روش‌ها

     مجموعه‌ای مشتمل بر 1055 استخراج آب مروارید برای شرایط پیش از جراحی، تکنیک جراحی، عوارض در طول عمل و دوره‌ی پس از عمل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. این تحقیق بعنوان یک مطالعه‌ی در حال اجرا و آینده نگر صورت گرفت و وضعیت هر بیمار از زمان مشاهده تا زمان حال دنبال شده است. تمام مراحل عمل جراحی با روش فاکوامولسیفیکاسیون توسط یک جراح صورت گرفت و بجز تبدیل هفت کانورژن به یک برش بزرگ، تمام موارد بعد از 48 مورد اول بصورت متوالی و انتخاب نشده بودند. تمام بیمارانی که برای استخراج آب مروارید حضور یافتند با یک روش جراحی شدند. سن بیماران در طیف 2 تا 96 سال با میانگین سنی 66 سال بود. میانگین پیگیری پس از عمل 3/2 سال با طیفی از حداقل 6 ماه تا حداکثر 5 و 6 ماه بود. پیگیری‌ها بصورت شخصی توسط جراح صورت می‌گرفت و در 1/97% از موارد حاصل شد.

     تکنیک مورد استفاده شامل امولسیفیکاسیون کامل هسته در اطاقک خلفی با حذف کامل کل قشر و پاکسازی کپسول خلفی بود. هرچه تجربه‌ی جراح در این عمل بیشتر شد، تعداد بیشتری از کپسول‌ها دست نخورده باقی ماندند، مگر کپسول‌هایی که ناخواسته شکستند. دیسکسیون پس از عمل برای یک کپسول مه مانند در صورت دقت بینایی 30/20 یا بهتر صورت نمی‌گرفت؛ و در صورت نیاز، در اسلیت لمپ بعنوان یک عمل سرپایی صورت می‌گرفت. ایمپلنت‌های لنز داخل چشمی نیز بخشی از روش در 199 از موارد بود (18%).

     تمام عوارض مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند، البته در این مقاله فقط نتایج CME ارائه شده است. انجام آنژیوگرافی فلوروسین روتین برای تمام بیماران از نظر فنی و اقتصادی امکان‌پذیر نبود؛ در هر زمانی که دقت بینایی بدون دلیل آشکار 30/20 یا بهتر نبود یا هرگاه ماکولا غیرطبیعی بنظر میرسید بجز مورد تخریب ماکولای بسیار خشک، CME به عنوان یک احتمال دیده می‌شد. در مرحله‌ی بعدی بروز CME با انجام مطالعات فلوروسین تایید یا رد شد و نتایج با همکاران بخش شبکیه تجزیه و تحلیل شد. بنابراین این مطالعه CME بالینی یا ادم را ارائه می‌دهد که بصورت بالینی دقت بینایی یا ظهور ماکولا را تحت تاثیر قرار داده باشد.