد؟” یا “چقدر این محصول در از دست دادن تنوع زیستی نقش دارد؟” از دیدگاه چرخه عمر محصول، ابعاد فضایی و زمانی با استفاده از یک سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) برای ارزیابی های محلی وارد شدند. سیاست های عمومی می توانند برای تشویق شناسایی و کاهش اثرات سمیت زیست محیطی آبزیان در سراسر زنجیره تامین محصول ایجاد شوند.

---

Abstract

Sustainability depends on the adoption of attitudes by the productive sector to achieve cleaner production processes. Earth provides the resources necessary for life, but the anthropic concept of survival is inserted in acts of consumption and production to meet the demand that hinder the achievement of sustainability itself. On the other hand, both the supply chain and the end consumer need information which may assist decision-making about buying products that do not harm the environment.

The conscious consumption is a growing practice worldwide and manufacturers should adopt a proactive approach to monitor pollution and the impacts caused by their products. Aquatic ecotoxicity can affect multiple trophic levels, compromising water quality for both human consumption and ecosystems biodiversity. Since water is an essential resource for life, this study proposes a method for calculating the Water Ecotoxicological Footprint of products and presents an illustrative example of application to achieve a single indicator that can be used in comparative assessments or benchmarking.

Obtained by quantifying tangible variables in a system of monitoring, management of water use and disposal of effluent (wastewater) in industrial and agricultural environments, this indicator aims to contribute to the decision-making process towards sustainability since it may be showed as an informative label on the packaging of each product answering the question: “How much does this product contribute to the aquatic ecotoxicity?” or “How much does this product contribute to the loss of biodiversity?”. From a product life-cycle perspective, the spatial and temporal dimensions were inserted by using a geographic information system (GIS) for local assessments. Public policies can be established to encourage the identification and mitigation of aquatic ecotoxicity impact throughout the product supply chain.

---