دانلود ترجمه مقاله مقایسه‌ فعالیت آنتی ‌باکتریایی با پانسمان های زخم ضد‌میکروبی – الزویر ۲۰۱۹:به نظر می‌رسد پانسمان‌های پلیمری کامپوزیتی حاوی استرپتومایسین و دیکلوفناک اثر مهاری بالاتری را در برابر سه استرین باکتریایی در مقایسه با پانسمان‌های تجاری حاوی نقره نشان دادند. استرپتومایسین می‌تواند به کاهش آلودگی از طریق فعالیت‌های ضدمیکروبی و بالقوه به صورت سینرژیک با دیکلوفناک کمک کند، در حالیکه همچنین دیکلوفناک می‌تواند به دلیل فعالیت ضدالتهابی به کاهش تورم و درد مربوط به صدمه‌ کمک نماید. با این حال، این موارد نیازمند بررسی بیشتر در کشت‌های سلولی در محیط in vitro (برای زنده ماندن سلول و مهاجرت/تکثر سلولی) و در محیط in vivo جانوری هستند.

دانلود ترجمه مقاله مقایسه‌ فعالیت آنتی ‌باکتریایی با پانسمان های زخم ضد‌میکروبی

مقاله انگلیسی+ترجمه فارسی

فهرست مطالب

چکیده
۱- مقدمه
۲- روش ها
۲-۱- مواد
۲-۲- تهیه پانسمان های پلیمری کامپوزیتی
۲-۳- آماده سازی نمونه های باکتریایی
۲-۴- حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) استرپتومایسین و دیکلوفناک
۲-۵- فعالیت ضد باکتریایی فیلم های ضد میکروبی، ویفرها، و پانسمان های تجاری نقره
۲-۶ آنالیز آماری
۳-نتایج
۳-۱-حداقل غلظت مهارکنندگی استرپتومایسین و دیکلوفناک
۳-۲-فعالیت ضدمیکروبی استرپتومایسین خالص و شاهد دیکلوفناک
۳-۳- فعالیت ضدباکتریایی فیلم های پلی اوکس-کاراژینان (۱۰۵*۲ کلنی بر میلی‌لیتر)
۳-۴- فعالیت ضدباکتریایی فیلم‌های پلی اوکس-سدیم آلژینات ( ۱۰۵*۲ کلنی بر میلی‌لیتر)
۳-۵- فعالیت ضدباکتریایی ویفرهای پلی اوکس-کاراژینان و پلی اوکس-سدیم آلژینات ( ۱۰۵*۲ کلنی بر میلی‌لیتر)
۳-۶- اثر ضدمیکروبی پانسمان های تجاری زخم ( ۱۰۵*۲ کلنی بر میلی‌لیتر)
۴- بحث
۵-نتیجه‌گیری
منابع

چکیده

زخم‌های آلوده‌ی مزمن به آهستگی بهبود پیدا می‌کنند و نشان‌دهنده‌ی التهاب طولانی‌مدت، تشکیل بیوفیلم، مقاومت باکتریایی، ترشحات التهابی زیاد و فعالیت ضدمیکروبی ناکارآمد است. پانسمان‌های کامپوزیتی (فیلم‌ها و ویفرها) شامل پلی‌اوکس/کاراژینان (POL-CAR) و پلی‌اوکس/سدیم آلژینات (POL-SA)، حاوی دیکلوفناک (DLF) و استرپتومایسین (STP) فرموله شده و برای مقایسه‌ی فعالیت ضدمیکروبی علیه ۱۰۵*۲ سی اف یو بر میلی‌لیتر از اشریشیا کلی، سودوموناس آئروژینوزا و استافیلوکوکوس اورئوس که زخم‌های مزمن را نشان می‌دهند با پانسمان‌های نقره‌ی موجود در بازار استفاده شدند. حداقل غلظت مهاری (MIC) بیشترین مقدار را برای دیکلوفناک نسبت به استرپتومایسین به دلیل فعالیت ضدباکتریایی غیرمرسوم دیکلوفناک نشان داد. پانسمان‌های دیکلوفناک و استرپتومایسین بیشترین اثر را در برابر اشریشیا کلی، سودوموناس آئروژینوزا و استافیلوکوک اورئوس داشتند. پانسمان پلی‌اوکس-سدیم آلژینات بیشترین اثر را بر علیه این سه باکتری نسبت به پانسمان پلی‌اوکس-کاراژینان داشت، در حالیکه پانسمان‌های دیکلوفناک و استرپتومایسین فعالیت ضدباکتریایی قویتری نسبت به پانسمان‌های برپایه‌ی نقره نشان دادند. فیلم‌ها اثر ضدباکتریایی بیشتری نسبت به دو ویفر و پانسمان‌های نقره داشتند. دیکلوفناک و استرپتومایسین می‌توانند نه تنها به طور سینرژیک برای کشتن باکتری‌ها اقدام نمایند بلکه از تشکیل بیوفیلم و مقاومت آنها در مقایسه با پانسمان‌های نقره نیز ممانعت می‌کنند، ضمن اینکه التهاب مزمن مربوط به آلودگی را کاهش می‌دهند.

Abstract

Infected chronic wounds heal slowly, exhibiting prolonged inflammation, biofilm formation, bacterial resistance, high exudate and ineffectiveness of systemic antimicrobials. Composite dressings (films and wafers) comprising polyox/carrageenan (POL-CAR) and polyox/sodium alginate (POL-SA), loaded with diclofenac (DLF) and streptomycin (STP) were formulated and tested for antibacterial activity against 2 × ۱۰۵ CFU/mL of Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa and Staphylococcus aureus representing infected chronic wounds and compared with marketed silver dressings. Minimum inhibitory concentration (MIC) showed higher values for DLF than STP due to non-conventional antibacterial activity of DLF. The DLF and STP loaded dressings were highly effective against E. coli, P. aeruginosa and S. aureus. POL-SA dressings were more effective against the three types of bacteria compared to POL-CAR formulations, while the DLF and STP loaded dressings showed greater antibacterial activity than the silver-based dressings. The films, showed greater antibacterial efficacy than both wafers and silver dressings. STP and DLF can act synergistically not only to kill the bacteria but also prevent their resistance and biofilm formation compared to silver dressings, while reducing chronic inflammation associated with infection.

نمونه ترجمه مقاله:

زخم یه وقفه در نقش دفاعی پوست علیه عوامل محیطی خطرناک است(1). جراحت زخم را بهبود می‌یابد که شامل مراحل مشخص (هومئوستاز، التهاب، تکثیر، مهاجرت و بلوغ) می‌باشد که وقایع بیوشیمیایی و مولکولی را برای ترمیم بافت به صورت متوالی موجب می‌شود(2). با این حال، زخم‌ها می‌توانند توسط میکروارگانیسم‌ها آلوده شوند، خصوصا در طی مرحله‌ی تکثیر موجب آلودگی می‌گردند. عفونت مزمن موجب التیام زخم و تکرار چرخه‌ی التهابی درنتیجه زخم‌های مزمن می‌شود(3و4). پیشگیری و کنترل آلودگی به عنوان اهداف ضروری مدیریت زخم شناخته شده‌اند(5). مدیریت موثر نیازمند کاهش آلودگی میکروبی بیرونی، دبریدمان(پاکسازی زخم)، استفاده از پانسمان‌های مناسب و تجویز داروهای ضدمیکروبی موضعی و سیستمیک است(6). داروهای موضعی مثل ید پوویدون و اسید کلروهگزیدین معمولا استفاده می‌شوند، اگرچه در حال حاضر استفاده از آنها محدود به تمیزکردن زخم و سواب‌ها قبل از برش‌های جراحی است(1). با این حال، آنتی‌بیوتیک‌ها ویژگی‌های زیادی در برابر آلودگی و نهایتا بهبود التیام زخم در مقدار کم دارند(1و7). پانسمان‌های تجاری مختلفی بوجود آمده‌اند که نقره را برای جلوگیری از آلودگی زخم در محیط آزمایشگاه(8) و داخل بدن(9) رها می‌کنند. ظهور مقاومت میکروبی موجب نیاز به درمان‌های موثر بیشتر برای زخم‌های عفونی شده است(1). علاوه بر این، درمان آنتی‌بیوتیکی سیستمیک در زخم‌های مزمن مثل زخم پای دیابتی به علت گردش خون ضعیف در اندام‌های دیابتی، مشکل است(6).

همچنین عفونت مزمن زخم موجب درد، بیرون‌زدگی بیش از حد و ناراحتی بیمار شده و منبع اصلی عفونت به‌خصوص گونه‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک است. برای مثال، سوختگی‌ها محیط سرشار از پروتئین و مطلوب را برای کلنی‌سازی میکروبی فراهم می‌نماید(10). اکثر زخم‌های آلوده دارای استافیلوکوک اورئوس، سودوموناس آئروژینوزا، استرپتوکوک‌ها و اشریشیا کلی هستند. استافیلوکوک اورئوس به علت توانایی مقاومت در برابر خط اول آنتی‌بیوتیک‌ها، یک میکروارگانیسم چالش‌برانگیز در زخم‌های عفونی (6) محسوب می‌شود.