دانلود ترجمه مقاله طراحی منطقه ای یک رویکرد طراحی استراتژیک در معماری منظر – الزویر ۲۰۱۸

چکیده

طراحی منطقه ای یکی از روش های راهبردی در معماری منظره می باشد که شرایط مطلوب آینده را برای منطقه های مختلف در نظر می گیرد که شرایط فضایی در آن منطقه، تحت فشار می باشد. این مقاله اصولی را که طراحان منطقه ای برای ساختار و سازمان دهی روند طراحی خودشان استفاده می کنند را بررسی می کند. اصول طراحی منطقه ای بر روی شرایط طراحی به شدت نا معین، بدون ساختار و لطیفی تاکید دارد که طراحی منطقه ای با آن درگیر می باشد. علاوه بر این، این مطالعه نشان می دهد که روند طراحی یکی از قسمت های ناگسستنی از روند گسترده ی تغییر مورد نظر می باشد. همین موضوع موجب می شود که یک دیدگاه پویا در طراحی، در تعامل با ذینفعان، و نسبت به جایگاه طراحان در روند طراحی ایجاد شود و نیازمند یک فرهنگ جدید ( نوسازی شده) در طراحی ها می باشد.

Abstract

Regional designing is a strategic design approach in landscape architecture that envisions desirable future situations for regions in which the spatial situation is under pressure. This paper studies the principles that regional designers use to structure and organize their design process. The regional design principles highlight the extremely ill-defined, unstructured and volatile design situations that regional designing engages with. Moreover, the study reveals that the design process is an inextricable part of the broader process of change it aims to contribute to. This draws attention to a dynamic perspective in designing, to the interaction with stakeholders, to the position of the designer in the design process, and it calls for a (re)new(ed) culture in design.

نمونه ترجمه مقاله:دانلود ترجمه مقاله طراحی استراتژیک 

در معماری منظره، طراحی منطقه ای یک نوع طراحی فضایی در مقیاس بزرگ است که دیدگاه های طولانی مدت و چشم انداز هایی را برای منطقه ای ایجاد می کند که حالت های فضایی موجود در آن منطقه و کارکرد های آن ها تحت فشار هستند و باید با شرایط سختی ، تطبیق پیدا کنند. این شرایط فضایی معمولا خیلی به خوبی تعریف نشده است و نیازمند تغییرات ساختاری می باشد. طراحی منطقه ای، آرایش های مطلوب و احتمالی در آینده را برای مناطق مسکونی، زیر ساختار ها، ویژگی های آبی، موضوعات زیست محیطی و دیگر کارایی های زمین در یک منطقه و همچنین روابط بین آن ها، ظاهر زیبا و نحوه ی تحقق تمام این موارد در آینده را در نظر می آورد ( Kempenaar, Westerink, Van Lierop, Brinkhuijsen, & Van den Brink, 2016, p. 21). این طراحی، حالتی از طراحی است که با برنامه های راهبردی و موضوعات اجتماعی هم درگیر می باشد ، مانند تطبیق با تغییرات آب و هوایی ( Brand, Kersten, Pot, & Warmerdam, 2014; Wilson, 2006)، استفاده از منابع تجدید پذیر انرژی ( De Waal & Stremke, 2014; Stremke & Koh, 2010) و یا تغییرات جمعیت شناسی ساختاری ( Kempenaar, Van Lierop, Westerink, Van der Valk, & Van den Brink, 2016; Sousa & Pinho, 2013).

نمونه هایی از طراحی های منطقه ای شامل دیدگاه های ارائه شده برای نمایشگاه بزرگ پاریس در سال 2009 ، در رابطه با توسعه ی شهری در آینده برای منطقه های بزرگ پاریس ( Wells,2009) ، پیشنهاد برای بازسازی از طریق رقابت های طراحی به هدف مقاوم سازی بیشتر ساحل های نیویورک / نیوجرسی نسبت به طوفان های آینده  ( Bisker, Chester, & Eisenburg, 2015) و روش « طراحی چشم انداز» برای تطبیق فضایی در شهر دساو در آلمان که در حال کوچک شدن می باشد ( Langner,2014). در پروژه هایی مانند این پروژه ها، طراحان منطقه ای هدفشان این است که سهمی در بهبود شرایط فضایی داشته باشند و می خواهند داد دیدگاه های بلند مدت، برنامه های راهبردی و خط مشی را ایجاد کنند که بتوان از آن ها به عنوان دستگاه های راهیابی در آینده ی غیر قطعی که پیش رو قرار دارد، استفاده کرد ( Langner,2014)