پرسشنامه فراموشی فعال دانش سازمانی (محمودوند ؛1390)

پرسشنامه موانع سازمانی تسهیم دانش

پرسشنامه دانش سازمانی : دانش سازمانی به اطلاعات جمعی، تخصص و بینش های موجود در یک سازمان اشاره دارد که شامل دانش صریح و ضمنی است که برای دستیابی به اهداف استراتژیک، هدایت نوآوری و حفظ مزیت رقابتی استفاده می شود. در اینجا یک مرور کلی از دانش سازمانی و اجزای آن آورده شده است:

‏1. دانش صریح:
‏ – دانش صریح اطلاعات رسمی و مدونی است که به راحتی قابل بیان، مستندسازی و به اشتراک گذاری است. این شامل:
‏ – اسناد و گزارش‌ها: مواد مکتوب، راهنماها، خط‌مشی‌ها، رویه‌ها و یافته‌های پژوهشی که دانش سازمانی را به شکلی ملموس به تصویر می‌کشد.
‏ – پایگاه‌های داده و مخازن: مخازن ساختار یافته از داده‌ها، اطلاعات و دارایی‌های دانش که می‌توانند توسط کارکنان در سراسر سازمان دسترسی داشته باشند و از آنها استفاده کنند.
‏ – مالکیت فکری: ثبت اختراع، علائم تجاری، کپی رایت و سایر دارایی های قانونی محافظت شده که نمایانگر ایده ها و خلاقیت های نوآورانه سازمان است.

‏2. دانش ضمنی:
‏ – دانش ضمنی دانش غیر رسمی و تجربی است که عمیقاً در تجارب، بینش و شهود شخصی ریشه دارد. این شامل:
‏ – تخصص و مهارت: مهارت‌های تخصصی، تخصص و دانشی که افراد درون سازمان دارند و اغلب از طریق سال‌ها تجربه و تمرین توسعه می‌یابند.
‏ – بهترین شیوه ها: قوانین نانوشته، شبکه های غیررسمی و بینش های عملی که تصمیم گیری و حل مسئله را بر اساس تجربیات جمعی هدایت می کند.
‏ – فرهنگ سازمانی: ارزش ها، باورها و هنجارهای مشترکی که رفتارها، روابط و نحوه انجام کار در سازمان را شکل می دهند.

‏3. سیستم های مدیریت دانش:
‏ – مخازن دانش: بسترها و سیستم‌هایی برای جمع‌آوری، سازماندهی و ذخیره دارایی‌های دانش صریح و قابل دسترسی آسان برای کارکنان.
‏ – ابزارهای همکاری: بسترهای ارتباطی و همکاری که به اشتراک گذاری دانش ضمنی، تخصص و بینش را بین تیم ها و افراد تسهیل می کند.
‏ – برنامه های یادگیری و توسعه: ابتکارات آموزشی، برنامه های مربیگری، و فرصت های یادگیری مستمر که هدف آنها انتقال دانش ضمنی و ایجاد تخصص در سازمان است.

‏4. انتقال و به اشتراک گذاری دانش:
‏ – جوامع عملی: گروه ها یا شبکه های غیررسمی در سازمان که در آن کارکنان با تخصص مشابه دانش ضمنی را به اشتراک می گذارند، بهترین شیوه ها را مبادله می کنند و در حل چالش های مشترک با یکدیگر همکاری می کنند.
‏ – مربیگری و مربیگری: روابط رسمی یا غیررسمی که در آن کارکنان باتجربه دانش ضمنی خود را از طریق راهنمایی، بازخورد و تجربیات یادگیری عملی به همکاران کم تجربه خود منتقل می کنند.
‏ – همکاری متقابل: ابتکاراتی که کارکنان بخش‌ها یا حوزه‌های تخصصی مختلف را تشویق می‌کند تا دانش، دیدگاه‌ها و بینش‌های خود را برای هدایت نوآوری و حل مشکلات به اشتراک بگذارند.

‏5. مدیریت سرمایه فکری:
‏ – سرمایه انسانی: مهارت ها، تخصص و دانش جمعی کارکنان که به سرمایه فکری سازمان کمک می کند.
‏ – سرمایه ساختاری: زیرساخت سازمانی، فرآیندها، سیستم ها و مالکیت فکری که از ایجاد، ذخیره و استفاده از دارایی های دانش پشتیبانی می کند.
‏ – سرمایه رابطه ای: روابط خارجی، مشارکت ها و شبکه هایی که به دسترسی سازمان به منابع ارزشمند دانش و فرصت های مشارکتی کمک می کند.

‏6. تصمیم گیری مبتنی بر دانش:
‏ – بینش های مبتنی بر داده: استفاده از تجزیه و تحلیل داده ها و هوش تجاری برای استخراج بینش های عملی از دارایی های دانش سازمانی برای تصمیم گیری آگاهانه.
‏ – قضاوت تخصصی: استفاده از دانش ضمنی و تخصص افراد کلیدی در سازمان برای اطلاع رسانی تصمیمات استراتژیک و تلاش های حل مسئله.

‏7. بهبود مستمر و نوآوری:
‏ – ایجاد دانش: تشویق کارکنان به تولید ایده‌ها، بینش‌ها و راه‌حل‌های جدید از طریق آزمایش، تحقیق و همکاری متقابل.
‏ – فرهنگ نوآوری: پرورش محیطی که به خلاقیت، ریسک پذیری و یادگیری از شکست ها به عنوان اجزای اساسی ایجاد دانش و نوآوری سازمانی ارزش می دهد.

‏در نتیجه، دانش سازمانی شامل دارایی های دانش صریح و ضمنی، سیستم های مدیریت دانش، مکانیسم های انتقال دانش، استراتژی های مدیریت سرمایه فکری، فرآیندهای تصمیم گیری مبتنی بر دانش و فرهنگ بهبود مستمر و نوآوری است. به کارگیری مؤثر دانش سازمانی، سازمان ها را قادر می سازد تا از خرد جمعی خود استفاده کنند، بهبود عملکرد را پیش ببرند، نوآوری را تقویت کنند و با پویایی های بازار در حال تغییر سازگار شوند.

پرسشنامه دانش سازمانی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *