عنوان فارسی: دانلود ترجمه مقاله زنجیره تأمین خود-فکر

دانلود ترجمه مقاله زنجیره تأمین خود-فکر:دوراچ و همکارانش (۲۰۱۷، ص ۷۶) پیشنهاد کرده اند که مرور سیستماتیک مقالات در زمینه مدیریت زنجیره تأمین باید شامل یافته هایی باشند که تصویر از پیش تصور شده «چارچوب نظری» برای شبیه سازی توسعه توضیحات جدید یا جایگزین را به چالش می کشند. ما در این مقاله توضیح جدید، یعنی یک مدل زنجیره تأمین جدید را معرفی کرده ایم: زنجیره تأمین خود فکر. مرور سیستماتیک مقالات نشان داد که زنجیره تأمین آینده (که توسط پیشرفت های حاصل شده در تکنولوژی ارتباطات و اطلاعات، و خصوصاً اینترنت اشیاء و هوش مصنوعی ممکن شده است)

مقاله انگلیسی+ترجمه فارسی

فهرست مطالب

چکیده
۱- مقدمه
۲- روش شناسی
۳- نتایج
۴- اینترنت اشیاء ، هوش مصنوعی و مدیریت زنجیره تأمین
۴-۱- اینترنت اشیاء و مدیریت زنجیره تأمین
۴-۲- هوش مصنوعی و مدیریت زنجیره تامین
۵- بسوی یک زنجیره تأمین خود فکر
۵-۱- زنجیره تأمین خود فکر میتواند چابکی را افزایش دهد
۵-۲- زنجیره تأمین خود فکر میتواند از قابلیت های تولید افزایشی پشتیبانی کند
۶- نتیجه گیری ها
منابع

چکیده

هدف – یک موضوع نوظهور در مقالات حرفه ای، پیشنهاد میکند که زنجیره تأمین آینده – که خصوصاً از طریق پیشرفت در تکنولوژی ارتباطات و اطلاعات ممکن می گردد – خودمختار و خودگران خواهد بود و قابلیت های پیش بینی خواهد داشت، و بهره های کارایی مهمی را به یک محیط پیچیده و نامعین (آن هم بصورت فزاینده) می آورد. هدف مقاله حاضر این است که شکاف بین متخصصان و مقالات علمی در مورد این موضوعات را پر کند، و همچنین از طریق تلاش برای درک مسئله روبرو به هر دو جنبه نظری و عملی کند: اینکه این پیشرفت ها چطور به رفع چالش ها و فرصت های کلیدی زنجیره تأمین کمک خواهند کرد.
طراحی/روش شناسی/رویکرد – یک مرور سیستماتیک و چند-تخصصی درباره مفاهیم و قابلیت های مربوطه بر روی تحقیقات پیشین انجام شد. بطور کلی ۱۲۶ مقاله را مرور کردیم که مربوط به سالهای ۱۹۵۰-۲۰۱۸ بودند.
یافته ها – نتایج نشان داد که هم اینترنت اشیاء و هم هوش مصنوعی تکنولوژی هایی هستند که غالباً با قابلیت های مورد انتظار «پیش بینی کننده و خودگردان» از زنجیره های تأمین آینده همراه هستند. بعلاوه ما در این مرور، بر این خلاء تأکید میکنیم که این تکنولوژی ها و قابلیت ها چطور به رفع چالش ها و فرصت های کلیدی زنجیره تأمین کمک میکنند. بنابراین یک مدل زنجیره تأمین جدید را پیشنهاد میکنیم که دارای قابلیت های خودگردان و پیش بینی کننده است: زنجیره تأمین خود فکر.
ابتکار/ارزش – ما امیدواریم که این مفهوم جدید (که در اینجا برای اولین بار در مقالات علمی معرفی شده است) به متخصصان کمک میکند تا استراتژی های مناسب و اثبات شده ای برای زنجیره تأمین آینده طراحی کنند؛ این مفهوم جدید همچنین مدلی (که بر اساس بینش های چند تخصصی ساخته شده است) را برای جامعه تحقیقاتی به منظور توضیح کاربرد تکنولوژی های دیجیتالی جدید در زنجیره تأمین آینده فراهم می سازد. زنجیره تأمین خود فکر خصوصاً پتانسیل این را دارد که بعضی از چالش ها و فرصت های کلیدی زنجیره های تأمین امروزی را رفع کند.

Abstract

Purpose An emerging theme in the practitioner literature suggests that the supply chain of the future – enabled especially by developments in ICT – will be autonomous and have predictive capabilities, bringing significant efficiency gains in an increasingly complex and uncertain environment. This paper aims to both bridge the gap between the practitioner and academic literature on these topics and contribute to both practice and theory by seeking to understand how such developments will help to address key supply chain challenges and opportunities. Design/methodology/approach A multi-disciplinary, systematic literature review was conducted on relevant concepts and capabilities. A total of 126 articles were reviewed covering the time period 1950-2018.
Findings The results show that both IoT and AI are the technologies most frequently associated with the anticipated autonomous and predictive capabilities of future supply chains. In addition, the review highlights a lacuna in how such technologies and capabilities help address key supply chain challenges and opportunities. A new supply chain model is, thus, proposed, one with autonomous and predictive capabilities: the self-thinking supply chain.
Originality/value It is our hope that this novel concept, presented here for the first time in the academic literature, will help both practitioners to craft appropriate future-proofed supply chain strategies and provide the research community with a model (built upon multidisciplinary insights) for elucidating the application of new digital technologies in the supply chain of the future. The self-thinking supply chain has the potential in particular to help address some of today’s key supply chain challenges and opportunities.

نمونه ترجمه مقاله:

. مقدمه

تعداد زیادی از نشریان علمی و تخصصی پی برده اند که مدیریت زنجیره تأمین بعلت اتخاذ تکنولوژی های دیجیتالی جدید، دستخوش تغییرات مهمی شده است (کاپمینی 2016؛ DHL، 2016؛ وو و همکارانش 2016؛ هادود و همکارانش 2017). پیشرفت های مهم در زمینه هایی مانند اینترنت اشیاء (IoT)، هوش مصنوعی (AI)، رباتیک، اتومبیل های خودران، و تولید افزایشی سبب متحول سازی تمام مراحل مدیریت زنجیره تأمین شده اند (مجمع جهانی اقتصاد، 2017). این مسئله در زمینه «انقلاب صنعتی چهارم» رخ میدهد، انقلابی که با ویژگی «پیشرفت بی سابقه در تکنولوژی دیجیتالی» توصیف میشود، و خطوط (مرزی) بین کُره های فیزیکی، دیجیتالی و زیستی را کمرنگ ساخته است (اسکواب 2016). از جمله پیشرفت های مهمی که انقلاب صنعتی چهارم را توصیف میکنند، توانایی جمع آوری و تحلیل مقادیر بزرگ از داده به یک شیوه اتوماتیک است که این داده ها سپس برای تصمیم گیری و اجرای تصمیمات در زمان واقعی (بصورت فوری) استفاده میشوند. تحقیقات تخصصی نشان میدهد که تا سال 2020 بیش از 50 میلیارد دستگاه به اینترنت متصل خواهند شد (سیسکو 2011)، یک تریلیون حسگر به پلتفرم های تحلیلی متصل خواهند بود (که اطلاعات را برای این پلتفرم ها می فرستند)، و 44 تریلیون گیگابایت ایجاد میشود (DHL, 2015). در این زمینه، اطلاعاتی که قبلاً توسط افراد ایجاد می شدند بتدریج توسط ماشین ایجاد میشوند و کل زنجیره تأمین به هم متصل خواهد بود: از جمله بخش ها، محصولات، و سایر اشیائی که برای نظارت زنجیره تأمین مورد استفاده قرار می گیرند (IBM, 2015). بر اساس این داده ها، زنجیره های تأمین قادر خواهند بود تصمیمات دقیق تری اتخاذ کنند و بصورت فوری عملیات ها را بهینه سازند، رویدادهایی که نیازمند کاهش ریسک هستند را مدیریت کنند، از اختلال و وقفه جلوگیری کنند، و تقاضاهای فرار (با سرعت فزاینده) را برآورده سازند (کالاتایود 2017).

به ویژه اینکه بسیاری از مفسران ادعا میکنند که زنجیره تأمین آینده، بصورت خودگران خواهد بود و قابلیت های پیش بینی کننده خواهد داشت (IBM، 2015؛ DHL، 2016؛ مجمع جهانی اقتصاد 2017). آنها میگویند اینکار بهبود مهمی در عملکرد محیط پیچیده و نامعین، برای مدیریت زنجیره تأمین ایجاد خواهد کرد. در واقع زنجیره های تأمین در حال حاضر بعلت رشد بین المللی شدن و اتصال داخلی شرکت ها، فراریت بالای تقاضا و سرعت سریعتر زنجیره تأمین، با ریسک های مختلفی روبرو هستند (کریستوفر و هالوِگ 2011، 2017).