OBJECTIVES:

The main purpose of the article is to raise awareness among all the involved stakeholders about the risks and legal implications connected to the development and use of modern telemedicine systems. Particular focus is given to the class of “active” telemedicine systems, that imply a real-world, non-mediated, interaction with the final user. A secondary objective is to give an overview of the European legal framework that applies to these systems, in the effort to avoid defensive medicine practices and fears, which might be a barrier to their broader adoption.

METHODS:

We leverage on the experience gained during two international telemedicine projects, namely MobiGuide (pilot studies conducted in Spain and Italy) and AP@home (clinical trials enrolled patients in Italy, France, the Netherlands, United Kingdom, Austria and Germany), whose development our group has significantly contributed to in the last 4 years, to create a map of the potential criticalities of active telemedicine systems and comment upon the legal framework that applies to them. Two workshops have been organized in December 2015 and March 2016 where the topic has been discussed in round tables with system developers, researchers, physicians, nurses, legal experts, healthcare economists and administrators.

RESULTS:

We identified 8 features that generate relevant risks from our example use cases. These features generalize to a broad set of telemedicine applications, and suggest insights on possible risk mitigation strategies. We also discuss the relevant European legal framework that regulate this class of systems, providing pointers to specific norms and highlighting possible liability profiles for involved stakeholders.

CONCLUSIONS:

Patients are more and more willing to adopt telemedicine systems to improve home care and day-by-day self-management. An essential step towards a broader adoption of these systems consists in increasing their compliance with existing regulations and better defining responsibilities for all the involved stakeholders.

نمونه ترجمه مقاله:دانلود ترجمه مقاله پزشکی راه دور

1- مقدمه

در طول سال­ها، تعدادی تعریف مختلف در خصوص پزشکی راه دور ارائه شده است [1]، اما تقریباً همه آنها عناصر کلیدی مشخص شده توسط انجمن پزشکی راه دور آمریکا را به اشتراک می­گذارند: پرشکی راه دور، استفاده از اطلاعات پزشکی مبادله شده از یک سایت به دیگری از طریق ارتباطات الکترونیکی در جهت بهبود وضعیت سلامتی بالینی بیمار است [2]. این تعریف گسترده بر تبادل نوع خاصی از اطلاعات (مرتبط با بهداشت و سلامتی)، بر وسایل ارتباطاتی مورد استفاده (الکترونیکی)، و هدف کلی (بهبود وضعیت سلامتی) متمرکز است، و بیشتر بر جزئیات فنی متمرکز نیست. در نتیجه، برنامه ­های کاربردی پزشکی راه دور، از نظر اهداف مشخص و پیاده­سازی بسیار متنوع هستند. نوریس [3]، 4 حوزه اصلی را مشخص کرد، که در آنها بر تعدادی از برنامه­های کاربردی پزشکی راه دور تمرکز شده است. اینها عبارتند از مشاوره راه دور، آموزش راه دور، جراحی راه دور و نظارت راه دور است. با این حال، در سال­های اخیر، سیستم­های نظارت راه دور فراتر از قابلیت­های ساده نظارت از راه دور تکامل یافتند، که تعاملات فعال و بدون واسطه با بیماران را امکانپذیر می­سازد. ما در ادامه این مقاله به این سیستم­ها به عنوان سیستم­های پزشکی راه دور “فعال” اشاره خواهیم کرد. ممکن است بعضی از سیستم­ها، بعد از راه­اندازی و تنظیم صحیح آنها توسط پزشکان، انجام اقداماتی در پاسخ به رویدادهای خاص را به بیماران توصیه کنند (به عنوان مثال، در صورتی که علامت خاصی را تجربه می­کنید، داروی خاصی را انتخاب کنید)، در حالی که بقیه اتوماسیون را فراتر پیش برده، و کنترل حلقه بسته متغیر بالینی را برای حفظ آن در محدوده امن پیاده­سازی می­کنند (به عنوان مثال، گلوکز خون برای بیماران دیابتی، با استفاده از انسولین کنترل شد). به استثنای جراحی راه دور، که بلافاصله نگرانی­های اخلاقی و قانونی را به دلیل اتصال دقیق آن با روش­های جراحی پرمخاطره مطرح کرد [4، 5]، این نسل جدید سیستم­های پزشکی راه دور فعال شامل سیستم­هایی است که بیش از بقیه سیستم­ها، چالش­های مربوط به مسئولیت و مسائل قانونی را به دلیل ریسک­های مرتبط با توسعه و کاربرد آنها مطرح می­کنند.