OBJECTIVE:

The aim of the present study was to evaluate factors associated with happiness in a sample of Brazilian older adults.

METHODS:

A study was conducted with 263 elderly people in the area of coverage of a family health unit located in the state of São Paulo, Brazil. The Subjective Happiness Scale was used to measure happiness, the final score of which determined one of three outcomes: not happy, intermediate, and happy. Disability, sociodemographic characteristics, and psychological, cognitive, and physical factors were considered for the multinomial logistic regression analysis.

RESULTS:

Statistically significant differences were found among the three groups regarding satisfaction with life, disability, social phobia, anxiety, depression, and frailty (p≤0.05). In the multinomial regression analysis, being “not happy” was significantly associated with satisfaction with life (RRR: 0.53), depression (RRR: 1.46), social phobia (RRR: 1.24), and age (RRR: 1.06).

CONCLUSION:

The present findings indicate that psychological factors and age influence the levels of happiness in older adults living in the community. Furthermore, better screening, diagnosis, and treatment of mental health disorders could increase the feeling of happiness among older adults.

نمونه ترجمه مقاله:دانلود ترجمه مقاله خوشحالی

1. معرفی

خوشبختی این است که فردی جنبه های مختلف زندگی را در نظر می گیرد و می تواند به عنوان بیان ذهنی رفاه شخصی تعریف شود که شامل ارزیابی وضعیت عاطفی خودش و رضایت از زندگی است (Diener، 2006؛ Lyubomirsky & Lepper، 1999؛ Veenhoven، 2008 ) در سال های اخیر، خوشبختی موضوع تعداد زیادی از مطالعات بوده است (Lobos، Lapo & Schnettler، 2016). سطح شادی به نظر یکی از شاخصه های مهم رفاه ذهنی است (Diener، 2006) و تأثیرات قابل توجهی بر سلامت جسمی و روحی دارد (Sumngern، Azeredo، Subgranon، Sungvorawongphana، & Matos، 2010) می تواند در دستیابی به یک روش سالم تر از زندگی (Baruth et al.، 2011) و افزایش طول عمر کمک کند (Sadler، Miller، Christensen، & McGue، 2011).

علیرغم افزایش علاقه، خوشبختی و عوامل مرتبط با آن در افراد سالخورده در کشورهای کم درآمد و متوسط ​​مانند برزیل (لیما، باروس و آلوز، 2012) به ندرت مورد مطالعه قرار گرفته اند. در کشورهای با درآمد بالا، خوشبختی نشانگر مهم پیری موفق است (Sumngern et al.، 2010)، زیرا عوامل مرتبط با سطوح پایین تر خوشبختی بیشتر در میان افراد مسن یافت می شود (Godoy-Izquierdo، Lara Moreno، Vázquez Pérez، Araque Serrano، & Godoy García، 2013). در واقع، سن عامل مهمی است که باید در نظر گرفت زیرا سطوح خوشبختی با پیشرفت در سن کاهش می یابد (Baird، Lucas & Donnellan، 2010؛ Godoy-Izquierdo et al.، 2013؛ Mroczek & Spiro، 2005)، اگرچه برخی از مطالعات نکاتی در جهت مخالف و یا حتی یک منحنی U معکوس را نشان می دهند. (Lobos و همکاران، 2016). سلامت یکی دیگر از عوامل تعیین کننده شادی است (لوبوس و همکاران، 2016). تعداد بیشتری از بیماری های مزمن می تواند محدودیت های جسمی و روحی را تحمیل کند، تأثیر منفی بر توانایی انجام فعالیت های زندگی روزمره و کاهش سطح خوشبختی داشته باشند (Pawlowski، Downward & Rasciute، 2011؛ ​​Windsor & Anstey، 2010).

یک شبکه حمایت اجتماعی مناسب و داشتن یک رابطه پایدار می تواند موجب تضعیف کاهش شادی در میان افراد مسن شود (Windsor & Anstey، 2010؛ Patrick، Cottrell & Barnes، 2001؛ Portela & Neira، 2012؛ Lai، Leung، Kwong، & Lee ، 2014؛ Lelkes، 2008). وضعیت اقتصادی فرد یکی دیگر از جنبه های مهم شادی در این جمعیت است (Sumngern et al.، 2010؛ Hirosaki et al.، 2011) زیرا فشار اقتصادی می تواند منجر به افزایش 4.3 برابری در اعداد بیانگر احساس ناراحتی شود (Ergin & Mandiracioglu، 2015).

مطالعات اندکی که بر روی عوامل مرتبط با خوشبختی در برزیل صورت گرفته است ارتباطات قوی بین سطوح بالاتری از خوشبختی و بسامد پایین بیماری های مزمن و همچنین سطح بالاتری از رضایت از زندگی در بزرگسالان را نشان داده اند (Barata، de MCS Ribeiro & Cassanti، 2011؛ ​​Rodrigues و سیلوا، 2010) علاوه بر این، نشان داده شده شادی با افزایش سن و محدودیت های عملکردی در میان سالمندان (لیما، بلون و باروس، 2016) کاهش می یابد.