Managers are increasingly aware that strategic judgments need to be made in the context of risk assessments. It has been proposed that strategic performance management systems, such as the balanced scorecard (BSC), offer a useful framework for integrating strategic risk and performance information to provide managers with a more comprehensive overview of their strategy. In this study, we conduct an experiment to investigate whether integrating strategic risk information in a BSC affects managers’ responses to different strategic risk profiles when making strategy evaluation and recommendation judgments. Specifically, we provide strategic risk information either as a stand-alone list (a stand-alone approach), or incorporated in a BSC (an integrated approach).

We also vary the risk profile of the strategy provided, by manipulating whether the strategy has relatively higher risks associated with performance drivers (high performance driver risks) or relatively higher risks associated with performance outcomes (high performance outcome risks).

Our results show that managers make less favorable strategy evaluation and recommendation judgments with high performance driver risks than with high performance outcome risks when strategic risk information is integrated in a BSC, but not when the strategic risks are presented as a stand-alone list. While we find a significant difference in strategic risk profile effects between the two presentation formats for strategy recommendation judgments, this difference is not significant for strategy evaluation judgments. Overall, our study shows that how organizations choose to combine the reporting of strategic risk and performance information is important for managers making strategic judgments.

نمونه ترجمه مقاله:

1- مقدمه

چالش مهم پیش روی مدیران، نحوه ادغام ریسک­های استراتژیک و اطلاعات عملکرد در هنگام اتخاذ تصمیمات استراتژیک است (Hall, Mikes, & Millo, 2015; Ittner & Larcker, 2009; Palermo, 2011). ریسک­های استراتژیک عبارتند از رویدادها یا شرایط ناخواسته – مانند تغییرات در رفتار رقبا، خطاهای بحرانی و بسیار مهم در فرآیندهای داخلی، و از دست دادن قابلیت­های تکنولوژیکی – که توانایی مدیران برای اجرای استراتژی­های مورد نظر کسب و کار خود را کاهش می­دهد (Simons, 2000). مگر اینکه این ریسک­ها به طور کارآمد مدیریت شوند، تأثیر بالقوه قابل توجه و منفی بر عملکرد سازمان دارند.[1] در نتیجه، سازمان­ها توجه خود را بر بهبود همزمان اندازه­گیری، مدیریت و گزارش­دهی ریسک­های استراتژیک و عملکرد متمرکز می­کنند (Ernst & Young, 2012; Frigo & Anderson, 2009; Hall et al., 2015; Kaplan, 2009). در حالی که تحقیقات قبلی حسابداری نشان می­دهد که اطلاعات ریسک استراتژیک تولید شده از فرآیندهای مدیریت ریسک سازمانی، اغلب توسط مدیران و همراه با اطلاعات عملکرد مورد بحث و بررسی قرار می­گیرند (به عنوان مثال، Hall و همکاران، 2015)، درک محدودی از نقاط قوت پردازش اطلاعات، و محدودیت­های ترکیب معیارهای عملکرد با ارزیابی ریسک وجود دارد.

با توجه به اینکه سیستم­های مدیریت عملکرد استراتژیک (SPMS)، مانند کارت امتیازدهی متعادل (BSC)، برای ارائه اطلاعات عملکرد به منظور کمک به مدیران در نظارت و ارزیابی استراتژی­های کسب و کار طراحی می­شوند (Cheng & Humphreys, 2012; Kaplan & Norton, 2004; Tayler, 2010; Webb, 2004)، آنها کانال­های منطقی برای ترکیب اطلاعات مربوط به ریسک­های استراتژیک برای کمک به قضاوت­های مدیریتی در نظر گرفته می­شوند (Frigo & Anderson, 2009; Harvard Business Review Roundtable, 2009; Ittner & Larcker, 2009). علاوه بر این، برخی از سازمان­ها با استفاده از BSC به عنوان چارچوبی برای ترکیب این اطلاعات به آزمایش می­پردازند (Beasley, Chen, Nunez, & Wright, 2006; Kaplan & Mikes, 2012). ما در این مطالعه، بررسی می­کنیم که آیا ادغام و یکپارچه­سازی اطلاعات ریسک استراتژیک (از این به بعد، به عنوان ‘اطلاعات خطر’ اشاره می­شود) در BSC، بر ارزیابی مدیران از عملکرد استراتژی، و احتمال اینکه آنها گسترش این استراتژی را پیشنهاد خواهند کرد، تأثیر می­گذارد یا خیر. مهم­تر از همه، از آنجا که قضاوت­های افراد، اغلب تحت تأثیر نظریه­های علّی آنها هستند (Luft & Shields, 2009; Rottman & Hastie, 2014)، پیشنهاد می­کنیم که ساختار ارائه مطرح شده توسط BSC، استدلال علّی مدیران را در هنگام ارتباط دادن اطلاعات عملکرد به ریسک­های استراتژیک تغییر می­دهد. این مسئله، پیامدهای قضاوتی برای پاسخ مدیران به استراتژی­هایی با پروفایل­های ریسک مختلف دارد (یعنی، احتمال و تأثیر ریسک­های مختلف مرتبط با یک استراتژی).

درک ریسک­های استراتژیک به ارزیابی استراتژی و قضاوت­های توصیه استراتژی مدیران مربوط است.
قضاوت­های ارزیابی استراتژی شامل ارزیابی عملکرد فعلی استراتژی پیاده­سازی شده می­باشد، که در آن بهبود عملکرد با هزینه ریسک­های استراتژیک بالاتر قابل دستیابی است، در نتیجه بر قرار گرفتن سازمان در معرض ریسک کلی و پایداری سازمان تأثیر می­گذارد. قضاوت­های توصیه استراتژی مستلزم ارزیابی ادامه یا عدم ادامه استراتژی می­باشد.

[1] گاهی اوقات، استدلال می­شود که ریسک­های استراتژیک نیز شامل ‘ریسک­های فوقانی’، یعنی، فرصت­هایی برای افزایش سود، و همچنین تهدیداتی هستند که پیامدهای بالقوه بدی دارند. شناسایی ریسک قسمت بالایی، برای توسعه برنامه­های استراتژیک جدید و یا بازارهای محصول جدید، بسیار مهم است. از آنجا که تمرکز مطالعه حاضر بر ارزیابی استراتژی موجود است، بحث خود را به تعریف رایج­تر ریسک­های استراتژیک محدود می­کنیم – ریسک­هایی که نشان­دهنده تهدیدات برای اجرای موفقیت­آمیز
استراتژی­های کسب و کار مورد نظر هستند.