عنوان فارسی:دانلود ترجمه مقاله مقایسه افراد سیگاری و غیر سیگاری با نوسازی ساپورت ایمپلنت قوس کامل فک پایین

دانلود ترجمه مقاله مقایسه افراد سیگاری و غیر سیگاری با نوسازی ساپورت ایمپلنت قوس کامل فک پایین –J-Stage 2018:نتایج ثبت‌شده در این مطالعه، بازده‌ موفق ۵ ساله‌ی توانبخشی پروتز تمام قوس فکی از طریق روش All-on-4 را در بیماران سیگاری و غیرسیگاری نشان دادند. احتمال تجمعی بقا ایمپلنت‌ها در محدوده‌ی ۹۵٫۳% و ۹۶٫۲% که در این مطالعه ارزیابی شد؛ با مطالعات قبلی پیرامون توانبخشی فک‌های بدون دندان با استفاده از همین روش قابل‌مقایسه است. علیرغم میزان بالاتر شکست ایمپلنت که در این مطالعه برای افراد سیگاری در مقایسه با افراد غیرسیگاری ثبت شد؛ تفاوت بین منحنی‌های بقا برای هر دو گروه معنی‌دار نبود. مطالعات اندکی، اثر عادت سیگار کشیدن را بر میزان بازده این روش (با ۵ سال پیگیری یا بیشتر) در…

مقاله انگلیسی+ترجمه فارسی

فهرست مقالات

چکیده

مقدمه

مواد و روش‌ها

محاسبه اندازه‌ نمونه

برنامه ریزی مراحل درمان

پروتکل جراحی

پروتکل پروتز موقت فوری

پروتکل پروتز نهایی

مراقبت و پیگیری بعد از عمل جراحی

سنجش نتایج درمان

تجزیه‌ و ‌تحلیل آماری

نتایج

بحث

منابع

چکیده

هدف این مطالعه مقایسه‌ی نتیجه‌ی توانبخشی پروتز ثابت تمام قوس فکی با استفاده از روش All-on-4 در بیماران سیگاری و غیر سیگاری در طول ۵ سال‌‌ بود. در این مطالعه‌ی کوهورت گذشته‌نگر، ۲۰۰ بیمار، ۱۱۹ زن و ۸۱ مرد، با میانگین سنی ۵۳٫۷ سال شرکت کرده بودند (۱۰۰ نفر سیگاری،۱۰۰ نفر غیر سیگاری)؛ این بیماران در یک عمل جراحی فوری با ۸۰۰ ایمپلنت درمان شده بودند. احتمال تجمعی بقا ایمپلنت (آزمون کاپالن- مایر و تست لوگ رنک) و باز جذب استخوان حاشیه‌ای‌ (MBR) در طی ۵ سال (آزمون من- ویتنی) بین دو گروه مقایسه شد.

از آنالیز چندمتغیره برای بررسی شاخص‌های بالقوه خطر برای MBR بالاتر از ۲٫۸ میلی‌متر در طی ۵ سال استفاده شد. ۹ بیمار (۴٫۵%) در دوره‌ی پیگیری شرکت نکردند. ۴ بیمار، به خصوص یک بیمار غیر سیگاری (۱ اپمپلنت) و سه بیمار سیگاری (۷ ایمپلنت)، ۸ ایمپلنت را از دست داده بودند که موجب احتمال تجمعی بقا ۹۹% و ۹۶٫۹% به ترتیب برای افراد غیرسیگاری و سیگاری (P=0.296) شد. MBR میانگین (انحراف معیار استاندارد) در طی ۵ سال، در افراد غیر سیگاری و سیگاری به ترتیب ۱٫۶۸ میلی‌متر (۰٫۷۶ میلی‌متر) و ۱٫۹۸ میلی‌متر (۱٫۰۲ میلی‌متر) بود. سیگار کشیدن (نسبت شانس= ۲٫۹۲) تنها شاخص خطر است که به طور قابل‌توجهی با MBR>2.8 میلی‌متر در آنالیز چند متغیره مرتبط بود. مصرف سیگار نباید یک منع مطلق مصرف برای توانبخشی فک بدون دندان از طریق روش All-on-4 باشد؛ با این حال عادت سیگار کشیدن ارتباط معناداری با MBR>2.8 میلی‌متر داشت.

Abstract

The aim of this study was to compare the 5-year outcome of full-arch mandibular fixed prosthetic rehabilitation using the All-on-4 concept in smoking and nonsmoking patients. This retrospective cohort study included 200 patients (n = 100 smokers, n = 100 nonsmokers), 119 women and 81 men, with an average age of 53.7 years, rehabilitated in immediate function with 800 implants. Implant cumulative survival rate estimation (Kaplan-Meier with logrank test) and marginal bone resorption (MBR) at 5 years (Mann-Whitney test) were compared between both groups. Multivariable analysis was used to investigate potential risk indicators for MBR ≥ ۲٫۸ mm at 5 years. Nine patients (4.5%) were lost to follow-up.

Four patients lost eight implants, specifically one nonsmoking patient (n = 1 implant) and three smoking patients (n = 7 implants), resulting in a cumulative survival rate estimation of 99.0% and 96.9% for nonsmokers and smokers, respectively (P = 0.296). The average (standard deviation) MBR at 5 years was 1.68 mm (0.76 mm) and 1.98 mm (1.02 mm) for nonsmokers and smokers, respectively (P = 0.045).

Smoking (odds ratio = 2.92) was the only risk indicator significantly associated with MBR ≥ ۲٫۸ mm in multivariable analysis. Smoking should not be an absolute contraindication for rehabilitation of the edentulous mandible through the All-on-4 concept; however, smoking habits were significantly associated with MBR ≥ ۲٫۸ mm.

نمونه ترجمه مقاله:دانلود ترجمه مقاله ایمپلنت

مقدمه

سیگار کشیدن با ابتلا به انواع سرطان‌های مختلف، بیماری قلبی و بیماری انسداد ریوی مزمن مرتبط است و علت اصلی مرگ‌و‌میر زودهنگام و بیماری در دنیای غرب (وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده آمریکا) می‌باشد. پیامدهای بهداشتی سیگار کشیدن توسط یک جراح عمومی گزارش می‌َشود. مصرف سیگار قبلا گزارش شده است که تاثیر مخربی بر بافت اولیه‌ی استخوان اطراف ایمپلنت‌ها دارد؛ همچنین از بین رفتن استخوان حاشیه‌ای، شکاف‌ها و بافت فیبری اطراف ایمپلنت‌ها در ایمپلنت‌هایی که از افراد سیگاری گرفته شده است؛ همراه با کاهش قابل‌توجه در درصد تماس استخوان با ایمپلنت در مقایسه با افراد غیرسیگاری دیده می‌شود. علاوه بر این، چندین نشریه سیگار کشیدن را به عنوان عامل خطری برای موفقیت ایمپلنت‌های دندانی صرف‌نظر از نوع بارگذاری آن (بارگذاری با تاخیر یا فوری) در نظر گرفته‌اند. یک مطالعه‌ی کوهورت گذشته‌نگر چند مرکزی عملی 5 ساله بر روی 1178 فرد غیر سیگاری و 549 فرد سیگاری انجام شد و تاثیر سیگار کشیدن را بر روی میزان بقا ایمپلنت‌های دندانی بررسی کرد؛ زمانی که میزان شکست  طی 5 سال از بارگذاری ایمپلنت‌ها در نظر گرفته شد؛ خرابی ایمپلنت در افراد سیگاری در مقایسه با افراد غیر سیگاری به طور قابل‌توجهی بیشتر بود. بررسی‌های سیستماتیک قبلی و متا آنالیز، تاثیر سیگار کشیدن را بر روی میزان بقا ایمپلنت‌های دندانی بررسی کردند و نتیجه گرفتند که کاشت ایمپلنت در افراد سیگاری با نسبت خطر[1]معنادار شکست ایمپلنت (نسبت خطر= 2.2) و از بین رفتن استخوان حاشیه‌ای با میانگین تفاوت 0.32 میلی‌متر به نفع افراد غیرسیگاری، به طور قابل‌توجهی بر میزان شکست ایمپلنت تاثیر می‌گذارد. نتایج حاصل از یک مطالعه‌ی گذشته‌نگر در درازمدت از بین رفتن بیشتر استخوان حاشیه‌ای را در افراد سیگاری فعلی و سابق در مقایسه با افراد غیرسیگاری در تمام فواصل زمانی مورد بررسی، نشان داد: در طول سال اول کاشت ایمپلنت، بین سال اول و پنجم و از سال ششم تا انتهای دوره‌ی پیگیری (تا 14 سال). با این حال، متون موجود متناقض هستند. تعدادی از نشریات گزارش کردند که هیچ تفاوت معناداری بین افراد سیگاری و غیرسیگاری در پارامترهای بالینی، شکست ایمپلنت یا سطح ایمپلنت (تنها ایمپلنت‌هایی که سطح آنها ماشینکاری شده است؛ تحت تاثیر قرار گرفتند) وجود ندارد.

[1] risk ratio