Despite the growing research on the influence of entrepreneurs’ improvisational behavior on organizational outcomes, there is limited understanding of the specific firm-level and institutional conditions under which entrepreneurs’ improvisational behavior can effectively drive the success of new ventures. This paper contributes to filling this gap by investigating the moderating effects of financial resource capability and institutional support on the relationship between entrepreneurs’ improvisational behavior and new venture performance. The study’s theoretical model is validated by employing confirmatory factor analysis and hierarchical regression on primary data obtained from 395 new ventures in Ghana. The results reveal a significant positive moderating effect of financial resource capability on the relationship between entrepreneurs’ improvisational and new venture performance. In addition, the findings show that the effectiveness of improvisation behavior in driving a firm’s success depends on the level of institutional support. Implications for research and practice are discussed.

نمونه ترجمه مقاله:

شواهد علمی نشان می دهد که تجمع دانش در مورد رفتار بدویانه و نتایج سازمانی آن قابل توجه بوده است (به عنوان مثال Baker & Nelson، 2005؛ Crossan & Sorrenti؛ 1997؛ Hmieleski & Corbett؛ 2006؛ Hmieleski؛ Corbett & Baron؛ 2013؛ Mullins & Komisar؛ 2009؛ Vera & Crosson؛ 2005؛ Weick، 2001). رفتار بداهه به طور کلی به عنوان توانایی کارآفرینان برای ایجاد و اجرای برنامه های جدید استراتژیک (به مثابه بداهه سازی) درک می شود. اگر چه این امر به عنوان توانایی کارآفرینانه (مثلا Hmieleski & Corbett، 2008) در نظر گرفته می شود، اما رفتار بداهه همواره منجر به نتایج مثبت سازمانی نمی شود (Crossan، Cunha، Vera & Da Cunha، 2005؛ Vera & Crosson، 2005). در عوض، احتمال رفتارهای بداهه آمیز کارآفرینان احتمالا به چند عامل مشروط بستگی دارد.

ادبیات کارآفرینی نشان می دهد که شرایط شرکت و چارچوب های سازمانی که تحت عنوان رفتار بداهه کارآفرینان مربوط به عملکرد شرکت های جدید است، مورد کاوش قرار نگرفته است. در نتیجه، این مقاله این دو راه بالقوه را بررسی می کند که در آن، قدرت پدیده بداهه سازی موفقیتهای سرمایه گذاری جدید را به وجود می آورد. ابتدا، علیرغم افزایش رو به رشد علاقه به نقش منابع موجود در کارآفرینی (به عنوان مثال Barney، 1991؛ Makadok، 2001)، روش های بالقوه ای که توانایی منابع مالی شرکت با دیگر عوامل پیش بینی کننده برجسته ارتباط دارد برای بهبود عملکرد شرکت ها مورد بررسی قرار نگرفته است. این مطالعه به بسته شدن این شکاف کمک می کند با بررسی اینکه آیا توانایی منابع مالی شرکت محدود است یا افزایش مزایای عملکردی است که از رفتار بداهه کارآفرینان حاصل می شود. منطق اصلی این تحقیق این است که افزایش در ادراک افراد در دسترس بودن منابع، آنها را مبتلا به بداهه گرایی می کند (Banin، و همکاران 2016). بر طبق ادبیات در تنظیمات سازمانی، محدودیت منابع باعث می شود تا مدیران برتر به برنامه ریزی برسند و تنها کمی از آنها بی تفاوت باشند (Covin، Slevin، & Schultz، 1997). دیدگاه کلی در ادبیات نشان می دهد که دسترسی به منابع برای رفتار کارآفرینی بسیار مهم است.