دانلود ترجمه مقاله اثر آنتی لیستریا لاکتوباسیلوس برویس MF179529 گاو – ۲۰۱۹ BMC:یستریا مونوسیتوژنز یک خطر عمومی در سطح جهانی است و به دلیل مصرف مواد غذایی آلوده ایجاد می شود. مطالعه حاضر برای درک تاثیر لاکتوباسیلوس برویس MF179529 در مقابل لیستریا مورد نیاز در موش ها انجام شده است. لیستریا مونوسیتوژنز ATCC 19115 به عنوان یک مدل از عفونت باکتریایی در موش‌ها انتخاب شد. اولین مانع در این مطالعه ایجاد عفونت LM ATCC ۳۵۲۱۸ در موش‌ها بود.

مقاله انگلیسی+ترجمه فارسی

فهرست مطالب

چکیده

سوابق

مواد و روش ها

سویه باکتریایی و شرایط کشت

آماده‌سازی ماده تلقیحی

حیوانات

تعیین مقدار لیستریا (مطالعه آزمایشی)

تاثیر و ایمنی درون جانداری لاکتوباسیلوس برویس

بررسی سلامت عمومی (GHS)

دما، وزن بدن و جذب خوراک

اندازه‌گیری‌ها

میزان لیستریا مونوسیتوژنز در اندام های مختلف

ترکیب باکتری روده

بررسی خون شناسی و سرم شناسی

بررسی آماری

نتایج

بررسی

نتیجه‌گیری

علائم اختصاری

منابع

چکیده

پیشینه: لیستریا مونوسیتوژنز یک عامل بیماری زا غذایی است که باعث شیوع بیماری لیستریا و مرگ و میر بالا در انسان به ویژه در افراد مسن می‌شود. زنان باردار بیشتر در معرض ابتلا به عفونت cytogenes هستند که منجر به سقط‌جنین می‌شود. در مطالعه حاضر، فعالیت ضد لیستریا لاکتوباسیلوس برویس LBMF179529، سویه باکتریایی پروبیوتیک، در جانور شناسی موشی مورد بررسی قرار گرفت.
روش‌ها : ابتدا یک مطالعه آزمایشی برای تعیین مقدار لیستریا مونوسیتوژنز مورد نیاز برای ایجاد علائم بیماری لاکتوباسیلوس انجام شد. در آزمایش اصلی، موش‌ها به ۴ گروه تقسیم شدند. گروه اول کنترل منفی، گروه دوم در معرض لیستریا مونوسیتوژنز به عنوان گروه کنترل مثبت بیان شد. گروه سوم فقط با لاکتوباسیلوس برویس تغذیه شد در حالی که گروه چهارم ۳ روز قبل از عفونت لیستریا مونوسیتوژنز، لاکتوباسیلوس برویس را دریافت کرد. حجم ۲۰۰ میکرولیتر از لیستریا مونوسیتوژنز ATCC 19115 و لاکتوباسیلوس برویس MF179529 مشابه با چگالی سلولی CFU 109میلی‌لیتر به گروه‌های مربوطه از طریق مسیر داخل مغزی داده شدند. جریان عفونت به مدت ۷ روز از جمله بررسی سلامت عمومی، پخش لیستریا در اندام ها، بار باکتریایی در روده و بیوشیمی خون در روزهای سوم، پنجم و هفتم پس از عفونت (dpi)ثبت شد.
نتایج: لیستریا آزمایشگاهی توسط cfu ۱۰۹ میلی‌لیتری مونوسیتوژنز به موش‌ها اعمال شد. حیوانات گروه چهارم علائم کوچکی از عفونت را به نمایش دادند. فرآورده برویس منجر به کاهش عمده مقدار و پخش مونوسیتوژنز در کبد، طحال و روده شد. مصرف ۱۷۹۵۲۹ برویس منجر به افزایش قابل‌توجه تعداد باکتری اسید لاکتیک و کاهش تعداد کل کلنی ها، تعداد باکتری غیر هوازی و جمعیت کلیفرم در روده شد. علاوه بر این، تعداد زیادی از حیواناتی که تحت درمان قرار گرفتند، مشابه گروه کنترل منفی هستند، در حالی که گروه کنترل مثبت تعداد بالاتری را نمایش می‌دهند. ارزیابی ایمنی برویس با نظارت بر سلامت عمومی، خون شناسی و عوامل سرم شناسی برویس در گروه کنترل منفی (گروه۳ و۱) انجام شد. تفاوت قابل‌توجهی در جذب خوراک، دمای بدن، وزن بدن و تصویر خون را می توان در فرآورده برویس و گروه‌های کنترل تشخیص داد.
نتیجه‌گیری: نتایج ما نقش بهبودی برویس در عفونت مونوسیتوژنز را نشان می‌دهد و بیان شده که از برویس می‌تواند برای پیشگیری استفاده کرد.

Abstract

Background: Listeria monocytogenes is an opportunistic foodborne pathogen that causes human Listeriosis and high mortality particularly in immunocompromised individuals. Pregnant women are more prone to L. monocytogenes infection resulting in abortions. In the present study, antilisterial activity of Lactobacillus brevis (LB) MF179529, a probiotic bacterial strain, was investigated in a murine model.
Methods: Initially a pilot study was conducted to determine the dose of L. monocytogenes required to cause symptomatic listeriosis. In the main trial, mice were divided into 4 groups. Group I was kept as negative control, group II was exposed to L. monocytogenes and maintained as positive control. Group III was fed with L. brevis only, while group IV received L. brevis for 3 days prior to L. monocytogenes infection. A volume of 200 μl of L. monocytogenes ATCC 19115 and L. brevis MF179529 bacterial suspension corresponding to cell density of 109 CFU/ml were given to respective groups by intragastric route. Progress of infection was monitored for 7 days including general health scoring, listeria dispersion in organs, bacterial load in intestine and blood biochemistry were recorded on 3rd, 5th and 7th days post infection (dpi).
Results: Clinical listeriosis was induced by 109 CFU/ml of L. monocytogenes ATCC 19115 in mice. Animals of group IV displayed minor signs of infection. L. brevis supplementation resulted in significant reduction in dispersion and propagation of L. monocytogenes in liver, spleen and intestine. L. brevis MF179529 consumption led to a significant elevation of number of lactic acid bacteria and reduction of total plate count, anaerobic count and coliform population in intestine. Moreover, total leukocyte and neutrophil counts of treated animals were similar to the negative control while positive control group displayed higher number. Safety evaluation of L. brevis was performed by monitoring general health, hematological and serological parameters of L. brevis fed and negative control group (group III and I). No significant difference in feed intake, body temperature, body weight and blood picture could be detected in L. brevis supplemented and control groups.
Conclusion: Our results indicate ameliorative role of L. brevis in L. monocytogenes infection and suggest that L. brevis could be used for prophylactic measure.

نمونه ترجمه مقاله:

سوابق

میکروب‌های بیماری زا به دلیل نقششان در مشکلات سلامتی و فساد غذایی، دارای اهمیت هستند. لیستریا مونوسیتوژنز (Lm)، یک عامل بیماری زا داخلی درون سلولی است که عامل مسبب لیستریا، سقط‌جنین،  بیماری دستگاه گوارش، meningoencephalits و عفونت خون است[1]. افراد دارای نقص ایمنی، زنان باردار و جنین ها بیشتر در معرض خطر لیستریا هستند[2].  فرو بردن مواد غذایی آلوده به LM، به انتقال عوامل بیماری زا از حفره های روده به اندام‌های مختلف منجر می‌گردد[3]. لیستریا یک مشکل سلامت عمومی خطرناک است و منجر به مرگ و میر ۲۰ تا ۳۰ درصدی می‌شود[4].

پروبیوتیک ها زمانی که به مقدار کافی برای سلامت میزبان استفاده شود، با عنوان موجودات غیر بیماری زا ریز گرد، تعریف می‌شوند[5]. نقش مهمی در تعادل میکروبی در دستگاه گوارش میزبان با افزایش رشد میکروب‌های مفید دارند و همچنین واکنش‌های ایمنی را نیز تنظیم می‌کنند[6]. بیشتر پروبیوتیک ها به گروهی از باکتری های اسید لاکتیک (LAB) تعلق دارند که از بین آن‌ها اسید لاکتیک و بیفیدوباکتریوم از لحاظ تجاری مورد استفاده قرار می گیرد[7, 8].

سویه پروبیوتیک ها از راهکار های مختلفی برای مبارزه با عفونت ها استفاده می‌کنند، که عبارتند از: تولید مواد بازدارنده، مسدود کردن مکان های چسبنده در سطح روده، جابجایی عوامل بهم پیوسته بیماری زا، رقابت برای مواد مغذی و برانگیختن ایمنی مخاطی و بدنی[9]. عامل مخالف و متراکم بین سویه های پروبیوتیک در برابر عوامل بیماری زای خاص، موروثی است. از عوامل بیماری زا به طور مجزا و یا در ترکیبات استفاده می‌شوند، اما گفته می‌شود که ترکیبات سویه های  عوامل بیماری زا موثرتر هستند[11]. پروبیوتیک ها توسط متخصصین