پرسشنامه
پرسشنامه اعتماد الکترونیک چاتر و همکاران(2008)
دسامبر
پرسشنامه اعتماد الکترونیک : اعتماد الکترونیکی که به عنوان اعتماد الکترونیکی نیز شناخته می شود، به اعتماد و اتکای است که بر تراکنش های الکترونیکی، ارتباطات و تعاملات در محیط دیجیتالی اعمال می شود. این تضمین را در بر می گیرد که می توان به سیستم های الکترونیکی، فرآیندها و شرکت کنندگان برای عملکرد قابل اعتماد، ایمن و اخلاقی اعتماد کرد. در اینجا یک نمای کلی و کامل از اعتماد الکترونیکی آورده شده است:
1. امنیت و حریم خصوصی:
– اعتماد الکترونیکی ارتباط نزدیکی با امنیت و حریم خصوصی تراکنش ها و ارتباطات دیجیتال دارد. این شامل اطمینان از محرمانه بودن، یکپارچگی و در دسترس بودن داده ها و سیستم های الکترونیکی و همچنین محافظت از اطلاعات شخصی در برابر دسترسی غیرمجاز یا سوء استفاده است.
2. احراز هویت و مدیریت هویت:
– ایجاد اعتماد الکترونیکی مستلزم مکانیسم‌های احراز هویت قوی برای تأیید هویت افراد، دستگاه‌ها یا نهادهای شرکت‌کننده در تعاملات الکترونیکی است. این شامل روش‌هایی مانند رمز عبور، بیومتریک، گواهی‌های دیجیتال و احراز هویت چند عاملی برای تأیید مشروعیت کاربران و نهادها می‌شود.
3. یکپارچگی و عدم انکار داده ها:
– اعتماد در تراکنش های الکترونیکی بر حفظ یکپارچگی داده ها متکی است، که تضمین می کند اطلاعات در طول چرخه عمر خود دقیق و بدون تغییر باقی می مانند. مکانیسم های عدم انکار نیز برای جلوگیری از انکار طرفین از دخالت خود در یک معامله یا ارتباطات ضروری است.
4. رعایت قوانین و مقررات:
– اعتماد الکترونیکی شامل پایبندی به الزامات قانونی و نظارتی حاکم بر تراکنش های الکترونیکی است، مانند امضای الکترونیکی، قوانین حفاظت از داده ها و مقررات خاص صنعت. رعایت این استانداردها اعتماد به قانونی بودن و اعتبار تعاملات دیجیتال را تقویت می کند.
5. زیرساخت اعتماد:
– اعتماد از طریق استفاده از زیرساخت‌های امن و قابل اعتماد، از جمله پروتکل‌های رمزگذاری، گواهی‌های دیجیتال، زیرساخت کلید عمومی (PKI)، لایه سوکت‌های امن (SSL) و سایر فناوری‌هایی که زیربنای قابل اعتماد بودن ارتباطات و تراکنش‌های الکترونیکی هستند، تقویت می‌شود.
6. مدیریت ریسک و انعطاف پذیری:
– مدیریت اعتماد الکترونیکی موثر شامل ارزیابی و کاهش خطرات مرتبط با تعاملات دیجیتالی، از جمله تهدیدات سایبری، نقض داده ها، خرابی های سیستم و سایر آسیب پذیری ها است. ایجاد انعطاف پذیری در برابر اختلالات احتمالی برای حفظ اعتماد در فرآیندهای الکترونیکی بسیار مهم است.
7. شفافیت و پاسخگویی:
– اعتماد با شفافیت در تراکنش‌های الکترونیکی تقویت می‌شود و تضمین می‌کند که شرکت‌کنندگان شرایط، شرایط، و نتایج تعاملات دیجیتالی را مشاهده کنند. علاوه بر این، ایجاد پاسخگویی برای اقدامات انجام شده در حوزه دیجیتال اعتماد را در بین ذینفعان تقویت می کند.
8. آموزش و آگاهی کاربر:
– ارتقای آموزش و آگاهی کاربران در مورد بهترین شیوه ها برای تعاملات الکترونیکی ایمن برای پرورش اعتماد ضروری است. این شامل آموزش افراد در مورد کلاهبرداری های فیشینگ، مدیریت رمز عبور ایمن، عادات مرور ایمن، و شناخت تهدیدهای امنیتی بالقوه است.
9. اعتماد به پلتفرم ها و خدمات دیجیتال:
– قابل اعتماد بودن پلتفرم‌های دیجیتال، بازارهای آنلاین، وب‌سایت‌های تجارت الکترونیک و ارائه‌دهندگان خدمات دیجیتال برای تقویت اعتماد در میان کاربران بسیار مهم است. عواملی مانند قابلیت اطمینان، بررسی‌های مشتریان، مکانیسم‌های حل اختلاف و شیوه‌های حفاظت از داده‌ها به ایجاد اعتماد الکترونیکی کمک می‌کنند.
10. بهبود مستمر و سازگاری:
– با توجه به ماهیت در حال تحول تهدیدات و فناوری‌های دیجیتال، حفظ اعتماد الکترونیکی مستلزم بهبود مستمر، سازگاری با چالش‌های امنیتی نوظهور و همگام ماندن با بهترین شیوه‌های صنعت برای تامین امنیت تعاملات الکترونیکی است.
در نتیجه، اعتماد الکترونیکی شامل یک رویکرد چند وجهی برای اطمینان از قابلیت اطمینان، امنیت، حریم خصوصی و رفتار اخلاقی تراکنش‌ها و ارتباطات الکترونیکی است. با پرداختن به امنیت، مدیریت هویت، انطباق، زیرساخت، مدیریت ریسک، شفافیت، آموزش کاربران، قابلیت اعتماد پلت فرم و بهبود مستمر، سازمان ها می توانند اعتماد را در حوزه دیجیتال ایجاد و حفظ کنند.
پرسشنامه اعتماد الکترونیک
پرسشنامه استاندارد اعتماد الکترونیک چاتر و همکاران(2008)
تعریف مفهومی متغیر :
تعریف عملیاتی:
مولفه:3
سوالات:11
تحلیل بر اساس میزان نمره پرسشنامه:
روایی پرسشنامه:
پایایی پرسشنامه:
منبع:
فرمت:word
تعداد صفحات:8
ادبیات و مبانی نظری اعتماد الکترونیک(فصل دوم پایان نامه-ادبیات نظری)
- فرمت فایل:
- قابلیت ویرایش:
- قابلیت پرینت:
- منابع:
- تعداد صفحات: 36 صفحه
