ABSTRACT

In medical education, students are increasingly regarded as active seekers of feedback rather than passive recipients. Previous research showed that in the intentions of students to seek feedback, a learning and performance goal can be distinguished. In this study, we investigated the intentions (defined as level and orientation of motivation) of different performing students (low, average, and high performing students) to seek feedback in the clinical workplace using SelfDetermination Theory. We conducted a quantitative study with students in their clinical clerkships and grouped them based on their performance. The level of motivation was measured by the number of Mini-CEXs each student collected. The orientation of motivation was measured by conducting the Academic Self-Regulation Questionnaire. We found that high performing students were more motivated and demonstrated higher self-determination compared to low performing students.

نمونه ترجمه مقاله:

مقدمه

در دهه گذشته، زمینه تحقیقات آموزشی پزشکی به طور فزاینده ای بر دانشجویان به عنوان جستجوکنندگان  (Janssen & Prins 2007؛ Teunissen et al. 2009؛ فعال بازخورد به جای گیرندگان منفعل متمرکز شده است.

تحقیقات Bok et al.  نشان داده  است که  عوامل شخصی (مانند اهداف و ویژگیهای جویندگان بازخورد) و عوامل بین فردی، در رفتار جستجوی بازخورد دانشجویان دخیل هستند. در انگیزه جستجوی بازخورد، دانشجویان  می توانند دو هدف متمایز داشته باشند: هدف یادگیری یا عملکردی (Bok et al 2013a) که نتیجه ی انگیزه ها یا دلایل مختلف است، مانند  انگیزه های ابزاری، مبتنی بر خود ، و یا مبتنی بر تصور (Ashford & Cummings 1983؛ Bok et al 2013a.). مدل نظری که فرایند جستجوی بازخورد را مشخص می کند، مدل هدایت هدف است که ابتدا در روانشناسی سازمانی پیشنهاد شده است(VandeWalle 2004) . با این حال، ما اعتقاد داشتیم که نظریه خودتنظیمی (Deci & Ryan 1985) به عنوان یک چارچوب نظری برای توضیح دلایل اساسی در کار جستجوی بازخورد، ممکن است دیدگاه جدیدی در بررسی اهداف دانشجویان برای  جستجوی بازخورد در محل کار بالینی ارائه دهد.  به نظر ما، هیچ مطالعه ای در زمینه آموزش پزشکی، انگیزه دانشجویان برای جستجوی  بازخورد در محل کار بالینی را با استفاده از تئوری  خود تعیین کنندگی مورد بررسی قرار نداده است. نظریه خود تعیین کنندگی(خود مختاری) (Deci & Ryan 1985; Ryan & Deci 2000a, 2000b) ، توضیح می دهد که چرا یک فرد برای انجام یک کار  تحریک شده،  به عنوان انگیزه تعریف شده است. در این نظریه، انگیزه به عنوان یک پیوستگی به سمت تعیین کنندگی(خود مختاری) در نظر گرفته می شود. هنگامی که فرد یک رفتار خودمختار را نشان می دهد، او ذاتا انگیزه دارد، در حالیکه یک شخص که از  خارج کنترل می شود، خود تعیین کنندگی کمتری را نشان می دهد.  بین انگیزش ذاتی و تنظیم خارجی، سه مرحله اضافی را می توان تشخیص داد: تنظیمات یکپارچه، تنظیمات مشخص شده و تنظیمات درون فکنی شده.  علاوه بر این، یک شخص می تواند هیچ قصدی برای عمل نداشته باشد و نخواهد کاری را انجام دهد: این فرد هیچ خودتعیین کنندگی نشان نمی دهد  و بنابراین تحریک نمی شود(بی انگیزه است). این مطالعه با هدف تعیین اینکه آیا دانشجویان مختلف (پایین، متوسط و زیاد) در سطح و جهت گیری انگیزشی برای جستجوی  بازخورد در محل کار بالینی تفاوت دارند، انجام شده است.