PURPOSE:

The purpose of this study was to examine the physiologic impact of hormones on youth with gender dysphoria. These data represent follow-up data in youth ages 12-23 years over a two-year time period of hormone administration.

METHODS:

This prospective, longitudinal study initially enrolled 101 youth with gender dysphoria at baseline from those presenting consecutively for care between February 2011 and June 2013. Physiologic data at baseline and follow-up were abstracted from medical charts. Data were analyzed by descriptive statistics.

RESULTS:

Of the initial 101 participants, 59 youth had follow-up physiologic data collected between 21 and 31 months after initiation of hormones available for analysis. Metabolic parameters changes were not clinically significant, with the exception of sex steroid levels, intended to be the target of intervention.

CONCLUSIONS:

Although the impact of hormones on some historically concerning physiologic parameters, including lipids, potassium, hemoglobin, and prolactin, were statistically significant, clinical significance was not observed. Hormone levels physiologically concordant with gender of identity were achieved with feminizing and masculinizing medication regimens. Extensive and frequent laboratory examination in transgender adolescents may be unnecessary. The use of hormones in transgender youth appears to be safe over a treatment course of approximately two years.

نمونه ترجمه مقاله:دانلود ترجمه مقاله هورمونهای تثبیت کننده جنسیت

در طی هفت سال گذشته، تعداد جوانانی که در کلینیکهای مخصوص جنسیت، و در موقعیتهای مراقبت اولیه، به دنبال مراقبتهای مربوط به ملال جنسیتی بودند. به صورت قابل توجهی افزایش داشته است [3-1]. ملال جنسیتی به صورت گسترده به عنوان اختلالی فهمیده شده است که در نتیجه یک ناهمخوانی بین جنس تعیین شده فرد در زمان تولد (مرد یا زن) و جنسیت تجربه شده فرد (مرد، زن، هر دو یا هیچکدام) ایجاد می­شود. بسیاری از جوانان مبتلا به ملال جنسیتی، به دنبال مداخله­های پزشکی هستند (دارودرمانی و/یا جراحی) تا ظاهر جسمی خود را به هویت جنسیتی­شان نزدیک­تر سازند. چون درباره تأثیر هورمونهای تثبیت کننده جنسیت در جوانان، داده­های کمی وجود دارد، به همین خاطر، فراهم­کننده­ها، مراقبان و اعضای جامعه درباره ایمنی و کارایی استفاده از این هورمونها در نوجوانان خواهان تغییر جنسیت، هراس دارند. این مقاله، تأثیر فیزیولوژیکی هورمونهای تثبیت کننده جنسیت را در جوانانی که به دنبال گذار جنسیتی جسمی بعد از تقریباً دو سال درمان با داروهای تثبیت­کننده جنسیت هستند، توصیف می­کند.

هر چند وجود ویژگی­های جنسی اولیه اغلب به عنوان منبعی از پریشانی برای جوانان خواهان تغییر جنسیت توصیف می­شود، ایجاد ویژگی­های جنسی ثانویه «نادرست» در حین بلوغ درون­زاد، علت رنج زیادی برای بسیاری از این افراد است. بعضی از این جوانان بیان می­کنند که از رشد جنسی ناهمخوان خود، احساس گیجی می­کنند. برخی احساس می­کنند که مورد خیانت بدن­شان قرار گرفته­اند. و بسیاری از آنها، سطوح بالایی از اضطراب، افسردگی و گاهی اوقات تفکرات و اقدامات خودکشی را تجربه می­کنند [3]. در دهه گذشته دسترسی به مراقبت برای بسیاری از این جوانان، بهبود یافته است، اما کمبود متخصصان پزشکی ماهر و بادانش، همچنان دسترسی به مراقبت برای جوانان خواهان تغییر جنسیت در سراسر کشور را چالش­برانگیز کرده است. کمبود داده­های در دسترس مربوط به پروتکل­ها و پیامدهای پزشکی، به عدم تداوم درباره تجویز، زمان­بندی، دوز و پاسخ مورد انتظار هورمونها کمک کرده است. یک بررسی در هلند نشان می­دهد که درمان هورمونی در نوجوانان که به دنبال جراحی تأیید جنسیت انجام شود، در تخفیف دادن ملال جنسیتی مؤثر است [4]. علی­رغم این یافته­ها، درباره ایمنی استفاده از هورمون در جوانان مبتلا به ملال جنسیتی، نگرانی مداومی در میان متخصصان و بیماران، باقی مانده است.