Abstract

Examples of crises involving multinationals can be found in the media around the world on a regular basis. Despite the importance of this topic, the state of the literature in the area of global crisis management has yet to be explored. Incorporating a commonly used three-stage approach describing crisis management as involving three phases – the pre-crisis phase (prevention and preparation), the crisis phase (response), and the post-crisis phase (learning and revision) – we briefly review the literature in global crisis management. We then introduce three special issue articles. Finally, we suggest future areas for research on the topic of global crisis management.

نمونه ترجمه مقاله:

۱. مقدمه

همانطور که ما در نیازمان به مقالات برای این موضوع خاص در مورد مدیریت بحران جهانی ذکر نمودیم، نمونه هایی از بحران هایی که شرکت های چند ملیتی را درگیر می نمایند، می تواند در رسانه های سراسر جهان به طور مرتب یافت شود. نمونه هایی از بحران های با مشخصه بالا که شرکت های چند ملیتی را درگیر نموده اند شامل این موارد هستند: گزارشات دستکاری در کیفیت فلز شرکت کوبه استیل ژاپن، ناپدید شدن پرواز ۳۷۰ هواپیمایی مالزی، نشت نفت در خلیج مکزیک توسط کمپانی بی پی، تسریع ناگهانی در روند خودروهای تویوتا و بیمار شدن وخیم افراد پس از مصرف ویوکس، یک داروی تجویزی تولید شده شرکت چند ملیتی آمریکایی مرک. بحران‌ های بین المللی تنها زمانی افزایش خواهند یافت که سازمانها زنجیره‌ های تامین طولانی ایجاد کنند و به دنبال توسعه بازارهای جدید فراتر از مرزهای خود باشند. هزاران تامین کننده در زنجیره تامین نایک یا چگونگی گسترش استارباکس به آسیا را در نظر بگیرید. مسائل مهم بسیاری برای صاحب نظران و متخصصان مربوط به مدیریت بحران جهانی وجود دارد. برای مثال، این که آیا ذینفعان در کشورهای مختلف به یک بحران و استراتژی‌ های پاسخ بحران واکنش متفاوتی نشان می ‌دهند؟ اگر بله، چگونه یک شرکت چند ملیتی به یک بحران در بازارهای مختلف خودش پاسخ می دهد؟ شرکت فولکس ‌واگن با بحران انتشار آلایندگی هایش با همین مسئله مواجه است.

مدیریت بحران به عنوان “مجموعه ‌ای از عوامل طراحی شده برای مقابله با بحران ‌ها و کاستن خسارات واقعی وارد آمده از یک بحران” تعریف می‌ شود (کومبس، ۲۰۱۵). با استنباط از متون پژوهشی در زمینه آمادگی اظطراری، مدیریت بحران چهار عامل مرتبط به هم را شامل می شود: پیشگیری، آماده ‌سازی، پاسخ و بازبینی (کومبس، ۲۰۱۵). این عوامل در یک رویکرد سه مرحله ای معمول مورد استفاده برای توصیف مدیریت بحران گنجانده شده اند که شامل سه مرحله یا فاز است. فاز قبل از بحران (پیشگیری و آماده سازی)، فاز بحران (پاسخ یا واکنش) و فاز پس از بحران (یادگیری و بازنگری).

اخیرا مروری بر متون مربوط به بحران ‌های آسیب محصول توسط کلیرن و همکاران (۲۰۱۷) انجام پذیرفت، و نویسندگان بر نیاز به درک بهتر بحران های آسیب محصول در یک زمینه بین المللی تاکید نمودند. آنها دریافتند که اکثریت قریب به اتفاق مطالعات در مورد بحران آسیب محصول در کشورهای توسعه یافته انجام گشته و نویسندگان احساس نمودند که دستیابی به درک بهتر از پیامدهای بحران آسیب محصول در اقتصادهای نوظهور مهم است. کلیرن و همکاران (۲۰۱۷) بر این باورند که مشخصه‌های کشور، همچون حاکمیت قانون، رقابت یا خصوصیات فرهنگی می ‌تواند بر واکنش ذینفعان به بحرانهای آسیب محصول و اثربخشی پاسخ ‌های شرکت تاثیر بگذارد. شایان ذکر است که بحران آسیب محصول تنها یک نوع از بحران است، و ما همچنین معتقدیم که در حوزه گسترده تر مدیریت بحران، تحقیقات بسیار کمی در زمینه بین المللی وجود دارد. ما نتیجه مشابهی را می یابیم که از بررسی تحقیقات ارتباطات بحران بین المللی به دست آمده است (شوارز و همکاران، ۲۰۱۶، كومبس، ۲۰۰۸). در واقع، تا آنجا که ما می دانیم، هیچ موضوع خاصی در مورد مدیریت بحران جهانی در هیچ کدام از نشریات اصلی وجود نداشته است.

در این مقاله، ما نخست مقالاتی از ۱۶ نشریه فهرست شده ISI از سال ۱۹۹۷ را مورد بررسی قرار می دهیم تا مقالات مربوط به مدیریت جهانی را شناسایی کرده، و مضامین را از متون پژوهشی تشریح نماییم. سپس، مقالات را در این موضوع خاص توصیف می نماییم. در نهایت، رهنمودهایی برای پژوهش های آتی پیشنهاد می کنیم.